خدمات هواشناسی سفارشی برای هواپیماهای کنترل از راه دور

 

 

مجله‌ی علمی ایلیاد - هواپیماهای کنترل از راه دور در رأس صنایع گوناگون قرار دارند؛ از جمله کشاورزی، ساخت‌وساز، بیمه، گاز و نفت، امنیت عمومی و غیره. این هواپیماها برای کارهایی مثل بازرسی، سم‌پاشی محصولات و فیلمبرداری ضروری هستند. با این حال، اپراتورهای هواپیماهای کنترل از راه دور فعلأ نمی‌توانند همان اطلاعات هواشناسی را دریافت کنند که خلبان‌های هواپیماهای سرنشین‌دار دریافت می کنند؛ زیرا ارتفاع پرواز هواپیماهای کنترل از راه دور خیلی پایین‌تر است. شرکتی به‌نام «Earth Networks» با برنامه‌ای به نام «Sferic DroneFlight» در حال تغییر است؛ این برنامه نوعی خدمات هواشناسی محلی و کم‌ارتفاع برای اپراتورهای هواپیماهای کنترل از راه دور است. 

خلبان‌های هواپیماهای کنترل از راه دور با استفاده از این خدمات از پیشبینی‌های منطقه‌ای دقیق برای هر جایی از دنیا بهره می‌برند که ارتفاع آن بین ۱۰ تا ۴۰۰ فوت است. این اطلاعات عبارتند از پیشبینی سرعت و مسیر ساعتی باد به مدت شش روز جلوتر. این سیستم ۹۰ کشور را پوشش می‌دهد و دارای ۱۰ هزار حسگر هواشناسی و ۱،۵۰۰ حسگر رعد و برق است. 

بر اساس اطلاعات سازمان هوایی فدرال آمریکا (FAA)، تعداد هواپیماهای کنترل از راه دور در آمریکا در طول پنج سال آتی به‌طرز خارق‌العاده‌ای افزایش پیدا خواهد کرد. ناوگان هواپیمای کنترل از راه دور در پایان سال ۲۰۱۶ تقریبأ به ۴۲،۰۰۰ هواپیما رسید؛ FAA برآورد می کند که تا سال ۲۰۲۱ این تعداد به ۴۴۲،۰۰۰ خواهد رسید و تا سال ۲۰۲۱ حدود ۱.۶ میلیون هواپیمای کنترل از راه دور تجاری وارد آسمان خواهند شد. 

Engadget گزارش می دهد که سازندگان هواپیماهای کنترل از راه دور سعی دارند ویژگی های برنامه‌ریزی و اجتنابی را طراحی کنند که قادر به کار با داده‌های منتقل شده در مورد بادها و هواشناسی‌های دیگرِ ارسالی به برنامه‌های پیش از پرواز یا هواپیماهای کنترل از راه دور است. این نوع کار مشترک این امکان را برای سیستم‌های هواپیماهای کنترل از راه دور فراهم می‌کند تا مسیر، دامنه و پارامترهای دیگر پرواز را به‌طور کارآمدتری محاسبه کنند. هم خلبانان و هم محققان می‌توانند از داده‌ها استفاده‌ی موثرتری داشته باشند، عملیات پس از واقعه را پس از سقوط هواپیماهای کنترل از راه دور انجام دهند و شرایط مخرب را بهتر شناسایی کنند. 

این شرکت شبکه‌ی جدید را از طریق محل آزمایش سیستم‌های هواپیماهای بدون سرنشین در دانشگاه مریلند تست می‌کند تا از حداکثر دقت آن‌ها اطمینان حاصل کند. وقتی این سیستم به شکل کامل هدایت شود، مورد تحسین مردم و سازمان‌هایی مثل FAA قرار خواهد گرفت. 

مدیر ارشد بازاریابی Earth Networks، «آنوج آگراوال» به خبرگزاری‌ها گفت: «تاکنون اپراتورهای هواپیماهای بدون سرنشین باید با تکیه بر اطلاعات هواشناسی در سطح زمین یا اندازه‌گیری‌های مرتفع مأموریت‌ها را برای خطوط هوایی تجاری برنامه‌ریزی کرده باشند که هیچ یک از آن‌ها هوشِ لازم برای بهینه‌سازی مأموریت را ارائه نمی‌دهد. از آنجایی‌که بازار هواپیماهای بدون سرنشین و محیط قانون‌گذاری در حال رشد هستند، هوش هواشناسی به تکنولوژی کلیدی تبدیل شده که مأموریت‌های طولانی‌تر و پیچیده‌تر را امکان‌پذیر می‌کند. 

 

نوشته: کارلا لانت
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد