آنچه امروز به نام کارت اعتباری می‌شناسیم
مجله علمی ایلیاد - در حدود ۳،۰۰۰ سال پیش، برای اولین بار مبادلات اعتباری در آشور، بابل و مصر به وجود آمد. «حواله‌ی معامله»، که معادل امروزی اسکناس بود، در قرن ۱۴ میلادی برای اولین بار استفاده شد. بدین ترتیب، که بدهی با یک‌سوم پول نقد و دو‌سوم آن حواله‌ی تسویه می‌شد. به دنبال آن، پول کاغذی در قرن ۱۷ به وجود آمد. اولین اقدام برای مبادلات اعتباری، توسط «کریستوفر تورنتون»، کسی که پیشنهاد پرداخت هفتگی برای خرید مبلمان را ارایه داد، انجام شد. از قرن ۱۸ تا اوایل قرن ۲۰، «تالی‌مِن» لباس‌های خود را در ازای پرداخت‌های هفتگیِ کوچک، به فروش می‌رساند.
اکنون تالی به اصطلاحی در تجارت تبدیل شده است. چون آن‌ها چوب‌خطی داشتند و آنچه مردم خریده بودند، بر روی آن چوب علامت‌گذاری می‌شد و آن چوب را نگه می‌داشتند. یک طرف چوب با شکاف‌هایی برای نشان دادن بدهی و طرف دیگر برای پرداخت‌ها علامت زده می‌شد. در دهه‌ی ۱۹۲۰ روش «الان بخرید، بعداً پرداخت کنید» در ایالات متحده آمریکا معرفی شد، که تنها در مغازه‌هایی که آن را منتشر کردند، قابل استفاده بود.
اولین کارت اعتباری
در سال ۱۹۵۰ میلادی، باشگاه دینرز و امریکن اکسپرس، کارت‌های شارژ خود، به‌عنوان اولین پول پلاستیکی را در ایالت متحده آمریکا راه‌اندازی کردند. در سال ۱۹۵۱ میلادی، باشگاه دینرز اولین کارت اعتباری را برای ۲۰۰ نفر از مشتری‌های خود منتشر کرد، که آن‌ها می‌توانستند از این کارت‌ها در ۲۷ رستوران در نیویورک استفاده کنند.
اما این روش تنها تا سال ۱۹۷۰ میلادی که فن‌آوری نوارهای مغناطیسی در کارت‌های اعتباری ابداع شد، رواج داشت. اولین استفاده از نوارهای مغناطیسی در کارت‌ها، در اوایل دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی، زمانی که سازمان حمل‌ونقل لندن، سیستم نوارمغناطیسی نصب کرد، انجام شد. شرکت حمل‌ونقل سریع منطقه‌ی خلیج سان‌فرانسیسکو، در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی، بلیطی کاغذی به همان اندازه کارت‌های اعتباری تولید کرد. معاملات اعتباری جهانی از کلمه‌ی لاتین (Trust) به معنی اعتماد می‌آید.
تقریباً نیمی از تمام اختلافات کارت‌های اعتباری در مورد معملات اینترنتی است و نرخ پیش‌فرض بر روی ۵.۱ میلیارد کارت اعتباری در ایالت متحده آمریکا، ۱۳ درصد است. چک‌ها نیز در سال ۱۸۷۵ میلادی به روی کار آمدند، اما پیش از اینکه چکی را بنویسید، باید این را در نظر بگیرید که چطور بانک خود را ایمن نگه دارید.
نوشته: Did you know
ترجمه: مجله علمی ایلیاد