چرا هنگام پلک زدن، همه جا تاریک نمی‌شود؟
مجله علمی ایلیاد - اکثر افراد هرچند ثانیه یک‌بار پلک می‌زنند، اما تصاویری که می‌بینیم، دائمی و ثابت هستند. چرا تصویر ما از دنیا، پرش‌های دائمی میان تاریکی و روشنایی نیست؟ تحقیقات جدید نشان می‌دهد که مغز برای ایجاد تصاویری ایستا، دائماً در حال کار کردن است. علاوه بر تغییر تنظیماتی که در صورت تغییر شدت نور محیط انجام می‌دهد، با هر بار پلک زدن که چشم‌ها داخل حدقه می‌روند و بیرون می‌آیند، مغز نیز تنظیمات بسیاری انجام می‌دهد.
گریت ماوس، استادیار روانشناسی دانشگاه صنعتی نانیانگ می‌گوید: «عضلات چشمان ما بسیار تنبل و نادقیق‌اند. به همین خاطر نیاز است که مغز دائماً سیگنال‌های محرک را برای تنظیم جهت چشم‌ها ارسال کند.» او ادامه می‌دهد: «یافته‌های ما می‌گویند که مغز ما، تصاویر پیش از پلک زدن و پس از آن را با یکدیگر مقایسه می‌کند و براساس اطلاعات به‌دست آمده، تغییرات لازم را در عضلات چشم اعمال می‌کند.»
به منظور درک بهتر طرز برطرف کردن وقفه‌ای که پلک زدن ایجاد می‌کند، محققان از شرکت‌کنندگان در آزمایشی خواستند به نقطه‌ای روی صفحه خیره شوند و در این حین، حرکات چشمان آن‌ها را به‌وسیله‌ی دوربین‌های مادون قرمز ردیابی کردند.
پس از هر پلک زدن، نقطه‌ی روی صفحه را به طرز نامحسوسی یک سانتی‌متر به سمت راست حرکت می‌دادند. دوربین‌ها نشان دادند که چشم‌های شرکت‌کنندگان در این آزمایش، سریعاً خود را با مکان جدید نقطه، تطبیق می‌داد. پس از سی بار پلک زدن، چشم‌های شرکت‌کنندگان با هر پلک زدن، خود را با یک سانتی‌متر سمت راست نقطه تنظیم می‌کردند، حتی اگر در این میان نقطه حرکت نمی‌کرد؛ چشم‌ها به این موضوع عادت می‌کردند و این تغییرات اشتباه را در حین کالیبراسیون، اعمال می‌کردند.
ماوس در این‌باره می‌گوید: «اگرچه افراد مورد آزمایش، تغییری در مکان نقطه احساس نمی‌کردند، اما مغز‌هایشان این تغییر را می‌فهمید، و تغییرات لازم را در جهت نگاه اعمال می‌کرد. این یافته‌ها به ما در درک طرز کار مغز در ایجاد این تغییرات کمک می‌کند. مغز خودبه‌خود این تغییرات را در عضلات چشم، به وسیله‌ی سخت‌افزار درون بدن اعمال می‌کند.»
این یافته‌ها که در مجله علمی Current Biology به چاپ رسیدند، توانایی مغز در تصحیح خطا‌های عضلات چشم را به عنوان مسئول ایستا بودن تصاویری که می‌بینیم، معرفی می‌کند. دیوید ویتنی، استاد روانشناسی دانشگاه برکلی کالیفرنیا در این‌باره می‌گوید: «ما به جای یک لحظه تصویر سیاه، میان تصاویر پیوستگی را حس می‌کنیم، چرا که مغزمان نقطه‌ها را به هم وصل می‌کند.»
نوشته: بروکس های
ترجمه: مجله علمی ایلیاد