تاثیر نیش زنبور عسل بر روی درمان یک بیماری
مجله علمی ایلیاد - محققین توانستهاند نیرویی با قدرت کشندگی سرطان را در یک جای نامربوط پیدا کنند؛ نیش زنبور عسل. در مطالعهی جدیدی که در مجلهی Nature Precision Oncology منتشر شده است، مشخص شده است که زهر نیش زنبور، سلولهای سرطانی را میکشد، ولی سلولهای سالم موش آزمایشگاهی را تقریباً بدون آسیب رها میکند.
مادهی فعالی که در زهر وجود دارد و حالت کشندگی سلولهای سرطان را باعث میشود، «ملیتین» نام دارد. محققین این ماده را به همراه داروهای شیمی درمانی به موشهای مبتلا به سرطان تزریق کردند و دریافتند که عملکرد ترکیبی این داروها در جلوگیری از رشد سرطان خارقالعاده است. دانشمندان ادعا میکنند که میتوان از این روش در درمان سرطانهای پیشروندهای که درمان دیگری برای آنها وجود ندارد، استفاده کرد.
نیش زنبور از نظر هدفگیری انتخابی سلولهای سرطانی «HER-2» کارایی بالایی دارد. این سلولهای سرطانی به داروهای معمولی سرطان نیز واکنش میدهند، ولی حالت تهاجمی بالایی دارند و به سرعت گسترش پیدا میکنند. به همین خاطر، مقابله با آنها خیلی مشکل است.
دکتر «سیارا دافی» از موسسهی هری پرکینز بهعنوان نویسندهی اول این مقاله، میگوید: «تا کنون نیش زنبور عسل یا ملیتین بر روی سلولهای سرطانی آزمایش نشده بود. ما دریافتیم که هر دوی این مواد در از بین بردن سلولهای سرطانی، کارایی بالایی دارند.»
تقریباً ۱۰ تا ۲۰ درصد از سرطانهای پستان به درمانهای معمول پاسخ نمیدهند. در این موارد هم گسترش سلولهای سرطانی سرعت بالایی دارد و هم ترمیم سلولهای سرطانی آسیب دیده با شدت بالایی انجام میشود. محققین در این مطالعه دریافتند که ملیتین میتواند سلاح قدرتمندی برای مقابله با این نوع سرطانها باشد. آنها همچنین توانستند ترکیبات ملیتین را به نحوی مهندسی کنند که حالت انتخابی آن نیز بیشتر شود.
نیش زنبور نیز توانایی خارقالعادهای در کشتن سلولهای سرطانی از خود نشان داده است. ترکیبات موجود در نیش زنبور با گیرندههای سطحی سلولها درگیر میشود و مسیر رشد و تکثیر سرطان را میبندد. محققین همچنین نشان دادهاند که نیش زنبور حفرههای کوچکی درون غشای سلولهای سرطانی ایجاد میکند و مرگ آنها را باعث میشود.
محققین امیدوار هستند که بتوانند به کمک ترکیبات موجود در نیش زنبور، انقلابی در تحقیقات مربوط به سرطان ایجاد کنند. در این مطالعه، تاثیر نیش زنبور بر روی موشها آزمایش شده است و برای کاربرد عملی آن بر روی انسانها هنوز باید مطالعات بیشتری در این زمینه صورت گیرد.
گفتن این نکته نیز ضروری است که این تحقیق علمی، ربطی به ادعای اثبات نشدهای که اخیراً فردی در خصوص درمان کووید۱۹ با گزش نیش زنبور کرده بود، ندارد.