جهان دقیقاً چند سال سن دارد؟
مجله علمی ایلیاد - ستارهشناسان با استفاده از تلسکوپ آتاکاما توانستهاند نگاه دقیقی به ریزموجهای پسزمینهی کیهانی «CMB» بهعنوان قدیمیترین نورهای جهان بیندازند. رصدهای جدید آنها نشان داده است که جهان ۱۳.۷۷ میلیارد سال عمر دارد. خطای این اندازهگیری در حدود ۴۰ میلیون سال است. تخمین این دانشمندان با مدل استاندارد و اندازهگیریهای انجام شده توسط ماهوارهی پلانک اتحادیهی اروپا، مطابقت دارد.
پروفسور «لیمان پیج» از دانشگاه پرینستون بهعنوان یکی از متخصصین تلسکوپ آتاکاما، میگوید: «مدل استاندارد کیهان که باعث بردن جایزهی نوبل توسط «جیم پیبلز» شد، با توضیحات مختلفی ارائه شده است. هنوز هم شک و تردیدهای فراوانی در مورد آن در جامعهی ستارهشناسان وجود دارد.»
در سال ۲۰۱۹ ستارهشناسان با اندازهگیریهایی که بر اساس حرکات کهکشانها انجام دادند، دریافتند که جهان میلیونها سال جوانتر از پیشبینی تیم محققین موسسهی پلانک است. به همین خاطر، لزوم وجود یک مدل استاندارد دیگر احساس شد و دانشمندان به این نتیجه رسیدند که یکی از محاسبات انجام شده باید اشتباه باشد. دکتر «سیمونه آیولا» از دانشگاه پرینستون، میگوید: «اکنون ما پاسخی پیدا کردهایم که سازگاری بین محاسبات تیم پلانک و آتاکاما را نشان میدهد.»
عمر جهان همچنین نشان میدهد که سرعت انبساط جهان چقدر است. ثابت هابل نیز این موضوع را به صورت کمی بیان میکند. اندازهگیریهای آتاکاما نشان میدهد که ثابت هابل حدود ۶۷.۶ کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک است. تیم پلانک نیز این ثابت را ۶۷.۴ بهدست آورده است، ولی اندازهگیری این ثابت بر اساس حرکات کهکشانها نتیجهای برابر با ۷۴ بهدست میدهد.
دکتر آیولا میگوید: «ما نرخ انبساطی پیدا کردیم که با تخمین تیم پلانک نیز تطابق دارد و به همین خاطر، حصول اطمینان کردیم که اندازهگیریهای بر پایهی قدیمیترین نورهای دنیا درست است. تطابق خوبی که بین ما و تیم پلانک با مدل استاندارد جهان وجود دارد، واقعاً هیجانانگیز است. جالب است بدانید که مدل پیشنهادی ما از قدرت خوبی برخوردار است، ولی ارجحیت آن در این است که به کمک آن میتوان چیزهای جدیدی را نیز درک کرد. البته عدم تطابق بین محاسبات ما و نتایج بهدست آمده طی مطالعات سال ۲۰۱۹ نشان میدهد که شاید هنوز چیزهایی در فیزیک وجود داشته باشد که ما نمیدانیم. تیم پلانک نیز همان نور بررسی شده توسط ما را اندازهگیری کرده است، اما اندازهگیری قطبیت نور مورد نظر، باعث بروز تفاوت اندکی با ما شده است.»
نتایج این مطالعه در مجلهی آنلاین arXiv.org منتشر شده است.