دلیلی مردانه، برای سقط جنین‌های طبیعی زنان

 

مجله علمی ایلیاد - علت بیش از ۵۰ درصد موارد سقط جنین غیرعمد همچنان ناشناخته باقی مانده و اغلب سبب گردیده که زوج‌های بسیاری از یکدیگر جدا شوند. با این حال، تحقیقات جدیدی که در کالج امپریال لندن انجام شده، ادعا می‌کنند عامل فاجعه‌باری را شناسایی کرده‌اند که ممکن است در دهه‌ها تحقیق بر روی این موضوع نادیده گرفته شده باشد.

این مطالعه که اخیراً در مجله‌ی Clinical Chemistry  منتشر شده، استدلال می‌کند که کیفیت اسپرم مردانه در سقط جنین‌های مکرر، نقش مهمی را ایفا می‌کند و این فرض قدیمی را که بیان می‌داشت سقط جنین منحصراً به سلامت زن باز می‌گردد، به چالش می‌کشد. سقط جنین‌های مکرر که معمولاً از هر ۵۰ زوج، یک زوج را تحت تاثیر قرار می‌دهد، به‌عنوان سه سقط جنین متوالی قبل از هفته‌ی بیستم بارداری تعریف می‌شود. معمولاً در رابطه با این موضوع هرگز مرد مورد ارزیابی قرار نمی‌گیرد، زیرا عمدتاً مسائل بهداشتی زن چه از نظر عفونت و چه از نظر ایمنی، مطرح می‌گردد.

به‌طور سنتی، پزشکان در هنگام جستجوی علل سقط جنین مکرر، تمام توجه خود را به زنان معطوف می‌کنند و سلامت مردان و سلامت اسپرم آن‌ها هرگز مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته است. با این حال، این تحقیق  شواهد رو به رشدی را فراهم می‌آورد که نشان می‌دهد، سلامت اسپرم به داشتن یک حاملگی سالم منتج خواهد شد. به عنوان مثال، تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که اسپرم نقش مهمی را در تشکیل جفت، برای تامین اکسیژن و مواد مغذی جنین حیاتی است، بر عهده دارد.

گروه تحقیقاتی با تجزیه و تحلیل اسپرم ۵۰ مرد که شرکای جنسی‌شان سقط جنین‌های مکرری داشتند و ۶۰ مرد دیگر که شرکای جنسی‌شان هرگز چنین مشکلی نداشتند، به ارتباط بین سقط جنین و سلامت اسپرم پی بردند. مکانیزم دقیق این موضوع، هنوز معلوم نیست، اما به‌نظر می‌رسد که اسپرم کسانی که دچار سقط مکرر می‌شوند، دو برابر بیشتر از افراد سالم به دی‌ان‌ای جنین آسیب می‌رساند. تجزیه و تحلیل عمیق‌تر اسپرم‌های مردانه، نشان می‌دهد که علت آسیب‌های احتمالی دی‌ان‌ای، به گونه‌های اکسیژن واکنشی و رادیکال‌های حاوی اکسیژن تشکیل شده توسط سلول‌های اسپرم بستگی دارد. در حالی که این مولکول‌ها به محافظت از اسپرم در برابر عفونت‌ها کمک می‌کنند، غلظت‌های بالا می‌تواند باعث ایراد صدمه به اسپرم شود؛ چرا که مردانی که شرکای جنسی‌شان دچار سقط مکرر می‌شدند، تا چهار برابر میزان اکسیژن واکنشی بیشتری نسبت به گروه کنترل داشتند.

 

نوشته: تام هال
ترجمه: سهیلا دوست‌پژوه – مجله علمی ایلیاد