گرمایش طولانی مدت جهانی به محرک‌های خارجی وابسته است
مجله علمی ایلیاد - تحقیقات جدید توسط ناسا و دانشگاه دوک، شواهد جدیدی بدست داده است مبنی بر این‌که، سیکل طبیعی آب و هوا به تنهایی برای توضیح گرمایش هوای جهانی در قرن اخیر، کافی نیست. مطالعاتی که در آزمایشگاه پیشرانه‌ی جت ناسا در پاسادینا و دانشگاه دوک در دورهام ایالت کارولینای شمالی انجام شده است، نشان داده است که دمای هوای جهان در طولانی‌مدت ثابت خواهد ماند، مگر این‌که تحت تأثیر عوامل خارجی، مانند افزایش نشر گازهای گلخانه‌ای قرار گیرد.
«پاتریک براون»، به‌عنوان نویسنده‌ی اصلی این مقاله، دانشجوی دکترای مدرسه‌ی محیط‌زیست دانشگاه دوک و همکارانش، تغییرات انرژی ورودی و خروجی از زمین در بالای اتمسفر، در ۱۵ سال گذشته را با ترکیب مدل‌های آب و هوای جهانی و اندازه‌گیری‌های انجام شده توسط ماهواره‌ها، بررسی کرده‌اند. اطلاعات ماهواره از ابرها و دستگاه‌های سیستم انرژی تشعشعی ناسا، با عنوان CERES از فضاپیمای Aqua و Terra بدست آمده است. مطالعه‌ی انجام شده به صورت جزئی نشان داده است که زمین به طور خودبه‌خود، پس از یک دوره‌ی گرمایش خودش را خنک می‌کند.
مدت زمان زیادی است، دانشمندان می‌دانند که وقتی زمین دچار گرمایش می‌شود، تحت تأثیر پدیده‌ای به نام «پاسخ پلانک»، تعادل دمایی خود را مجدداً بدست می‌آورد. پدیده‌ی پلانک بدین صورت توضیح می‌دهد که گرمایش زمین باعث افزایش انرژی متصاعد شده از زمین، به‌صورت نور مادون قرمز می‌شود. این پاسخِ زمین را می‌توان به صورت شیر اطمینانی در نظر گرفت که اجازه می‌دهد، انرژی جمع شده در زمین از طریق سطح بالای اتمسفر به فضا آزاد شود.
تحقیقات جدید نشان داده است که این پدیده به اندازه‌ای که به نظر می‌رسد، ساده نیست. براون می‌گوید: «تحلیل‌های ما تأیید کرده است که پاسخ پلانک، نقش اصلی را در نگهداری ثبات دمای جهانی بازی می‌کند؛ ولی وجه‌ی تعجب‌برانگیز قضیه این است که ما دریافتیم، این پدیده می‌تواند در اثر به دام افتادن گرما در ابرها، بخار آب، برف و یخ، ضعیف شود. با در نظر گرفتن این موضوع می‌توان حدس زد که سیستم آب و هوای دنیا به صورت خودبه‌خود، می‌تواند باعث ایجاد تغییرات بزرگ و پایداری در دما شود.»
بررسی‌های جزئی‌تر بر روی مشاهدات ماهواره و مدل‌های آب و هوایی، به محققین در جهت تطبیق دادن اتفاقات کلی در مقابل اتفاقات محلی، کمک کرده است. «ونهانگ لی»، دانشیار آب و هوا در دانشگاه دوک می‌گوید: «زمانی که پدیده‌ی پاسخ پلانک در جهت ثابت نگهداشتن دمای جهانی هوا فعالیت می‌کند، نیروهای دیگری نیز که تاکنون کمتر به آن‌ها توجه شده بود، در حال فعالیت هستند. این مکانیسم‌ها شامل خروج معکوس انرژی از طریق نواحی خنک و انتقال انرژی به مناطق قاره‌ای و قطب‌ها می‌شود. در این نواحی پاسخ پلانک رو به ضعف می‌گذارد.»
ونهانگ لی می‌گوید: «این موضوع، تأکید مجددی براهمیت انتقال انرژی در مقیاس‌های بزرگ و تغییرات گردش اتمسفر در جهت تطابق بازخوردهای محلی و جهانی انرژی است که در نهایت می‌توان با توجه به آن‌ها اذعان داشت، در صورت عدم حضور محرک‌های خارجی، زمین به صورت خودبه‌خود به تعادل دمایی می‌رسد.» محققین می‌گویند، شاید این یافته‌ها بتواند در باور افرادی که اعتقاد دارند گرمایش جهانی زمین به صورت غیرقابل پیش‌بینی رخ می‌دهد و ربطی به محرک‌های خارجی، مانند تأثیر فعالیت‌های انسان ندارد، ایجاد شک کند. براون می‌گوید: «مطالعه‌ی حاضر نشان می‌دهد که تغییرات بزرگ و ماندگار در دمای هوای زمین، مانند آنچه که در قرن اخیر رخ داده است، نیاز به محرک‌های بیرونی، مانند افزایش غلظت گازهای گلخانه‌ای دارد.»
«جاناتان جیانگ» همکار این مطالعه می‌گوید: «مدت زمان زیادی است که دانشمندان اعتقاد دارند، افزایش غلظت گازهای گلخانه‌ای نقش اصلی را در تعیین روند گرمایش زمین دارد. این مطالعه شواهد بیشتری فراهم آورده است که ثابت می‌کند، گرمایش زمین در قرن اخیر را نمی‌توان توسط سیکل‌های طبیعی آب و هوایی توضیح داد.» نتایج این مطالعه، در مجله‌ی Climate چاپ شده است. این مطالعه تحت حمایت ناسا و National Science Foundation انجام شده است.
نوشته: آلن بویس
ترجمه: مجله علمی ایلیاد