چگونه در طبیعت مسیریابی کنیم؟

مجله علمی ایلیاد - مسیریابی طبیعی هنری نادر است که در آن می‌توان با استفاده از طبیعت مسیر خود را پیدا کرد. این هنر شامل مهارت غیرمعمولی در پیدا کردن مسیر بدون کمک ابزارآلات مختلف و تنها با ارجاع به شواهد طبیعی مانند خورشید، ماه، زمین، دریا، آب و هوا، گیاهان و حیوانات می‌شود. در این مهارت فرد از احساسات و قدرت تشخیص خود استفاده می‌کند.

مسیریابی طبیعی نباید جایگزین ابزارآلات مسیریابی شود، بلکه می‌‌توان از آن به عنوان مکمل استفاده کرد. افرادی که این هنر را دارند، در پاسخ به پرسش «کجا هستم؟» قبل از فکر کردن به نقشه و قطب‌نما و جی‌پی‌اس به شواهد طبیعی فکر می‌کنند.

اگر قوس حرکت خورشید را درک کرده باشید، می‌توانید از آن برای مسیریابی استفاده کنید. به‌عنوان مثال، در بریتانیا در اواسط تابستان خورشید در شمال‌شرقی طلوع می‌کند، در بهار و پاییز طلوع خورشید از شرق است و در اواسط زمستان خورشید از جنوب‌شرقی طلوع می‌کند. برای همه‌ی کشورهایی که در شمال رأس‌السرطان قرار دارند، شامل همه‌ی کشورهای اروپایی و آمریکا، خورشید همیشه در وسط روز که در بلندترین ارتفاع خود قرار دارد، به سمت جنوب متمایل است. با دانستن این اطلاعات می‌توان موقعیت خورشید را در فصول مختلف در جاهای مختلف دانست. همین روش‌ها برای ماه نیز قابل استفاده است، ولی پیچیدگی‌های خاص خود را دارد.

راحت‌ترین راه برای استفاده از ستاره‌ها در مسیریابی این است که بدانید اگر در ابتدای مسیر یک ستاره بالای سر شما در یک نقطه‌ی خاص قرار داشته است، تا زمانی که ستاره در همان موقعیت قرار داشته باشد در حال حرکت در مسیر مستقیم هستید. اغلب ستاره‌ها در حال حرکت هستند و برای همیشه در یک نقطه نمی‌مانند. در مورد ستاره‌ی قطبی این موضوع صدق نمی‌کند. این ستاره همیشه بالای قطب شمال است و به همین دلیل همیشه جهت شمال را نشان می‌دهد. کمربند جبار وضعیتی دارد که هر کجای آسمان باشید می‌توانید از آن برای جهت‌یابی حرکت به غرب یا شرق استفاده کنید.

استفاده از طبیعت برای مسیریابی بدون بهره‌گیری از آسمان نیز ممکن است، زیرا خورشید و آب و هوا بر روی زمین نیز اثر دارند. بخش کمی از چیزهایی که در طبیعت می‌بینیم تقارن دارند و مسیریابی طبیعی بر روی تفاوت‌هایی که در تقارن طبیعی وجود دارد، تکیه می‌کند. درختان سبز برای رشد به نور نیاز دارند و به همین دلیل می‌توان فهمید بیشترین دریافت نور را از کجا دارند. به‌عنوان مثال، در بریتانیا طرف جنوبی درختان معمولاً پربارتر است.

تنها خورشید نیست که از خود رد به جای می‌گذارد، باد نیز رد خود را به جای می‌گذارد. باد روزانه ابرها را در یک جهت حرکت می‌دهد که می‌توان از آن برای مسیریابی استفاده کرد.

توانایی مسیریابی طبیعی در حیوانات بسیار فراتر از انسان‌ها است. مشاهده‌ی الگوی پروازی روزانه‌ی پرندگان می‌تواند موقعیت زمین و دریا را نسبت به یکدیگر مشخص کند. رصد مهاجرت سالانه‌ی پرندگان نیز می‌تواند مکان جزایر موجود در اقیانوس منجمد شمالی و همچنین مناطق گرم موجود در اقیانوس آرام را مشخص کند.

 

آب نیز شواهدی از مسیریابی طبیعی را در خود دارد. یونانیان باستان، اعراب و وایکینگ‌ها طی هزاران سال همگی از حرکت اقیانوس‌ها برای مسیریابی و دانستن جهت حرکت قایق‌ها استفاده کرده‌اند. متخصصین این امر در میکرونزی می‌توانند با چشمان بسته قایق‌هایشان را هدایت کنند.

از زمان‌های باستان تا عصر مدرن تعداد شواهد طبیعی مورد استفاده برای یافتن مسیر زیاد بوده است که نشان‌دهنده‌ی عدم کمبود قطب‌نماهای طبیعی است. مسیریابی طبیعی موضوعی غنی، گوناگون و چالش‌برانگیز است، ولی می‌تواند در برخی اوقات لذت بخش نیز باشد.