هسته‌ی داخلی زمین جهت چرخش خود را تغییر داده است

مجله علمی ایلیاد – دو دانشمند چینی از دانشگاه پکن، با مطالعه‌ی داده‌های امواج لرزشی ناشی از لرزه‌های هسته‌ی زمین، حرکت‌های درونی زمین را بررسی کرده‌اند. آن‌ها با مشاهده‌ی تغییرات در این امواج، آنچه که در لایه‌های داخلی زمین می‌گذرد را بهتر از هر مته‌ی حفاری بررسی کردند. داده‌های به‌دست آمده توسط آن‌ها جزئیات خیره‌کننده‌ای از تغییرات امواج لرزه‌ای را از دهه‌های گذشته تا به‌ امروز را نشان می‌دهد. این داده‌ها با سوابق داده‌های دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی تا سال ۲۰۲۱ مطابقت دارد.

 

داده‌های آن‌ها نشان داد بخش‌هایی که قبلاً تغییراتی در هسته‌ی زمین را به وضوح آشکار کرده بود، نشان داده است که چرخش هسته‌ی زمین در حدود سال ۲۰۰۹ میلادی تغییراتی داشته است. آن‌ها همچنین تغییرات قابل‌توجهی در نوسان امواج در دهه‌ی ۱۹۷۰ را مشاهده‌ کرده‌اند که خبر از تغییراتی در چرخش هسته‌ی زمین می‌دهد که هر هفتاد سال یک‌بار رخ می‌دهد.

 

عملکرد درونی زمین شامل یک فرآیند پیچیده می‌شود؛ این فرآیند را می‌توان به چهار لایه‌ی اصلی تقسیم کرد؛ پوسته‌ی زمین

گوشته‌ی زمین

هسته‌ی بیرونی که از فلزات مایع تشکیل شده

هسته‌ی آهنی-نیکلی درونی زمین.

 

از آن‌جایی که هسته‌ی درونی زمین به‌واسطه‌ی وجود هسته‌ی بیرونی از قسمت جامد گوشته‌ی زمین جدا شده است، می‌تواند چرخشی متفاوت نسبت به لایه‌ی پوسته‌ی زمین داشته باشد. چرخش هسته‌ی درونی زمین توسط میدان مغناطیسی ایجاد شده در هسته‌ی بیرونی و همچنین اثرات گرانشی گوشته‌ی زمین کنترل می‌شود.

 

پیش‌تر تصور دانشمندان بر این باور بود که هسته‌ی درونی زمین، همسو با دیگر لایه‌ها و سطح زمین اما با سرعتی کمتر در حال چرخش است، اما با این مطالعه‌ی جدید مشخص شده است که هسته‌ی درونی زمین می‌تواند چرخشی کاملاً متفاوت داشته باشد. نتایج این تحقیق نشان داده است که چرخش هسته‌ی درونی زمین از حدود سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۱ کمی کندتر شده است و سپس از حوالی سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۴ جهت چرخش آن تغییر کرده است.

 

 

حرکات زمین تاثیرات بسیار زیاد و مهمی بر زیست سیاره‌ی زمین دارد. همانطور که گفته شد، هسته‌ی خارجی زمین بر میدان مغناطیسی زمین تاثیر می‌گذارد. محل قطب مغناطیسی شمالی زمین، برای اولین بار در اوایل قرن نوزدهم میلادی به‌صورت علمی ثبت شد؛ از آن زمان تا کنون قطب مغناطیسی شمالی زمین حدود ۲،۲۵۰ کیلومتر از مناطقی در کانادا به سمت مناطقی در سیبری حرکت کرده است. بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۵ میلادی سرعت این جابه‌جایی از حدود ۱۵ کیلومتر در سال به ۵۰ تا ۶۰ کیلومتر در سال افزایش یافته است که نشان‌دهنده‌ی اثرات دو حباب مغناطیسی درون هسته‌ی بیرونی زمین است.

 

نتایج این مطالعه اخیراً در مجله‌ی Nature Geoscience منتشر شده است.