ارتباط ریسک‌پذیری در سالمندان به آناتومی مغز
مجله علمی ایلیاد - تحقیقات جدیدی در دانشگاه ییل و دانشگاه نیویورک نشان داده است که سالمندان به دلیل تغییراتی که در آناتومی مغزشان رخ می‌دهد، کمتر تمایل به ریسک‌پذیری دارند و سن در این مورد تأثیر کمتری دارد. این یافته‌ها درک علمی از تصمیم‌گیری را افزایش می‌دهد و ممکن است منجر به استفاده از روش‌هایی برای افزایش ریسک‌پذیری با بالا رفتن سن شود.
تحقیقات نشان داده است که سالمندان کمتر تمایل به ریسک‌پذیری در موضوعات خاصی مانند شرکت در بخت‌آزمایی دارند. مطالعه‌ای در گذشته توسط دانشیار علوم اعصاب و داروهای تطبیقی، «ایفات لوی» و همکارانش، ارتباط بین ریسک‌پذیری و حجم ماده‌ی خاکستری در قسمت پشتی مغز، که قشر جداری خلفی نامیده می‌شود، را نشان داده است. افراد جوان‌تر حجم ماده‌ی خاکستری بیشتری دارند و ریسک‌پذیری بیشتری نیز دارند.
در این مطالعه‌ی جدید لوی و همکارش با همکاری «مایکل گراب»، دانشجوی سابق فوق دکتری دانشگاه نیویورک و استاد کنونی دانشکده‌ی ترینیتی، پدیده‌ی کاهش طبیعی حجم ماده‌ی خاکستری را با بالا رفتن سن در سالمندان مورد بررسی قرار داده‌اند. گروه تحقیقاتی بررسی کرده‌اند که آیا تغییرات حجم ماده‌ی خاکستری باعث ریسک‌پذیری کمتر می‌شود یا بالا رفتن سن باعث این عدم تمایل است.
برای این کار، گروه تحقیقاتی ۵۲ نفر بین سنین ۱۸ تا ۸۸ ساله را مورد بررسی قرار دادند. شرکت‌کنندگان یا باید ۵ دلار دریافت می‌کردند یا شانس خود را در بخت‌آزمایی امتحان می‌کردند. در واقع شرکت‌کنندگان یا باید ۵ دلار می‌گرفتند یا به احتمال ۲۵ درصد ۲۰ دلار در بخت‌آزمایی برنده می‌شدند. بر اساس انتخاب، به هر شرکت‌کننده‌ای یک نمره اختصاص داده شد.
محققین حجم ماده‌ی خاکستری موجود در قشر جداری خلفی هر شرکت‌کننده را نیز با استفاده از اسکن MRI اندازه‌گیری کردند. با تحلیل ریسک‌پذیری و نتایج MRI، مشخص شد که تغییر در تمایل به ریسک‌پذیری بیشتر به تغییرات آناتومی مغز ربط دارد و کمتر به سن مربوط می‌شود. لوی می‌گوید: «ما دریافتیم که اگر حجم ماده‌ی خاکستری و سن را با هم به عنوان پیش‌بینی کننده‌‌ی تمایل به ریسک‌پذیری در نظر بگیریم، حجم ماده‌ی خاکستری نقش پررنگ‌تری را بازی می‌کند. به این معنی که تغییرات حجم ماده‌ی خاکستری در اثر سن نسبت به بالا رفتن سن، تأثیر بیشتری بر ریسک‌پذیری دارد.»
این یافته‌ها بینش جدیدی درباره‌ی فاکتورهای عصبی مواثر بر ریسک‌پذیری و تصمیم‌گیری در سالمندان به دست می‌دهد و ممکن است منجر به بهبود استراتژی‌های مربوط به تصمیم‌گیری شود. لوی می‌گوید: «با استفاده از این یافته‌ها می‌توانیم به صورت رفتاری یا دارویی سعی کنیم از تصمیمات اشتباه اجتناب کنیم. ما با درک فرآیندهای پایه‌ای در بطن تغییرات رفتاری پیچیده، راه مداخله و بهبود تصمیم‌گیری‌ها را آسان می‌کنیم.» همکاران دیگر این تحقیق، آگنیزکا تومولا از دانشگاه سیدنی، شارون گیلائه دوتون از دانشگاه بارایلان و پاول گلیمچر از دانشگاه نیویورک بوده‌اند. هزینه‌های مالی این مطالعه از طرف مؤسسه‌ی ملی سلامت ایالت متحده آمریکا تأمین شده است.
نوشته: زیبا کاشف
ترجمه: امید محمدی - مجله علمی ایلیاد