استفاده از نانوالماس برای بررسی عفونت زخم‌ها

مجله علمی ایلیاد - عفونت زخم یکی از خطرات مهمی است که بیماران سوختگی و افرادی که اعمال جراحی باز انجام داده‌اند را تهدید می‌کند. برداشتن پانسمان جهت بررسی زخم کاری دردناک است و در برخی مواقع روند درمان را با اشکال مواجه می‌کند. زمانی که عفونت به اندازه‌ای گسترش یابد که بتوان آن‌را با چشم دید، کنترل این عفونت سخت خواهد بود. یکی از راه‌حل‌های غیرمعمول برای این مشکل استفاده از نانوالماس‌های جاگذاری شده در پانسمان است.

زمانی که دمای بدن انسان در پاسخ به وجود عفونت بالا می‌رود و به اصطلاح تب می‌کنیم، دمای اطراف محل زخم بالا می‌رود. وجود دماسنج حساس در این ناحیه می‌تواند به پرستاران اعلام کند درون زخم عفونت باکتریایی ایجاد شده است. دکتر «اسما خالد» از دانشگاه RMIT راه‌حلی جدید به جای قرار دادن دماسنج کنار زخم پیشنهاد داده است.

وی عنوان کرده است که قرار دادن نانوالماس درون پانسمان، می‌تواند به‌عنوان یک دماسنج خیلی حساس عمل کند. نانوالماس در زمانی که دمای بالاتری از یک حد خاص داشته باشد، با قرار گرفتن در معرض نور لیزر سبز و میکروویو به رنگ قرمز می‌درخشد. اسما خالد مقاله‌ای در زمینه‌ی استفاده از الماس به‌عنوان سنسور حرارتی در پانسمان زخم نوشته که مجله‌ی ACS Applied Materials and Interfaces آن را چاپ کرده است.

نانوالماس‌های پیشنهادی محققین طوری ساخته می‌شوند که تعداد بسیار کمی اتم نیتروژن با بار منفی را بر روی خود داشته باشند. این اتم‌ها در پاسخ به دریافت نور سبز، از خود نور قرمز منتشر می‌کنند. زمانی که دما از ۲۵ تا ۵۰ درجه‌ی سانتی‌گراد افزایش پیدا می‌کند، انتشار نور قرمز بیشتر می‌شود. این افزایش نور به نحوی است که می‌توان از تغییرات آن به‌عنوان حسگر دقیق دما استفاده کرد.

البته اینکه یک جسم سخت مانند الماس روی زخم وجود داشته باشد ناخوشایند است، ولی خالد توضیح می‌دهد که الماس‌ها درون نخ‌های پانسمان قرار داده می‌شوند و به زخم مالیده نمی‌شوند.

خالد اضافه می‌کند: «هر ماده‌ای سختی لازم برای استفاده به جای الماس را ندارد. الماس همچنین بهترین دوست ابریشم محسوب می‌شود. زمانی که الماس درون ابریشم فرآوری شده قرار داده می‌شود، به خوبی درون آن جای می‌گیرد به نحوی که نمی‌توان وجود آن‌را حس کرد.»

ابریشم مزایای دیگری نیز دارد که استفاده از آن به‌عنوان پانسمان را توجیه می‌کند؛ ابریشم به اکسیژن اجازه می‌دهد تا به زخم برسد و همچنین در طول موج‌های معمولی شفاف است و به پرستاران اجازه‌ی دیدن نور الماس را می‌دهد، ولی در عین حال نسبت به نور سفید کدر است و هر کسی نمی‌تواند زخم بیمار را ببیند.