ارثی که از دنیسوان‌ها به بومیان امروزی رسیده است
ارثی که از دنیسوان‌ها به بومیان امروزی رسیده است
مجله علمی ایلیاد - در یک مطالعه بر روی ژنوم ۶.۱۶۹ بومیان آمریکای لاتین، تیم بین‌المللی دانشمندان ۳۲ ژن را شناسایی کردند که بر ویژگی‌های صورت مثل بینی، لب، فک و شکل ابرو تاثیر می‌گذارند و ۹ مورد از آنها کشفیات کاملاً جدیدی بودند؛ درحالی که دیگر ژن‌ها با شواهد محدود، یافته‌های قبلی را تایید کردند. یکی از این ژن‌ها به نظر از دنیسوان‌ها که گروهی از خواهران منقرض شده‌ی نئاندرتال‌ها بوده‌اند به ارث برده شده است.
دکتر «کاستوب ادهیکاری» دانشمند کالج دانشگاهی لندن و دانشگاه باز و همکارانش داده‌های کنسرسیوم تحلیل تنوع و تکامل آمریکای لاتین را از میان داوطلبانِ استخدام شده در پنج کشور آمریکای لاتین از جمله برزیل، شیلی، کلمبیا، مکزیک و پرو تجزیه و تحلیل کردند.
آنها اطلاعات ژنتیکیِ به‌دست آمده از شرکت‌کنندگان با خصوصیات شکل صورت آنها را مقایسه کردند و ۵۹۵ اندازه‌گیری که شامل فواصل، زاویه‌ها و نسبت‌های بین نقاطِ تنظیم شده می‌شد را از تصاویر صورت آنها تفکیک کردند.
دانشمندان رابطه‌ی قابل‌توجه ۳۲ صفت با حداقل یک و حداکثر شش مورد از ۳۲ ناحیه‌ی ژنومی مختلف را کشف کردند. آنها همچنین کشف کردند که ژن «TBX15»، ژنی که منجر به ضخامت لب می‌شود، با داده‌های ژنتیکیِ یافت شده در دنیسوان‌ها در ارتباط بود که نشانه‌ای برای منشاء آن است.
دکتر ادهیکاری می‌گوید: «ژن‌های شکل صورتِ یافت شده ممکن است محصول تکامل انسان‌های باستان برای سازگاری با محیط‌های زیست بوده باشند. احتمالاً نسخه‌ی ژنی که شکل لب را تعیین می‌کند و در دنیسوان‌ها حضور داشته، ممکن است در توزیع چربی بدن نیز نقش داشته باشد تا سازگاری بهتری با آب و هوای سردِ آسیای مرکزی پیدا کنند و وقتی این گروه با انسان‌های مدرن ملاقات و آمیزش کرده، این ژن را به انسان‌های مدرن منتقل کرده باشند.
یکی از نویسندگان این تحقیق، دکتر «پیر فاکس» محقق در دانشگاه ایکس مارسی، می‌گوید: «تا جایی که می‌دانیم، این اولین باری است که یک نسخه از یک ژنِ به ارث برده شده از انسان‌های باستان با ویژگی چهره در انسان‌های مدرن همخوانی دارد. در این نمونه، این امر فقط در صورتی امکانپذیر بود که از تحقیق اروپا محور فراتر رویم؛ اروپایی‌های مدرن هیچ دی‌ان‌ای را از دنیسوان‌ها حمل نمی‌کنند، بلکه از آمریکایی‌های لاتین به ارث برده‌اند.»
یکی دیگر از نویسندگان دکتر «بتی بونفانته» از دانشگاه ایکس مارسی، می‌گوید: «این فقط یکی از معدود مطالعاتی است که به دنبال ژن‌های تاثیرگذار بر صورت در یک جمعیت غیراروپایی می‌گردد و اولین مطالعه‌ای است که فقط بر چهره تمرکز دارد.»
یکی از ژن‌های تازه کشف شده «VPS13B» است که بر تیز بودن بینی تاثیر می‌گذارد. محققان دریافتند که این ژن بر ساختار بینی موش‌ها تاثیر می‌گذارد و یک مبنای ژنتیکی مشترک را در میان گونه‌های پستانداران مرتبط، اما دور نشان می‌دهد.
یکی از نویسندگان ارشد مقاله، پروفسور «اندروز رویز لینارس» محقق در دانشگاه فودان، کالج دانشگاهی لندن و دانشگاه ایکس مارسی، می‌گوید: «تحقیقاتی از این قبیل می‌توانند بینشهای بیوپزشکی پایه را ارائه دهند و به ما کمک کنند، نحوه‌ی تکامل انسان را درک کنیم. یافته‌های این مطالعه به درک فرآیندهای تکاملیِ تعیین‌کننده‌ی خصوصیات صورت کمک می‌کنند و محققان را قادر می‌سازند تا اختلالات ژنتیکی منتهی به ناهنجاری‌های صورت را بررسی کنند.»