حیواناتی که پس از ۲۴هزار سال زنده شدند
مجله علمی ایلیاد - تیمی از زیستشناسان توانستهاند نوعی از حیوانات میکروسکوپی به نام «بدلوئید روتیفر» را پس از ۲۴هزار سال منجمد بودن در یخهای سیبری، به زندگی بازگردانند. این حیوانات به خاطر توانایی بالای زندگی در دماهای خیلی پایین، معروف هستند و طبق گزارشهایی که تا کنون وجود داشته است، میتوانند ۶ تا ۱۰ سال در دمای بین منفی ۲۰ تا صفر درجهی سانتیگراد زنده بمانند.
در طبیعت سکونتگاههای کاملاً یخزده، اُرگانیسمهایی وجود دارند که صدها تا هزاران سال میتوانند بهصورت منجمد زنده بمانند. بهعنوان مثال در سرزمینجنوبگان نمونههایی از اُرگانیسمها وجود داشتهاند که ۴۰۰ سال پس از یخ زدن مجدداً به زندگی برگشتهاند. به همین ترتیب، گیاهانی نیز تا کنون پیدا شدهاند که بذر آنها به مدت ۳۲هزار سال در یخ مدفون شده است و سپس از این بذرها گیاه بهوجود آمده است.
اکنون دانشمندان حیوانات چند سلولی را در سیبری پیدا کردهاند که هزاران سال در یخها مدفون شدهاند و دانشمندان توانستهاند آنها را به زندگی برگردانند.
محققین با استفاده از تاریخسنجی رادیوکربنی نشان دادهاند که روتیفرهای کشف شده در یخهای سیبری، حدود ۲۴هزار سال عمر دارند. این حیوانات میکروسوپی از دستهی حیوانات معاصری هستند که «آدینتا واگا» نامیده میشوند و در بلژیک کشف شدهاند.
محققین برای اینکه فرآیند یخ زدن و زنده شدن مخلوقات باستانی را بهتر درک کنند، در آزمایشگاه تعدادی از روتیفرها را به حالت یخزده بردند و مجدداً آنها را زنده کردند. آنها دریافتند که روتیفرها شکلگیری کریستالهای یخی را در زمان یخ زدن آرام، میتوانند تحمل کنند. محققین دریافتند که این موجودات چند سلولی مکانیسم خاصی برای محافظت از سلولها و اندامهای خود در زمان وجود دماهای خیلی پایین دارند.
بسیاری از نویسندههای رُمانهای عملی تخیلی این رویا را دارند که شخصیتهای خلق شده توسط آنها بتوانند یخ بزنند و پس از هزاران سال مجدداً به زندگی برگردند. اکنون دانشمندان در دنیای واقعی میدانند که هر چقدر یک اُرگانیسم پیچیدهتر باشد، زنده ماندن آن بهصورت یخزده سختتر است و در مورد پستانداران هنوز این روش قابل استفاده نیست.
با این حال زنده ماندن موجودی که چندین سلول دارد و دارای سیستم گوارش و مغز است یک قدم رو به جلو است و میتوان این مسیر را ادامه داد تا شاید روزی بتوان حتی پستانداران را به خوابهای زمستانی طولانی مدت برد.
نتایج این مطالعه در مجلهی Current Biology منتشر شده است.