فقط بیست و پنج سال تا رسیدن به فناوری جاودانگی

ژنوم انسان تغییر داده خواهد شد و با استفاده از اطلاعات ژنتیکی میکروارگانیسم هایی که در خاک زندگی می کنند، می توان نقشه ژنتیکی انسان را طوری بهبود بخشید که پروتئین های زائد تلنبار شده در سلول های بدن به موازات افزایش سن را شکست و دفع کرد. با این روش انسان ها امکان می یابند که دقیقاً همانطور که در دهه بیست پرانرژی و جوان بودند زندگی را تجربه کنند، یا اگر از ظاهر دهه بیست خود خسته شدند، به اختیار خود، یک ظاهر کمی مسن تر انتخاب کنند.
 

پروفسور دگری که پژوهشگر دانشگاه کمبریج و رئیس پروژه سنس (پروژه استراتژی مهندسی پیری) می باشد، هفت عامل ایجاد پیری را شناسایی کرده که معتقد است همه این هفت عامل قابل درمان و کنترل هستند. دگری همچنین مسئول جایزه «متو سلا ماوس» می باشد که به دانشمندانی که در افزایش طول عمر موش ها موقفیت کسب کنند تعلق می گیرد. جالب است بدانید این جایزه اخیراً به مبلغ بیش از یک میلیون دلار رسیده است.
 

آیا تصور می کردید در حالی که در کشور های در حال توسعه مردم از گرسنگی و بیماری ها و مسائل پیش پا افتاده معیشتی در رنج هستند، دانشگاه های مطرح جهان به طور فعالانه و پی گیر در حال رسیدن به طول عمر نامحدود برای انسان ها در بیست پنج سال آینده باشند؟ این عین حقیقت است، و شرط می بندم اولین بار، از مجله علمی ما از وجود چنین مرکزی و چنین جایزه ای مطلع شدید.
 

تصویر زیر، تصویر پروفسور اوبری دگری می باشد که همچنین مولف کتاب های پرطرفداری از جمله «شمارش معکوس تا جاودانگی»، «پایان پیری: جوانی دوباره» می باشد و سخنرانی های معروفی نیز از جمله در سازمان جهانی تِد ایراد نموده است.