تشخیص و درمان بیماری آب‌سیاه چشم، با روشی نوین
مجله علمی ایلیاد - گلوکوم یا آب‌سیاه، دومین عامل کوری چشم انسان است و زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های درون شبکیه چشم می‌میرند. این سلول‌ها شفاف هستند و در پشت چشم قرار گرفته‌اند و به همین دلیل تصویربرداری از آنها در سیستم بینایی چشم غیرممکن است. دانشمندانی از دانشگاه و مرکز پزشکی راکستِر، سیستمی را برای این کار ابداع کرده‌اند، که از خارج بدن از آن سلول‌ها تصویربرداری کنند، و در نهایت می‌توان از آن برای تشخیص بیماری‌هایی مثل آب‌سیاه، قبل از این که به کوری منجر شود، بهره برد.
معمولاً، پزشکان آب‌سیاه را با تصویربرداری از رشته‌های عصبی، که از سلول‌های گانگلیونی شبکیه چشم (RGC) به مغز می‌روند، به طور غیرمستقیم، معاینه می‌کنند. هدف آنها این است که بفهمند آیا آن رشته‌ها نازک شده‌اند یا خیر؟ مشکل اینجاست، که قبل از اینکه نازک شدن رشته‌ها قابل مشاهده شود، ده‌ها هزار سلول بینایی مرده‌اند و روی بینایی بیمار تاثیر منفی گذاشته‌اند.
گروه محققان مرکز راکستر تحت رهبری دیوید ویلیامز و آسان راسی، اقدام به تصویربرداری مستقیم از سلول‌های گانگلیونی شبکیه چشم کردند. این گروه آزمایش‌هایی را به‌روی میمون و انسان انجام داده‌اند. در این آزمایش‌ها دانشمندان از یک تکنیک به نام معاینه چشم، با اسکن نوری اپتیکیِ انطباقی بهره بردند، که در آن نوری به چشم تابانده می‌شود و سپس منحرف شدن آن توسط شبکیه چشم را با استفاده از حسگرهایی با اندازه‌های متفاوت تحلیل می‌کنند.
در نهایت؛ نتایج هر کدام از حسگرها در یک تصویر واحد ترکیب می‌شوند، که وضوح سلول‌های گانگلیونی شبکیه چشم هر شخص را نشان می‌دهد. نکته قابل توجه این است که، در مورد چشم میمون‌ها، حتی دیدن ساختار داخلی سلول مثل هسته هم ممکن بود. اگر چنین دقتی برای چشم انسان هم قابل دسترسی باشد، کاربردهای شگفت‌انگیزی به همراه خواهد داشت.
ویلیامز می‌گوید: «در واقع، این دستاورد جدید این امکان را به ما می‌دهد که از دست رفتن حتی «یک» سلول گانگلیونی را هم بتوانیم تشخیص دهیم. هرچه این تشخیص زودتر باشد، شانس ما برای متوقف کردن بیماری و از دست رفتن بینایی، بیش از پیش بالا می‌رود.»
نوشته: بن کاکسوُرد
ترجمه: مجله علمی ایلیاد