چطور نوروپاتی را تشخیص دهیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - اگر این احتمال را می‌دهید که نوروپاتی داشته باشید، طبیعی است که نگران باشید، اما پزشک یا پزشک شما می‌تواند به شما در مدیریت این بیماری و به حداقل رساندن علائم کمک کند. نوروپاتی زمانی رخ می‌دهد که سیستم عصبی شما آسیب دیده باشد و برقراری ارتباط موثر اعصاب شما را سخت کند. این می‌تواند منجر به تغییرات در احساس، مشکلات حرکتی یا مشکلاتی در عملکرد بدن شما شود. نوروپاتی می‌تواند کل بدن شما را تحت تاثیر قرار دهد یا می‌تواند در یک منطقه خاص موضعی شود. نوروپاتی علل زیادی دارد، از جمله صدمات، بیماری‌ها، اختلالات و قرار گرفتن در معرض سموم. اگر مشکوک به نوروپاتی هستید، به پزشک خود مراجعه کنید تا آزمایشاتی را برای تأیید تشخیص انجام دهید.

 

این احساس به تدریج ظاهر می‌شود و ممکن است از دست‌ها و پاهای شما شروع شود و شروع به گسترش در بازوها و ساق پاهای شما کند. اگر احساس بی‌حسی، گزگز، یا سوزن سوزن شدن شما دلیل واضحی مانند نشستن طولانی‌مدت روی پای خود ندارد، ، باید با پزشک خود صحبت کنید.
•    اگر پاهای شما بی‌حس است، می‌تواند راه رفتن شما را تغییر دهد. با گذشت زمان، این تغییر می‌تواند بدن شما را به روش‌های دیگری نیز تحت تأثیر قرار دهد، مانند ایجاد بدشکلی پا یا درد ناشی از راه رفتن ناهموار.
•    همچنین ممکن است بخاطر راه رفتن ناهموار، در اطراف نواحی آسیب دیده پاهای خود تاول و زخم داشته باشید.

 

ممکن است درد تیز، ضربان‌دار، سوزش‌ یا سرما که به دلیل آسیب دیدن نباشد، بلکه ناشی از مشکلات درون اعصاب است را تجربه کنید. اگر بدون دلیل درد را تجربه می‌کنید، ممکن است نوروپاتی باشد.

 

از آنجایی که اعصاب شما به خوبی به احساسات پاسخ نمی‌دهند، ممکن است احساسات را شدیدتر از قبل احساس کنید. اگرچه این مورد نادر است، اما می‌تواند به این معنا باشد که یک ضربه کوچک برای شما دردناک است. یا اینکه در آغوش گرفتن، گیرنده‌های درد شما را مشتعل می‌کند.

 

اگر این مشکل ناشی از نوروپاتی باشد، احتمالاً مشکلی است که اخیرا با آن مواجه شده‌اید و یک مشکل مادام العمر نبوده است. در نظر بگیرید که آیا اخیراً بیشتر به درها و اثاثیه برخورد کرده‌اید، یا به‌طور ناگهانی بی‌دلیل شروع به زمین خوردن کرده‌اید.

 

هنگامی که اعصاب حرکتی شما تحت تأثیر نوروپاتی قرار می‌گیرند، ضعف عضلانی و احتمالاً فلج را تجربه خواهید کرد، زیرا عصب نمی‌تواند به درستی با عضلات شما ارتباط برقرار کند. در مراحل پایانی نوروپاتی، ممکن است در حرکت کردن، برداشتن وسایل یا حتی صحبت کردن با مشکل مواجه شوید.

اگر اعصاب اتونوم شما تحت تاثیر قرار گرفته باشد، ممکن است در تنظیم عملکرد بدن دچار مشکل می‌شود. این شامل این می‌شود که عصب به بدن می‌گوید وقتی گرمش می‌شود عرق کند. اختلال در عملکرد این عصب باعث می‌شود بدن به دفعات زیاد عرق نکند و باعث گرمازدگی شما شود.

