قدیمی‌ترین نشانه‌های برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمین
قدیمی‌ترین نشانه‌های برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمین
مجله علمی ایلیاد - محققین در یک سنگ ۳.۴۸ میلیارد ساله، توانسته‌اند ساختارهایی را کشف کنند که احتمالاً نشان‌دهنده‌ی برخورد شهاب‌سنگ با زمین هستند. ساختارهای موجود در این سنگ در کنار ترکیبات شیمیایی کشف شده در آن، باعث مطرح شدن این نظریه شده است که منشاء شکل‌گیری این سنگ فرازمینی بوده است.
کشف شواهد باستانی مربوط به برخورد شهاب‌سنگ‌ها به زمین کار مشکلی است، زیرا صفحات تکتونیکی زمین و فرسایش، عموماً باعث از بین رفتن شواهد این رویدادها شده‌اند. تاکنون قدیمی‌ترین نشانه‌های برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمین، مربوط به ۲.۲۳ میلیارد سال پیش در غرب استرالیا بوده که طی آن «حفره‌ی یارابوبا» ایجاد شده است.
با این حال نواحی دیگری بر روی زمین وجود دارند که سنگ‌های قدیمی‌تری در آنجا وجود دارند و به همین خاطر محققین در جستجوی شواهد برخورد شهاب‌سنگ‌ها در این نواحی بوده‌اند. یکی از نشانه‌هایی که می‌تواند شواهد برخورد شهاب‌سنگ با زمین محسوب شود، گویچه‌های سنگی است. البته تشکیل این گویچه‌ها تنها در اثر برخورد شهاب‌سنگ صورت نمی‌گیرد، بلکه راه‌های دیگری نیز برای شکل‌گیری این گویچه‌ها وجود دارد.
نمونه‌ای که اخیراً توسط محققین مورد آنالیز قرار گرفته است، شواهد جدی‌تری درون خود دارد. گویچه‌هایی که در نمونه‌ی سنگ مورد بررسی وجود دارد مانند قطره‌های اشک و دمبل هستند که حباب‌هایی نیز درون آن‌ها وجود دارد و به همین دلیل می‌توان دریافت که این گویچه‌ها در اثر برخورد یک شهاب‌سنگ ایجاد شده‌اند. این گویچه‌ها دقیقاً مشابه گویچه‌هایی هستند که در همین نواحی در اثر برخورد شهاب‌سنگ‌ها ایجاد شده‌اند؛ با این تفاوت که نمونه‌های جدید مربوط به ۳.۴ تا ۳.۲ میلیارد سال پیش هستند.
از طرف دیگر، ترکیبات شیمیایی سنگ مورد بررسی نیز نشان‌دهنده‌ی این موضوع است که منشاء سنگ کشف شده فرازمینی است. محققین تمرکز ویژه‌ای بر روی ایزوتوپ‌های موجود در سنگ مورد بررسی داشته‌اند. نسبت ایزوتوپ‌های موجود در سنگ‌ها نشان‌دهنده‌ی منشاء سنگ است. این نسبت در سنگ‌های مورد بررسی نشان‌دهنده‌ی این واقعیت است که منشاء سنگ زمینی نیست.
در سنگ مورد بررسی، فراوانی عناصر گروه پلاتین در حدی است که در سنگ‌های زمینی معمولی اینچنین نیست. به طور خاص، نسبت ایزوتوپ‌های عنصر «اوسمیوم» دقیقاً مشابه اکثر شهاب‌سنگ‌ها است.
برای درک بهتر رویداد شکل‌دهنده‌ی گویچه‌های موجود در سنگ قدیمی، باید مطالعات بیشتری انجام شود.