لاکپشتهای مین‌یاب
مجله علمی ایلیاد - وقتی که بحث از مین‌یابی به میان می‌آید، کند بودن یک مزیت محسوب می‌شود. گروهی از ربات‌های لاک‌پشت دریایی که برای خزیدن در صحرای آریزونا آموزش دیده‌اند، می‌توانند برای مین‌روبی مناطق جنگی مورد استفاده قرار گیرند. ارتش آمریکا هم‌اکنون دارای ربات‌های مین‌روب است، ولی اندازه‌ی آن‌ها باعث پرهزینه بودن و سختی استفاده از آن‌ها می‌شود. این مشکل را می‌توان با استفاده از ربات‌های لاک‌پشت مرتفع کرد.
لاکپشتهای رباتیک دارای اندازه‌ای در حدود پهپاد کوچکی هستند و از دو صفحه تشکیل شده‌اند که در هم قفل شده‌اند و تراشه‌ای کامپیوتری ارزان نیز به آن‌ها وصل شده است. همچنین این ربات دارای موتوری است که می‌تواند باله‌های حرکتی ربات را به حرکت درآورد. به گفته‌ی «هنی بن آمور»، رهبر پروژه در دانشگاه ایالتی آریزونا، سرهم کردن هر ربات ۲ تا ۳ ساعت طول می‌کشد و قیمت آن حدود ۸۰ دلار است، بنابراین از دست دادن یکی از آن‌ها طی انفجاری چیز خیلی مهمی نیست. بن آمور فکر می‌کند که گروهی شامل ۱۰۰ ربات لاک‌پشت که در هر ثانیه ۵ سانتی‌متر می‌پیمایند، می‌توانند برای گشتن میان شن‌های صحرا به‌دنبال مین‌های زمینی مورد استفاده قرار گیرند. این ربات‌ها به محض یافتن مین، به انسان‌ها خبر می‌دهند و مین را برای خارج کردن نشانه‌گذاری می‌کنند.
ساختن ربات‌های اتوماتیک برای بیابان‌های مختلف می‌تواند بسیار چالش‌برانگیز باشد؛ زیرا که هر بیابان دارای نوع خاصی از شن‌ها هستند. اگر شما ربات لاک‌پشتی را برای خزیدن در بیابانی آموزش دادید و بخواهید که ربات در بیابان دیگری با شکل متفاوتی از دانه‌های شن حرکت کند، ربات آسیب خواهد دید و دیگر در هیچ بیابانی قادر به حرکت کردن نخواهد بود. باریدن باران و تغییر رطوبت نیز می‌تواند سطح بیابان را تغیر دهد و حرکت کردن ربات لاک‌پشت را در آن غیرممکن کند.
برای برطرف کردن این مشکل، بن آمور ربات خود را با الگوریتمی خاص به نحوی برنامه‌ریزی کرد که بتواند هر بار با مواجه شدن با سطحی جدید، روش خزیدن خود را متناسب با آن سطح، تغییر دهد. قرار دادن ربات لاک‌پشت بر روی سطحی شنی ناآشنا باعث می‌شود که پس از چند ساعت ربات حرکت باله‌های خود را به نحوی عوض کند که بتواند خیلی کاراتر به خزیدن ادامه دهد. بن آمور نتیجه‌ی تحقیقات خود را در دو کنفرانس رباتیک در آینده‌ای نزدیک ارائه خواهد داد.
نوشته: Arizona State University
ترجمه: امید محمدی - مجله علمی ایلیاد