میکروبهایی که در عمیقترین نقطهی اقیانوس زندگی میکنند
مجله علمی ایلیاد - دانشمندان دانشگاه ایست آنگلیا، با همراهی محققینی از چین و روسیه توانستند جامعترین تحلیل را از جمعیت میکروبها در عمیقترین بخش اقیانوسهای زمین ارائه کنند. عمیقترین بخش اقیانوسها «ماریانا ترنچ» یا «درازگودال ماریانا» نام دارد و در غرب اقیانوس آرام و نزدیکی چین و ژاپن قرار دارد. عمق این ناحیه به ۱۱،۰۰۰ متر میرسد. برای مقایسه به یاد بیاورید که کوه اورست ۸،۸۴۸ متر طول دارد. پروفسور «ژیائو ژنگ» از دانشگاه اقیانوس چین و سرپرست گروه تحقیق، میگوید: «ما دربارهی مریخ بیشتر از اعماق دریاها اطلاعات داریم.»
تا کنون ماموریتهای کمی به عمق دریاها وجود داشته است که یکی از آنها توسط کارگردان برندهی جایزهی اسکار، «جیمز کامرون» هدایت شده است و طی آن نمونههایی از ماریانا ترنچ جمعآوری شده است. «جاناتان تاد» از اعضای گروه تحقیق، میگوید: «گروه تحقیقاتی ما نمونههایی از جمعیت میکروبی ماریانا ترنچ جمعآوری و آنها را بررسی کرد. ما گروه جدیدی از باکتریهای تجزیهکنندهی هیدروکربنها را در اعماق دریا کشف کردیم. هیدروکربنها ترکیباتی هستند که از هیدروژن و کربن ساخته شدهاند؛ بنابراین میکرواُرگانیسمهای کشف شده در واقع نفت میخورند و از آن بهعنوان سوخت استفاده میکنند. میکرواُرگانیسمهای مشابهی نیز در تجزیهی نفتِ نشتکرده در خلیج مکزیک در سال ۲۰۱۰ نقش ایفا کردند. ما دریافتیم که این باکتریها به وفور در اعماق اقیانوسها وجود دارند.»
دانشمندان برای پیدا کردن منبع هیدروکربن تغذیهکنندهی این باکتریها، از آبهای سطحی و عمقی دریا و همچنین از رسوبات کف دریا نمونهبرداری کردند و دریافتند که هیدروکربنها در اعماق ۶۰۰۰ متری و شاید عمیقتر دریا نیز وجود دارند. آنها همچنین هیدروکربنهایی پیدا کردند که در رسوبات کف دریا طی فرآیندهای زیستی، تولید شده بودند و نشان میداد جمعیت میکروبی منحصربهفردی در اکوسیستم دریا در حال تولید هیدروکربن است.
دکتر «دیوید اسمیت» میگوید: «ترکیبات هیدروکربنهای تولیدی توسط میکروبها، مشابه با ترکیبات سوختهای دیزلی است. شاید این هیدروکربنها به میکروبها کمک میکنند تا فشار شکنندهی اعماق دریا را تاب بیاورند یا شاید منبع غذایی برای دیگر میکروبها باشند. برای درک بهتر این اکوسیستم باید تحقیقات بیشتری انجام داد. اولویتهای اصلی ما شناسایی میکروبهای تولیدکنندهی هیدروکربن و همینطور میزان هیدروکربنهای آزاد شده طی فعالیتهای انسانی در این محیطزیست خاص است.»
نوشته: ScienceDaily
ترجمه: امید محمدی – مجله علمی ایلیاد