چگونه اختلال خودبیمارانگاری را تشخیص دهیم؟

شناخت علائم خودبیمارانگاری

مجله‌ی آموزش ایلیاد - خودبیمارانگاری که به آن هیپوکندریا یا اختلال اضطراب بیماری (IAD) نیز گفته می‌شود، یک بیماری روحی است که باعث می‌شود افراد نگران سلامتی خود با وسواس باشند. افراد مبتلا به هیپوکندریا ممکن است متقاعد شوند که حتی وقتی کاملاً سالم هستند بیماری دارند یا بیش از حد در یک شرایط جزئی نگران هستند. بسیاری از علائم هیپوکندریا به راحتی قابل تشخیص است، اما برای تشخیص رسمی هیپوکندریا، فرد باید توسط پزشک معاینه شود تا هرگونه مشکل بهداشت جسمی را رد کند و همچنین ممکن است برای ارزیابی روانپزشکی ارجاع شود.

شناخت علائم خودبیمارانگاری

به واکنش‌های زیاد نسبت به علائم جزئی توجه کنید

افراد مبتلا به هیپوکندریا واکنش‌های شدیدی نسبت به علائمی دارند که اکثر افراد از آن چشم پوشی می‌کنند. به عنوان مثال ممکن است زیاد به دکتر مراجعه کنند یا با وسواس نگران یک عطسه یا یک برش کوچک باشند.
• در برخی موارد، «علائم» ممکن است فقط یک عملکرد بدنی منظم باشد.

مراقب ترس اغراق آمیز در مورد خطر بیماری باشید

افراد مبتلا به هیپوکندریا، علاوه بر ترس از اینکه ممکن است به بیماری مبتلا شده باشند، در مورد احتمال بیماری نیز وسواس دارند. آنها ممکن است متقاعد شوند که بیمار خواهند شد، حتی اگر هیچ علائمی نداشته باشند.
• این ممکن است به ویژه در صورتی که فرد سابقه خانوادگی بیماری داشته باشد یا فکر کند که در معرض عفونت قرار گرفته است، آشکار می‌شود.

به تمایل به گفتن در مورد بیماری با دیگران توجه کنید

هیپوکندریا به طور معمول در مورد شکایت پزشکی بسیار جدی هستند. افراد مبتلا ممکن است علائم خود را با افراد مختلف در میان بگذارند، با این امید که کسی را پیدا کنند که نگرانی‌های آنها را تأیید کند.
• حتی اگر یک نفر نگرانی‌های هیپوکندریا را برطرف کند، احتمالاً باز هم او به سراغ شخص دیگر می‌رود.

رفتارهای اجتنابی را مشاهده کنید

مبتلایان به هیپوکندریا ممکن است از فعالیت‌هایی که به اعتقاد آنها باعث در معرض بیماری قرار گرفتن است، پرهیز کنند و یا معتقد باشند به دلیل بیماری قادر به شرکت در آن نیستند. به عنوان مثال، ممکن است فردی از ترس ابتلا به بیماری، از سفر به کشورهای خارجی خودداری کند، یا متقاعد شود که به دلیل ضعف سلامتی قادر به کار نیست.
• حتی ممکن است بعضی از افراد حتی اگر از نظر جسمی سالم هستند، شبیه به معلول عمل کنند.

به تکرار قرارهای ملاقات با پزشک توجه کنید

قرارهای بسیار مکرر یا بسیار نادر پزشک ممکن است هر دو از علائم هیپوکندریا باشد. این به این دلیل است که مردم به افکار وسواسی خود متفاوت پاسخ می‌دهند، بنابراین برخی از آنها به دنبال مراقبت‌های پزشکی هستند، در حالی که دیگران از این کار اجتناب می‌کنند.
• برخی از بیماران بیش از حد به پزشک مراجعه می‌کنند، و ممکن است به طور مکرر پزشکشان را عوض کنند، زیرا آنها می‌خواهند وضعیت خود را تشخیص دهند.
• بیماران دیگر ممکن است از مراقبت‌های پزشکی خودداری کنند، زیرا آنها از اینکه بفهمند چه مشکلی دارند می‌ترسند.

