دانشمندان مدعی شدند که آب روی زمین، از فضا نیامده است!

 

محققان دیگر نیز عنوان کردند این موضوع که این آب باعث ایجاد لرزه‌های عمیق شده، قابل قبول و پذیرفتنی است. جان لادن مدیر اجرایی سازمان زمین‌شناسی بریتانیا می‌گوید: «این نتایج، اطلاعات مهمی در مورد واکنش‌های بین کوارتز و هیدروژن در دماهای بالا را ارائه می‌دهد. تشکیل و آزاد شدن آب تحت فشار ممکن است محرک مهمی برای زمین‌لرزه‌های عمیق در سنگ کره باشد که گاهی درست زیر پوسته و در بخش‌های سخت‌تر صفحات قاره‌ای عمیق قرار می‌گیرند.»

 

این کشفیات همچنین ممکن است نشان دهند که سیاره‌مان در ابتدا چگونه آب خود را به دست آورده است. مطالعات چند سال گذشته شواهدی را یافته‌اند که نشان می‌دهد منبع عظیمی از آب به مقدار چندین اقیانوس در میان سنگ‌ها و در عمق ۱۰۰۰ کیلومتری زیر سطح زمین، حبس شده‌ است؛ این در حالی است که این فرضیه که آب پس از تشکیل زمین وارد آن شده است، مورد تردید قرار می‌گیرد. برای مثال، یک مطالعه این هفته منتشر شد که براساس ایزوتوپ‌های شهاب‌سنگ‌ها و گوشته‌ی زمین مشخص شد که بعید است آب پس از تشکیل زمین از دنباله‌دارهای یخی رسیده باشد؛ چیزی که مدت‌هاست فرض شده است.

 

در عوض، به نظر می‌رسد تمامی این تحقیقات حکایت از این دارد که بیشترین مقدار آب سیاره‌مان در داخل خود آن تشکیل شده است؛ هرچند هنوز هیچ کس دقیقاً نمی‌داند چه مقدار آب در داخل زمین تشکیل می‌شود. تسه می‌گوید: «تا زمانی که ذخیره‌ی هیدروژن وجود داشته باشد، می‌توان تصور کرد که آب ایجاد شده از طریق این فرآیند، می‌توانسته منبعی برای تشکیل آب اولیه‌ی زمین باشد. آبی که در گوشته تشکیل می‌شود، می تواند به روش‌های مختلفی برای مثال به شکل فعالیت‌های آتش‌فشانی و حمل شده با ماگما به سطح زمین برسد.»

 

ممکن است که آب هنوز از طریق این واکنش درون زمین در حال تشکیل باشد، و همین طور این موضوع می‌تواند در مورد سیاره‌های دیگر نیز صحت داشته باشد. نتایج شبیه‌سازی جدید بسیار شگفت‌آور است. لیدیا هالیس از دانشگاه گلاسگو بریتانیا می‌گوید: «به جای اینکه هیدروژن درون ساختار کوارتز پیوند برقرار کند، با پیوند برقرار کردن با اکسیژن، آن ساختار را به کلی می‌شکند و مناطقی غنی از آب زیر سطح تشکیل می‌دهد. این مطالعه تأکید می‌کند که چگونه مواد معدنی تشکیل دهنده‌ی گوشته‌ی زمین، می‌توانند حاوی مقادیر بسیار زیاد آب باشند و اینکه احتمالا چقدر زمین، یا به تعبیری زیر پوسته تا هسته‌ی زمین، خیس است.»

 

اما به رغم امکانات بالقوه برای تشکیل بیشتر آب از این طریق، لادِن می‌اندیشد که ممکن است تشکیل آب از این طریق در مقایسه با آب ورودی از دنباله‌دارها و سیارک‌های غنی از آب، بسیار اندک و محدود باشد. او اظهار می‌دارد: «من فکر می‌کنم منطقی است که فرض کنیم مقادیر بیشتر آب از طریق دنباله‌دارها، شهاب‌سنگ‌ها و سیارک‌ها به وجود آمده است.»