کشف درخشان و داغِ جیمز وب

مجله علمی ایلیاد - ستاره‌ی «WR 124» در فاصله‌ی تقریبی ۱۵۰۰۰ سال نوری از زمین و در صورت فلکی پیکان قرار دارد. این ستاره‌ به نام‌های «مریل»، «LBN 127» و «Hen 2-427» نیز شناخته می‌شود و جرم آن ۳۰ برابر جرم خورشید است.

زمانی که گازهای خروجی از WR 124 از آن دور شده و خُنک می‌شوند، گرد و غبار کیهانی شکل می‌گیرد که این گرد و غبار در نور مادون قرمز درخشندگی دارد و توسط جیمز وب قابل تشخیص است.

منشأ گرد و غبار کیهانی که می‌تواند انفجارات ابرنواختری را تاب بیاورد و بخش مهمی از کل گرد و غبار موجود در کیهان است، چیزی است که به دلایلی مختلف همیشه مورد پرسش ستاره‌شناسان بوده است. گرد و غبار کیهانی باعث شکل‌گیری ستاره‌ها می‌شود، سیاره‌ها را به‌وجود می‌آورد و مکانی برای شکل‌گیری مولکول‌های سازنده‌ی بلوک‌های حیات بر روی زمین نیز محسوب می‌شود.

علیرغم اینکه گرد و غبار نقش مهمی در کیهان دارد، ولی نظریه‌هایی که در مورد آن‌ها وجود دارند، نمی‌توانند وجود این حجم از گرد و غبار در کیهان را توضیح دهند.

جیمز وب دریچه‌ای جدید برای مطالعه‌ی جزئیات گرد و غبار کیهانی به‌دست داده است. گرد و غبار کیهانی در نور مادون قرمز بهتر دیده می‌شوند و از آنجا که جیمز وب تجهیزات دقیقی بر اساس نور مادون قرمز دارد، می‌تواند داده‌های مناسبی برای مطالعه‌ی گرد و غبار کیهانی به‌دست دهد.

در مورد ستاره‌ی ولف-رایه‌ی WR 124، ابزار «NIRCam» جیمز وب توانسته تعادل مناسبی بین درخشندگی بسیار زیاد مرکز ستاره و گازهای کم‌نور اطراف آن ایجاد کند. ابزار «MIRI» این تلسکوپ نیز توانسته ساختار گاز و گرد و غبار خارج شده از ستاره که اکنون در اطراف آن قرار دارند را به تصویر بکشد.

قبل از جیمز وب، ستاره‌شناسان داده‌های زیادی در مورد تولید گرد و غبار کیهانی نداشتند و نمی‌دانستند که دانه‌های گرد و غبار کیهانی چقدر حجم دارند و آیا می‌توانند انفجارات ابرنواختری را دوام بیاورند یا خیر؟ اکنون با توجه به داده‌های جیمز وب می‌توان پرسش‌های مطرح شده را پاسخ داد.

ستاره‌هایی مانند WR 124 می‌توانند به ستاره‌شناسان کمک کنند تا تاریچه‌ی جهان را در بازه‌ای حساس مورد بررسی قرار دهند. ستاره‌های این‌چنینی باعث شکل‌گیری ساختارهای بزرگ کیهانی شده‌اند.