آزمایشی برای تشخیص علائم حیات فرازمینی در سیارات بیگانه
مجله علمی ایلیاد - دانشمندان ناسا آزمایش شیمیایی جدیدی را تدارک دیده‌اند که به وسیله‌ی شناسایی آمینواسیدها، می‌تواند به جستجوی حیات فرازمینی در دیگر سیارات کمک کند. آمینواسیدها ترکیباتی هستند که پروتئین‌ها و واحدهای ساختاری حیات را می‌سازند.
این آزمون به وسیله‌ی محققانی از آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا (JPL) در آمریکا به‌طور مخصوص برای آنالیز آمینواسیدها، واحدهای ساختاری سازنده‌ی کل حیات روی کره‌ی زمین طراحی شده است. به گفته‌ی محققان، این روش ۱۰.۰۰۰ بار از روش‌های کنونی که توسط فضاپیماهایی مثل مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا به کار برده می‌شود، حساس‌تر است.
یکی از مزایای کلیدی استفاده از الکتروفورز مویرگی این است که فرآیندش نسبتاً ساده است و خودکار کردن آن برای نمونه‌های مورد انتظار ماموریت‌های آینده‌ی ناسا آسان است. این عمل شامل ترکیب یک مایع نمونه با مایع شناساگر و به دنبال آن تحلیل شیمیایی آن تحت شروطی است که توسط این گروه تعیین شده است. با تاباندن لیزر در سراسر مخلوط، فرآیندی که از آن به‌عنوان تشخیص فلوئورسنس القای لیزری یاد می‌شود، مولکول‌هایی خاص که با سرعت‌هایی مختلف حرکت می‌کنند را می‌توان مشاهده کرد. آن‌ها بر اساس سرعت پاسخ‌شان به بخش‌های الکتریکی جداسازی می‌شوند.
جسیکا کریمر، محقق فوق دکترا در JPL می‌گوید: «با وجود این‌که الکتروفورز مویرگی از اوایل دهه‌ی ۱۹۸۰ وجود داشته است، این نخستین باری است که به‌طور خاص به منظور تشخیص حیات فرازمینی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. روش ما تلاش‌های پیشین را به وسیله‌ی افزایش تعداد آمینواسیدهایی که می‌توان در یک مرحله برداشت و شناسایی کرد، بهبود می‌بخشد. به‌علاوه این روش ما را قادر می‌سازد تا این آمینواسیدها را در غلظت‌های بسیار پایین، حتی در نمونه‌های بسیار نمکی با فرآیند بسیار ساده‌ی ترکیب و تحلیل، تشخیص دهیم.»
محققان از این تکنیک برای تحلیل درصد آمینواسیدها در آب‌های غنی از نمک دریاچه‌ی مونو در کالیفرنیا بهره بردند. محتوای فوق‌العاده بالای قلیایی دریاچه آن را به زیستگاهی پرمخاطره برای حیات و نمونه‌ای عالی برای آب‌های نمکی که باور بر آن است روی مریخ یا قمر انسلادوس و قمر اروپا وجود دارند، بدل می‌کند.
محققان توانستند ۱۷ آمینواسید مختلف که آن‌ها را امضای استاندارد ۱۷ می‌نامند با هم تحلیل کنند. این آمینواسیدها به خاطر این‌که با بیشترین فراوانی روی زمین یا جاهای دیگر یافت می‌شوند، برای مطالعه انتخاب شدند. محقق اصلی پروژه؛ پیتر ویلیس از JPL می‌گوید: «با استفاده از این روش ما قادر شدیم میان آمینواسیدهایی که از منابع غیرزنده مثل شهاب‌سنگ‌ها و آمینواسیدهایی که ناشی از ارگانیسم‌های زنده هستند، تمیز قایل شویم.» این مطالعه در مجله‌ی Analytical Chemistry منتشر شده است.
نوشته: جسیکا کریمر
ترجمه: مجله علمی ایلیاد