معیارهای تشخیص را درک کنید

هرکسی که از سلامتی خود ترس غیر منطقی نداشته باشد دچار هیپوکندریا نیست. برای اینکه فرد مبتلا به هیپوکندریا تشخیص داده شود، باید حداقل شش ماه درگیر سلامتی خود باشد و پزشکان به او اطمینان دهند که هیچ مشکلی ندارد.
• اگر شما یا کسی که می‌شناسید چندین مورد از علائم خودبیمارانگاری را نشان می‌دهد، بهتر است به پزشک و یا روانپزشک مراجعه کنید.

شناخت علائم خودبیمارانگاری در مطب پزشک

مراقب تمایل به خود تشخیصی باشید

در حالی که اکثر بیماران علائم خود را به امید تشخیص به پزشکان خود گزارش می‌دهند، افرادی که هیپوکندریا دارند تمایل دارند به نتیجه گیری در مورد علت ایجاد علائم خود بپردازند. به عنوان مثال، آنها ممکن است به جای اینکه به پزشک خود بگویند که سرفه می‌کنند، بر داشتن ذات الریه پافشاری کنند.
• اگر یک بیماری رد شود، ممکن است بیمار بلافاصله متقاعد شود که بیماری دیگری باعث ایجاد علائم شده است.

به امتناع از گوش دادن به اطمینان خاطر پزشکان توجه داشته باشید

بیماران مبتلا به هیپوکندریا متقاعد می‌شوند که بیمار هستند تا جایی که قادر به باور پزشکان نیستند که خلاف آنها را می‌گوید. آنها ممکن است درمورد تشخیص خود با پزشکان خود بحث کنند و یا از مراجعه به پزشکانی که در تشخیص آنها موفق نیستند، دست بکشند.
• اگر همه‌ی نتایج منفی شود، ممکن است بیماران آزمایشات بیشتری را درخواست کنند.

مراقب بیمارانی باشید که به چندین پزشک مراجعه می‌کنند

بسیاری از افرادی که هیپوکندریا دارند از یک پزشک به پزشک دیگر مراجعه می‌کنند، زیرا هیچ یک از آنها حاضر به تشخیص یا درمان بیماری خود نیستند. این بیماران ممکن است سوابق پزشکی گسترده‌ای داشته باشند و ممکن است پزشکان متعددی را راضی به انجام آزمایش‌های مشابه کرده باشند.
• افرادی که دچار هیپوکندریا هستند نیز ممکن است از عدم مراجعه به پزشک سابق خود به دلیل تشخیص ندادن بیماری آنها به پزشکان فعلی خود شکایت کنند.

تمایل به انجام اقدامات بالقوه خطرناک را مشاهده کنید

از آنجا که بیماران مبتلا به هیپوکندریاز بسیار متقاعد شده‌اند که بیمار هستند، ممکن است به طرز عجیبی مایل به انجام آزمایشات تهاجمی باشند، یا حتی ممکن است اصرار داشته باشند که در صورت عدم اثبات بیماری تحت درمان قرار گیرند.
• اگرچه ممکن است بیماران مبتلا به هیپوکندریا با انجام این روش‌ها موافق باشند یا حتی خودشان آنها را درخواست کنند، اما اغلب از انجام این روش‌ها بسیار عصبی هستند.

رد کردن اختلالات مشابه

سندرم بریکت را منتفی کنید

سندرم بریکت بسیار شبیه هیپوکندریا است. در حالی که افراد مبتلا به هر دو اختلال تمایل دارند از علائمی شکایت کنند که دلیل پزشکی ندارند، افراد مبتلا به سندرم بریکت هنگام توصیف علائم خود بیشتر اغراق می‌کنند. آنها همچنین تمرکز خود را بیشتر بر روی علائم دارند، نه اینکه دلیل اصلی احتمالی این علائم.
• اگر به نظر می‌رسد فرد مشغول یافتن علت علائم است، به احتمال زیاد سندرم بریکت نیست.

