دریایی که ساحل ندارد!
مجله علمی ایلیاد - دریای «سارگاسو» در میانه‌ی اقیانوس اطلس بین فلوریدا و غرب پرتغال قرار گرفته و وسعتی بیش از ۵ میلیون کیلومتر مربع دارد. «ژول‌ورن» در کتاب «بیست هزار فرسنگ زیر دریا» به آن اشاره کرده است.
دریای سارگاسو توسط جریانات آب خلیج و جریانات استوایی شمالی محاصره شده است. یعنی اطراف این دریا با اقیانوس محاصره شده و هیچ ساحل و خشکی در اطراف آن وجود ندارد. وجود جریان‌های آب، باعث می‌شود این دریای بیضی شکل، دارای یک حرکت چرخشی آهسته و ساعت گرد باشد. آب این دریا دارای رنگ آبی متمایزی است و حاوی مقدار زیادی نمک است.
آب دریای سارگاسو، شفاف و آبی‌ست و انبوه جلبک‌های دریایی در آن زندگی می‌کنند. اولین دریانوردانی که به این منطقه رفتند، به اشتباه فکر می‌کردند کشتی‌شان در جلبک‌های دریایی گرفتار شده است. آنها نام این دریا را "sargaco" گذاشتند، که در زبان پرتغالی به معنی اَنگور است.
دریای سارگاسو را بیایان شناور نیز می‌نامند. اگر چه یک سوم پلانکتون‌های اقیانوس اطلس اینجا تولید می‌شوند، ولی در این دریا مواد غذایی کافی برای زندگی ماهی‌ها وجود ندارد. با این حال تعداد زیادی جانوران دریایی، شامل خرچنگ‌های کوچک، میگو و اختاپوس لابلای جلبک‌های بدون ریشه زندگی می‌کنند. بسیاری از این موجودات، محکم به جلبک‌ها چسبیده‌اند و در صورتی که اتصال خود را از دست دهند، غرق می‌شوند. عمق دریای سارگاسو ۵ کیلومتر است و به این خاطر بسیاری از گیاهان این دریا از طریق جوانه زدن رشد می‌کنند و ریشه‌ای در خاک ندارند.
دریای سارگاسو همچنین محل تجمع مارماهی‌ها است. مارماهی‌ها به علت نامعلومی از اروپا، دریای مدیترانه و آمریکا به اینجا کشیده می‌شوند تا جفتگیری کرده و تخم‌گذاری کنند و بمیرند. مدتی بعد بچه مارماهی‌ها باید مسیر بسیار طولانی را در این دریا طی کنند، تا به آب‌های آزاد اقیانوسی برسند.
نوشته: Did You Know
ترجمه: مجله علمی ایلیاد