 

اگرچه این علائم به تنهایی می‌تواند ناشی از مشکلات مختلفی باشد، اما اگر آنها را همراه با علائم دیگری مانند بی‌حسی یا درد داشته باشید، ممکن است نشان دهنده نوروپاتی باشد. نوروپاتی باعث آسیب عصبی می‌شود، بنابراین اعصاب شما ممکن است نتوانند پیام‌هایی را به بدن ارسال کند تا به او بگوید چه زمانی به دستشویی برود، چه زمانی غذا را پردازش کند، و چه زمانی این عملکردها را متوقف کند. ممکن است علائم زیر را تجربه کنید:
•    یبوست
•    اسهال
•    حالت تهوع
•    استفراغ
•    سوء هاضمه
•    مشکلات ادرار کردن
•    اختلال نعوظ در مردان
•    کمبود مایع واژن در زنان

 

اگر نوروپاتی دارید، بدن شما ممکن است نتواند ضربان قلب و فشار خون شما را تنظیم کند، بنابراین نمی‌تواند به تغییرات در سطح فعالیت شما پاسخ دهد. ضربان قلب شما ممکن است حتی زمانی که ورزش نمی‌کنید بالا بماند و فشار خون شما می‌تواند به سرعت کاهش یابد و باعث سرگیجه شما شود. اگر سرگیجه یا سبکی سر همراه با درد یا سوزن سوزن شدن دارید، ممکن است نوروپاتی باشد.
•    سرگیجه و سبکی سر ممکن است هنگام نشستن یا ایستادن بدتر شود.

برای تشخیص و درمان مناسب در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه کنید. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما می‌تواند یک یا چند آزمایش را برای تعیین اینکه آیا علائم شما ناشی از نوروپاتی است یا یک بیماری پزشکی دیگراست، انجام می‌دهد. اگر علت نوروپاتی باشد، درمان‌هایی در دسترس است. پزشک می‌تواند به شما در مدیریت و به حداقل رساندن علائم کمک کند.
•    برای کمک به شناسایی علل احتمالی، یک تاریخچه پزشکی و شیوه زندگی تهیه کنید. پزشک شما به مشخصات پزشکی کامل، از جمله سابقه خانوادگی بیماری‌های عصبی شما نیاز دارد. آنها همچنین باید در مورد عادات سبک زندگی و قرار گرفتن شما در معرض سموم بدانند. آنها همچنین ممکن است بپرسند که آیا سابقه سوء مصرف الکل دارید یا خیر.
•    این به آنها کمک می‌کند تا علت احتمالی علائم شما را شناسایی کنند. اگر نوروپاتی باشد، پزشک شما می‌تواند از اطلاعات پس‌زمینه شما برای محدود کردن علل احتمالی استفاده کند و تصمیم بگیرد که کدام آزمایش انجام شود.

 

در حالی که ترسناک به نظر می‌رسد، معاینه عصبی ساده و غیر تهاجمی است و به راحتی در پزشک انجام می‌شود. پزشک شما بررسی می‌کند تا مطمئن شود که عضلات شما به خوبی توسعه یافته‌اند و به درستی احساسات را دریافت می‌کنند.
•    سپس با ضربه زدن به زانوی‌تان برای دیدن اینکه پایتان واکنش نشان می‌دهد یا با زدن سوزن کوچکی به شما (که آسیبی نمی‌زند اما ممکن است ناراحت‌کننده باشد) پاسخ‌های شما را بررسی می‌کنند.
•    در نهایت، آنها وضعیت و هماهنگی شما را بررسی می‌کنند تا مطمئن شوند که با تعادل راه می‌روید.

 

در صورت مشکوک شدن به نوروپاتی، احتمالاً آزمایش خون اولین آزمایشی است که پزشک شما دستور می‌دهد. ممکن است کمبود ویتامین، دیابت یا عملکرد غیر طبیعی سیستم ایمنی داشته باشید که می‌تواند به اعصاب شما آسیب برساند. این شرایط را می‌توان از طریق آزمایش خون شناسایی کرد و به پزشک شما اجازه می‌دهد تا تشخیص بهتری داشته باشد.

 

تست‌های تصویربرداری، مانند سی‌تی‌اسکن یا ام‌آر‌آی، به پزشک شما اجازه می‌دهد تا تصویر واضح‌تری از آنچه در داخل بدن شما اتفاق می‌افتد دریافت کند. در حالی که باید بی‌حرکت بمانید، این آزمایشات دردناک نخواهند بود. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند ببیند که آیا شما فتق دیسک، تومور یا سایر ناهنجاری‌هایی دارید که بر سیستم عصبی شما تأثیر می‌گذارد و منجر به نوروپاتی می‌شود.

 

آزمایش‌های عملکرد عصبی را می‌توان در مطب پزشک یا بیمارستان انجام داد، اما معمولاً یک روش سریع سرپایی است. بسته به نوع نوروپاتی که پزشک شما به آن مشکوک است، انواع مختلفی از تست‌های عملکردی وجود دارد. اغلب، آنها در همان جلسه انجام می‌شوند تا کار را برای شما راحت‌تر کنند. در حالی که این آزمایش‌ها دردناک نیستند، ممکن است در مواقعی احساس ناراحتی کنید، زیرا پزشک شما ممکن است از یک سوزن ظریف برای تشخیص آسیب عصبی استفاده کند. قبل از انجام آزمایشات، حمام یا دوش بگیرید و از لوسیون‌ها و مرطوب کننده‌ها خودداری کنید. علاوه بر این، ۲ تا ۳ ساعت قبل از آزمایش سیگار نکشید یا کافئین مصرف نکنید.
•    آزمایش الکترومیوگرافی بررسی می‌کند که اعصاب شما با چه سرعتی به سیگنال‌های مغز پاسخ می‌دهند. پاسخ آهسته می‌تواند به این معنی باشد که اعصاب شما آسیب دیده است.
•    پزشک شما ممکن است یک آزمایش خودکار تجویز کند، به این معنی که بررسی می‌کند که چگونه نفس می‌کشید، فشار خون شما چگونه به تغییر وضعیت بدن واکنش نشان می‌دهد، آیا به درستی عرق می‌کنید، و آیا مشکلات گوارشی دارید. . علاوه بر این، آنها ممکن است سونوگرافی انجام دهند.
•    تست‌های حسی می‌توانند نشان دهند که لمس و ارتعاشات و همچنین حس شما نسبت به سرما و گرما چقدر خوب است. پزشک یک پچ روی بدن شما قرار می‌دهد که ارتعاشات و تغییرات دما را به بدن شما ارسال می‌کند تا پاسخ عصبی را اندازه‌گیری کند. این یک آزمایش ساده و غیر تهاجمی است که دردناک نیست.

 

در حالی که بیوپسی عصبی ترسناک به نظر می‌رسد، این یک روش بسیار ساده است و به ندرت برای تعیین اینکه آیا نوروپاتی دارید استفاده می‌شود. پزشک شما این کار را در یک محیط سرپایی و تحت بیهوشی موضعی انجام می‌دهد. پزشک یک تکه کوچک از عصب (اغلب از مچ پا) را برای معاینه، برمی‌دارد. آنها برش کوچک را با بخیه‌های جذبی و مقدار کمی گچ می‌بندند. معمولاً می‌توانید همان روز به خانه بروید.
•    بیوپسی به پزشک اجازه می‌دهد تا تشخیص بهتری را انجام دهد، به‌ویژه در مورد اینکه وضعیت شما چقدر جدی است. آنها همچنین می‌توانند یک دوره درمانی بهتر را برای کمک به مدیریت و به حداقل رساندن علائم شما تجویز کنند.

اگر پزشک شما مصرف مسکن را برای استفاده شما تأیید کرده است، مسکن‌های بدون نسخه، از جمله ایبوپروفن، موترین و ناپروکسن را امتحان کنید. اگر اینها درد شما را تسکین ندهند، پزشک شما ممکن است مسکن قوی‌تری تجویز کند یا شما را به کلینیک ارجاع دهد.
•    اگر هیچ دردی را تجربه نمی‌کنید، پس نیازی به مصرف مسکن ندارید.
•    همیشه در مورد داروهایی که مصرف می‌کنید یا قصد مصرف آنها را دارید با پزشک و داروساز خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که برای شما مناسب هستند و با داروهای دیگر شما تداخل ندارند.