هیپوکندریا را از بیماری اختلال ساختگی تشخیص دهید

بیماری اختلال ساختگی نیز بسیار شبیه هیپوکندریاز است. با وجود هر دو بیماری، به نظر می‌رسد بیماران، علی رغم شواهد خلاف، متقاعد شده‌اند که به بیماری‌های پزشکی مبتلا هستند. تفاوت اصلی این است که مبتلا به بیماری اختلال ساختگی، بیش از آنکه تشخیص داده شوند، مایل به درمان پزشکی هستند. آنها معمولاً هیچ ترس و احتیاطی در مورد آزمایشات یا روش‌های بالقوه خطرناک ندارند.
• در حالی که بیماران مبتلا به هیپوکندریا ممکن است آزمایشات و معالجه پزشکی را درخواست کنند، اما این کار را معمولاً به دلیل احساس ضرورت انجام می‌دهند، نه به این دلیل که مایل به درمان هستند.

به دنبال علائم اختلال بدشکلی بدن باشید

افراد مبتلا به هیپوکندریا و اختلال بدشکلی بدن ممکن است هر دو نسبت به علائم خاصی واکنش بیش از حد نشان دهند، اما نگرانی آنها بسیار متفاوت است. مثلا در مورد یک علامت فیزیکی از نظر ظاهری، مانند یک لکه، بیمار مبتلا به هیپوکندریا نگران یک بیماری پزشکی زمینه‌ای است که می‌تواند باعث آن شود، در حالی که بیمار با اختلال بدشکلی بدن بیشتر نگران ظاهر فیزیکی لکه است .
• افراد مبتلا به اختلال بدشکلی بدن معمولاً علائمی را که بر ظاهر جسمی آنها تأثیری ندارد، اهمیت نمی‌دهند.

احتمال افسردگی را در نظر بگیرید

برخی از بیماران مبتلا به افسردگی به نظر می‌رسد که هیپوکندریا هستند، زیرا آنها علائم عاطفی خود انکار می‌کنند و با تشخیص بیماری جسمی، بدنبال تأیید مشکلات خود هستند. برای رد احتمال افسردگی، ارزیابی روانپزشکی لازم است.
• فقط به این دلیل که فرد مبتلا به افسردگی است، به طور خودکار دچار هیپوکندریا نمی‌شود، زیرا بسیاری از افراد از هر دو رنج می‌برند.

احتمال بروز اختلال خیالی بررسی کنید

سایر اختلالات روانی نیز ممکن است شبیه هیپوکندریا باشد. اگر شکایات بیمار غیر منطقی یا عجیب به نظر برسد، این احتمال وجود دارد که وی از یک اختلال هذیانی، مانند اسکیزوفرنی رنج ببرد.
• اگرچه بیماران مبتلا به هیپوکندریا تمایل دارند بیش از حد شدت علائم و احتمال ابتلا به بیماری را ارزیابی کنند، اما هنگام توصیف علائم و بیماریهایی که به اعتقاد آنها می‌توانند باعث ایجاد آنها شوند، بسیار منطقی هستند.

انگیزه‌های احتمالی دروغ گفتن درباره علائم را در نظر بگیرید

همچنین ممکن است افرادی از علائمی شکایت کنند که هیچ دلیل مشخصی ندارند و به هیچ وجه بیماری یا اختلالی نداشته باشد. در صورت وجود نوعی سود شخصی یا مالی ممکن است بیمار سوءاستفاده کند.
• برخلاف سوءاستفاده کنندگان، هیپوکندریا در مورد علائم خود دروغ نمی گویند. آنها واقعاً اعتقاد دارند که بیمار هستند.

مجله‌ی آموزش ایلیاد