فرضیه‌ای جدید درباره‌ی پیدایش آب در زمین
مجله علمی ایلیاد - وارد شدن آب به سیاره‌ی ما، مربوط به مراحل پایانی شکل‌گیری زمین نیست. براساس یک نظریه‌ی پایه‌ای، حدود ۴.۵ میلیارد سال قبل، پس از شکل‌گیری اولیه‌ی زمین، بیشتر قسمت‌های آب سیاره و هسته آن، توسط دنباله‌دارهای یخی به زمین آمده‌اند. اما اکنون تحلیلی ایزوتوپی از شهاب‌سنگ‌هایی که زودتر از شکل‌گیری منظومه شمسی متولد شده‌اند حاکی از آن است که آب خیلی زودتر از این احتمال‌ها، به زمین رسیده است.
«ماریو فیشرگودی» و «تورستن کلاین» از دانشگاه مونستر آلمان، شهاب‌سنگِ «دریاچه‌ی دتگیش» در بریتیش کلمبیای کانادا، که در ژانویه سال ۲۰۰۰ سقوط کرد را مطالعه کردند. آن‌ها فراوانی ایزوتوپ روتنیوم در این شهاب‌سنگ را با فراوانی آن در پوشش زمین مقایسه کردند و اعلام نمودند که شهاب‌سنگ‌ها قبل از دنباله‌دارها آب را به زمین منتقل کرده‌اند.
به گفته‌ی «کاترین برمینگهام» از دانشگاه مریلند، شهاب‌سنگ‌ها در جریان شکل‌گیری زمین، آن را تحت فشار قرار داده و توانستند اثر منحصربه‌فردی برجا بگذارند. ایزوتوپ روتینیوم پایدار است. بدین معنی که آن‌ها می‌توانند همچون اثر انگشت عمل کنند. اگر این نوع از شهاب‌سنگ، آب را در جریان بمباران سنگین به زمین آورده باشد، پس ایزوتوپ داخل آن‌ها باید با ایزوتوپ پوشش زمین یکسان باشد. به گفته‌ی فیشرگودی، این ایزوتوپ‌ها در محیط ستاره تولید شده‌اند و اثر آن‌ها نمی‌تواند با فرآیندهای بعدی از بین رود؛ به این دلیل وسیله‌ی خوبی برای این کار هستند. در عین حال فیشرگودی و کلاین دریافتند که ایزوتوپ‌های روتنیوم، به شکل مجزا در شهاب‌سنگ‌ها و آن‌هایی که در پوشش زمین یافت شدند، متفاوت بوده‌اند. فیشرگودی می‌گوید: «ما می‌‌توانیم فرضیه‌ی انتقال آب در اواخر شکل‌گیری را نادیده بگیریم.»
زمان را به عقب برگردان
این قانون بر احتمال اینکه شهاب‌سنگ‌ها ممکن است آب را خیلی زودتر از دنباله‌دارها به زمین آورده باشند و در جریان رشد هسته‌ی زمین و قبل از فشردگی که ماه را در حدود ۳۰ تا ۵۰ میلیون سال پس از پیدایش منظومه‌ی شمسی شکل داد، حاکم نیست. «لیدا هالیس»، دانشمند سیاره‌شناس در دانشگاه گلاسگو بریتانیا، قبلاً از نسبت ایزوتوپ هیدروژن در سنگ‌های بازالت آتشفشانی، برای نتیجه‌گیری این قضیه که آب ممکن است در واقع بخشی از ابرغباری باشد که سیاره را متراکم کرده است، استفاده کرد.
او می‌گوید: «نتایج به‌دست آمده، با تحقیقات ما در یک راستا قرار گرفته است و بر پایه‌ی آن، تخمین می‌زنند که آب کره‌ی زمین، بایستی در جریان به‌هم پیوستگی ذرات اولیه، به زمین منتقل شده باشد.» داده‌‌های روتنیوم حاکی از این است که دنباله‌دارها نقش بزرگی در افزودن بعدی مواد به کره‌ی زمین نداشته‌اند.
نوشته: چلسی ویت
ترجمه: مجله علمی ایلیاد