آیا پارکینسون درمانی دائمی دارد؟
مجله علمی ایلیاد - تیمی از محققین دانشگاه سندیگو کالیفرنیا، به موفقیت قابل توجهی در مقابله با بیماری زوال عقل دست یافتهاند. آنها درمانی برای پارکینسون در موشها پیدا کردهاند که بهنظر میرسد، درمانی دائمی محسوب میشود. محققین شرح روش مورد استفادهی خود را در مجلهی Nature گزارش کردهاند و امیدوارند بتوانند این روش را برای مقابله با بیماریهای مرتبط با زوال عقل در انسانها نیز به کار ببرند.
پارکینسون و دیگر شکلهای زوال عقل زمانی رخ میدهند که نورونها آسیب ببینند و بمیرند. محققین دهههای متمادی تلاش کردهاند تا راهی پیدا کنند که از این سلولهای مغزی محافظت کنند و یا بتوانند آنها را بازتولید کنند. تیم محققین کالیفرنیایی با تغییر در تنها یک ژن توانستهاند به این خواسته پاسخ دهند.
مرحلهی اول این کار درون یک ظرف آزمایشگاهی انجام شده است. محققین توانستهاند با تحریک سلولهایی از مغز که «استروسیت» نام دارند و نورون محسوب نمیشوند، درمان را شروع کنند. این سلولهای ستارهای شکل که ارتباطات درون مغز را تحت کنترل خود دارند، تولیدکنندهی پروتئین «PTB» هستند. این پروتئین از تبدیل این استروسیتها به نورونها جلوگیری میکند. زمانی که محققین تولید PTB را متوقف کردند، استروسیتهای موجود در ظرف آزمایشگاهی تبدیل به نورون شدند. «ژیانگ دونگ» بهعنوان نویسندهی اول مقاله، میگوید: «ما دریافتیم که تنها با متوقف کردن پروتئین PTB میتوان نورون تولید کرد.»
محققین برای آزمایش نظریهی خود در یک مغز زنده، با روشی خاص، باعث شدند تعدادی موش مبتلا به پارکینسون شوند. آنها برای این کار نورونهای تولید کنندهی دوپامین را در مغز موشها از بین بردند. در انسانها، پارکینسون زمانی رخ میدهد که تولید کنندههای دوپامین در قسمتی از مغز از کار بایستند. محققین در مرحلهی بعد دیانای مصنوعی متوقف کنندهی تولید PTB را به مغز موشها تزریق کردند و باعث شدند استروسیتهای مغز موشها تبدیل به نورونهای تولید کنندهی دوپامین شوند. ۱۲ هفته پس از تزریق دیانای مصنوعی، سطح دوپامین در مغز موشها به حالت عادی برگشت و علائم پارکینسون به طور کامل در آنها از بین رفت.
علائم پارکینسون در موشهایی که تزریق دیانای مصنوعی دریافت کرده بودند تا آخر عمر از بین رفت و به این ترتیب، دانشمندان دریافتند که احتمالاً بتوانند تنها با یک بار درمان، پارکینسون را در انسانها نیز از بین ببرند. البته دانشمندان اذعان دارند که هنوز زود است در مورد استفاده از این روش بر روی انسانها صحبت کنند، ولی به هر حال انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه میتواند به بیماران مبتلا به پارکینسون کمک کند.