جورابی که به کمک بیماران دیابتی می‌آید!
مجله علمی ایلیاد – شرکتی آمریکایی در حال توسعه‌ی جورابی است که می‌تواند به افراد مبتلا به دیابت در عدم پیشرفت بیماری و بهبود روند درمان کمک کند. تمرکز این جوراب‌های هوشمند در راستای جلوگیری از قطع عضو ناشی از زخم‌های پای دیابتی‌ها طراحی شده است. گروه تولیدی «Siren»، با تخصص مهندسی پزشکی، پوشاک و ابزارهای سخت‌افزاری نوین، سیستمی را طراحی کرده که شامل یک‌جفت جوراب و اپلیکیشنی است که وظیفه‌ی اعلام وضعیت و حمایت سلامت بیماران را بر عهده دارد. تولیدکنندگان این جوراب می‌گویند: «مزیت این جوراب، انعطاف‌پذیری و قابل شستشو بودن پارچه‌ی آن است. همچنین قطعه‌ی الکترونیکی موجود در این جوراب نامرئی است و سرعت بالایی در اعلام هشدار به بیمار دارد.»
«ران ما» مدیرعامل و بنیان‌گذار Siren، کارآفرینی چینی-آمریکایی است که دارای مدرک مهندسی پزشکی از دانشگاه جان هاپکینز است. او پیش‌تر در پروژه‌ای فعالیت می‌کرد که در زمینه‌ی ترمیم چهره‌ی افراد حادثه دیده در سوانح سوختگی و جنگی کار می‌کرد. ران می‌گوید: «من آن‌جا درباره‌ی ترمیم، درمان و جلوگیری از گسترش زخم، چیزهای زیادی یاد گرفتم. اکنون درحال یادگیری این هستم که زخم پای دیابتی‌ها مشکلی بزرگ است، چرا که ممکن از به قطع پای بیمار منجر شود. برای این مشکل نیز راه‌حلی وجود نداشت و من تصمیم گرفتم که این مشکل را به‌شکلی جدی حل کنم. پس Siren را راه‌اندازی کردم.»
او ادامه داد: «من نسل سوم از خانواده‌ام هستم که همگی پزشک بوده‌اند. پدربزرگ و مادربزرگ من، پدر و مادرم، عمه و خاله‌هایم همه پزشک بوده‌اند. بهداشت و درمان در خون من است. پدر و مادرم در زمینه‌ی سرطان کار می‌کنند و می‌بینم که بسیاری از بیماران آن‌ها به‌شدت مریض هستند. من پزشک نشدم، اما کار خود در مراقبت‌های پزشکی، با استفاده از ابزار، داده‌ها و روش‌های پیش‌گیرانه به‌پیش بردم. اعتقاد من این است که اگر کارم را درست انجام دهم، والدینم را کمتر در شرایط وخیم بیمارن‌شان قرار می‌دهم، کمتر کار می‌کنند و جراحی‌های کمتری خواهند داشت. درنتیجه، حال بیمار و ما بهتر خواهد بود.»
حدود ۳۰ میلیون آمریکایی به دیابت مبتلا هستند و بیش از ۲۵ درصد از بزرگسالانی که بیش از ۶۵ سال سن دارند، با این بیماری، دست و پنجه نرم می‌کنند.این بیماران اغلب آسیب‌های دستگاه ایمنی بدن دارند و حتی زخمی کوچک باعث زخم‌هایی بزرگ‌تر، عفونت و قطع‌عضو در بدن‌شان می‌شود.
جوراب هوشمند Siren، به‌طور مداوم دمای پای بیمار را کنترل می‌کند، تا التهاب احتمالی پا خیلی سریع تشخیص داده شود. در نمونه‌های آزمایشی، این جوراب توانسته تا ۸۷درصد در جلوگیری از ایجاد زخم پای دیابتی‌ها همراه با مراقبت‌های استاندارد دیابتی، مواثر باشد. در حال حاضر راه‌حل موجود، کنترل دستی دمای پای بیمار است و افرادی که می‌خواهند دمای پای خود را اندازه بگیرند باید به پزشک مراجعه کنند و دمای شش نقطه ار پای آن‌ها به‌صورت دستی اندازه‌گیری شود.
طبق گزارش‌های شرکت Siren، حدود ۵۶ درصد زخم پاهای افراد دیابتی، عفونت می‌کند و از این میزان ۲۰درصد آن به قطع‌عضو منجر می‌شود. بر طبق آمار شورای دیابتی آمریکا حدود ۶۷درصد قطع‌عضو در این کشور مربوط به بیماری دیابت و عوارض آن است که این آمار معادل حدود ۱۰۰،۰۰۰ قطع‌عضو در سال است.
این جوراب هوشمند، اولین تکنولوژی‌ای است که در این زمینه وارد عمل شده و با بالا رفتن این آمار مقابله می‌کند. برای افرادی که مبتلا به دیابت هستند، این جوراب، به‌طور مداوم دمای پای آن‌ها را با شش حسگر حساس دمایی اندازه‌گیری می‌کند و اطلاعات آن‌را به گوشی هوشمند همراه بیمار و مرکز Siren ارسال می‌کند. بنابراین شما اطلاعات دمای پای شما همیشه موجود است، حتی اگر گوشی هوشمند ندارید.
قطعه‌ی الکترونیکی موجود در این جوراب «Neurofabric» نام دارد که دستگاهی قابل شستشو است و در مقیاسی انبوه تولید می‌شود. این قطعه‌ی الکترونیکی توسعه داده شده به‌طور مستقیم در پارچه‌ی جوراب جاسازی شده است و در جوراب پنهان شده و در صورت مراقبت صحیح سال‌ها کار می‌کند و قیمت مقرون به‌صرفه‌‌ای دارد.
این فناوری در آمریکا و کانادا آزمایش شده و نتایج موفقیت‌آمیزی در دیابت معمولی و دیابت دوران بارداری داشته است. ران ما ادامه داد: «ما این جوراب‌ها را نه فقط برای محیط بیمارستانی، بلکه برای استفاده‌ی بیماران در خانه‌های‌شان نیز طراحی کرده‌ایم. این جوراب‌ها در ظاهر لباس بیماران عادی هستند و نشانه‌ای از جورابی مخصوص بیمار در آن نیست. ما این حوراب را برای نظارت بر وضعیت بیمار توسعه داده‌ایم. نتایج آزمایش‌های انجام شده، فوق‌العاده مفید بوده و بازخورد بسیار خوبی داشته است.»
استفاده از این جوراب هوشمند راحت کار کردن با نرم‌افزار موبایل آن ساده است و هزینه‌ی تهیه‌ی آن مقرون به‌صرفه است.
نوشته: رابین سیتون جفرسون
ترجمه: علی عمانی – مجله علمی ایلیاد
ترجمه: علی عمانی – مجله علمی ایلیاد