شکل‌گیری ستارگان در میان بادهای کهکشانی
مجله علمی ایلیاد - صورت‌فلکی کمتر شناخته شده‌ی سگ‌های شکارچی، میزبان انواع گوناگونی از اجرام آسمانی از قبیل کهکشان زیبای NGC4861 است. اخترشناسان هنوز بر سر طبقه‌بندی آن به توافق نظر نرسیده‌‌اند. ویژگی‌های فیزیکی آن مثل جرم، اندازه و سرعت چرخشی نشان از مارپیچى بودن این کهکشان دارد. اما ظاهر کلی کهکشان، با منطقه‌ای متراکم و درخشان در یک طرف و خود کهکشان که نسبتاً کم‌نور است، شباهت زیادی به یک دنباله‌دار دارد. این ویژگی‌ها با یک کهکشان کوتوله‌ی نامنظم مطابقت دارد.
کهکشان‌هایی مثل NGC4861 علی‌رغم کوچک بودن، فرصت‌های مطالعاتی ارزشمندی در اختیار اخترشناسان قرار می‌دهند. کهکشان‌های کوچک از پتانسیل‌های گرانشى کمتری برخوردار هستند. این بدان معنا است که کهکشان به انرژی کمتری برای جابه‌جایی اجرام درونش در مقایسه با سایر کهکشان‌ها نیاز دارد. در نتیجه، حرکت کردن در درون یا پیرامون چنین کهکشان‌های کوچکی امر نسبتاً ساده‌ای است. همین عامل باعث می‌شود که احتمال وجود جریان‌ها و برون‌ریزش‌های مملو از ذرات باردار پُرسرعت که با عنوان بادهای کهکشانی شناخته می‌شوند، قوت بگیرد.
این بادهای کهکشانی، در اثر فرآیند شکل‌گیری ستاره، نیروی بیشتری کسب می‌کنند. چرا که چنین فرآیندی مستلزم مقدار قابل توجهی انرژی است. ستارگان جدید از درون منطقه‌ی درخشان و رنگارنگ کهکشان NGC4861 متولد می‌شوند و جریان‌هایی از ذرات پر‌سرعت آزاد می‌کنند که سرانجام به بادهای کهکشانی عظیم ملحق می‌شوند. اگر چه کهکشان NGC4861 گزینه‌ی خوبی برای مطالعه‌ی چنین بادهایی به شمار می‌رود، اما مطالعات اخیر در یافتن بادهای کهکشانی در آن ناکام مانده است.
نوشته: NASA/Goddard Space Flight Center
ترجمه: مجله علمی ایلیاد