داروهایی که به طور معمول برای درمان صرع استفاده می‌شوند نیز می‌توانند برای درمان درد عصبی ناشی از نوروپاتی استفاده شوند. پزشک شما می‌تواند تعیین کند که آیا آنها برای شما مناسب هستند یا خیر.
•    این داروها می‌توانند باعث خواب آلودگی و سرگیجه شوند.
•    قبل از روی آوردن به داروی ضد تشنج، مسکن‌ها را امتحان کنید.

درمان‌های موضعی که می‌توانند به درد عصبی کمک کنند عبارتند از کرم کپسایسین و چسب‌های لیدوکائین. کرم کپسایسین حاوی ماده‌ای است که در فلفل‌های تند یافت می‌شود که وقتی از طریق پوست جذب می‌شود، می‌تواند به تسکین علائم نوروپاتی کمک کند. چسب‌های لیدوکائین درد را تسکین می‌دهند، اما نیاز به نسخه پزشک دارند.
•    این داروها را فقط تحت نظارت پزشک خود استفاده کنید.
•    کرم کپسایسین می‌تواند باعث سوزش پوست در محل استفاده شود که معمولاً پس از ۲ تا ۴ هفته ادامه استفاده از بین می‌رود.
•    چسب‌های لیدوکائین همچنین می‌توانند عوارض جانبی از جمله خواب آلودگی، سرگیجه و بی‌حسی در ناحیه اطراف چسب ایجاد کنند.

 

برخی از داروهای ضد افسردگی با تغییر فرآیندهای شیمیایی در مغز، میزان درد را کاهش می‌دهند. پزشک شما می‌تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا این گزینه ممکن است برای شما مفید باشد یا خیر.
•    اگر از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنید، ممکن است عوارض جانبی مانند خشکی دهان، حالت تهوع، خواب آلودگی، سرگیجه، کاهش اشتها و یبوست را تجربه کنید.
•    داروهای ضد افسردگی را فقط تحت نظارت پزشک خود استفاده کنید.

 

TENS مخفف عبارت Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation است. یک پزشک یا پرستار الکترودهایی را روی پوست شما قرار می‌دهد. در طول درمان، یک جریان الکتریکی ملایم با فرکانس‌های مختلف از طریق الکترودها به بدن شما می‌رود و اعصاب را تحریک می‌کند. این تحریک باید میزان درد ناشی از اعصاب شما را کاهش دهد.
•    TENS درمانی معمولاً روزانه انجام می‌شود و درمان‌ها ۳۰ دقیقه طول می‌کشد. پزشک یا درمانگر شما می‌تواند یک دستگاه قابل حمل در اختیار شما قرار دهد و نحوه استفاده از آن را در خانه به شما آموزش دهد.

 

این درمان می‌تواند به کاهش پاسخ ایمنی شما کمک کند، که باعث کاهش التهاب (که التهاب علائم شما می‌شود) در بدن شما می‌شود. در حالی که پیچیده به نظر می‌رسد، فقط باید به یک پزشک اجازه دهید تا خون شما را بگیرد و آنتی بادی‌ها و پروتئین‌ها را حذف کند. سپس خون پاک را دوباره به بدن شما تزریق می‌کنند.

 

اگر ضعف عضلانی را تجربه کرده‌اید یا در حال بهبودی از مشکلات راه رفتن هستید، یک فیزیوتراپ می‌تواند به شما کمک کند تا عضلات خود را دوباره آموزش دهید. ممکن است بتوانید تحرک خود را حفظ کنید یا مشکلات راه رفتن خود را برطرف کنید.
•    آنها همچنین می‌توانند به شما کمک کنند تا با وسایل تطبیقی خود، مانند بریس‌های دست یا پا، عصا، واکر یا ویلچر سازگار شوید.

 

اگر نوروپاتی شما در یک ناحیه موضعی باشد، یک تومور می‌تواند به اعصاب شما فشار وارد کند. در حالی که تومور ممکن است خوش خیم باشد، باید توسط پزشک شما بررسی شود و در صورت لزوم توسط جراح بیوپسی و خارج شود.

مجله‌ی آموزش ایلیاد