زهره‌نورد جدید؛ مقاوم‌تر از گذشته

 

مجله علمی ایلیاد - گرمای وحشتناک سیاره‌‌ی زهره وسایل الکترونیکی فضاپیماها را می‌سوزاند. به همین دلیل دانشمندان ناسا وسیله‌ای اختراع کرده‌اند که از تکنولوژی‌های باستانی الهام گرفته شده است. زهره سیاره‌ی مهربانی نیست. بیشترین زمانی که یک کاوشگر آنجا دوام آورده، ۱۲۷ دقیقه بوده است. دمای سطح این سیاره ۸۰۰ درجه‌ی فارنهایت است و ابرهای اسید سولفوریک نیز تقویت‌کننده‌ی سوزانندگی آن هستند. بنابراین «جاناتان سادر»، مهندس آزمایشگاه پیشرانه‌ی جت ناسا و گروهش، یک زهره‌پیمای پیشرو طراحی کرده‌اند که نیاز به وسایل الکترونیکی ندارد و به جای آن‌ها از سسیستم‌های مکانیکی آشنا برای پروژه‌ی لئوناردو داوینچی استفاده می‌کند.

ماشین پیماینده‌ برای محیط‌های سخت (AREE) که اخیراً کمک هزینه‌ی ناسا در زمینه‌ی اختراعات با مفاهیم پیشرفته را نیز دریافت کرده است، به طور کل از فلزات سخت ساخته شده است و به وسیله‌ی یک کامپیوتر خودکار راهنمایی می‌شود. پیماینده هنوز از حضور در یک مأموریت فضایی فاصله زیادی دارد؛ ولی قادر است اطلاعات آب و هوایی و زمین‌شناسی سطح زهره را جمع‌آوری کرده و آن‌ها را ثبت کند و به صورت دوره‌ای توسط بالن به سمت یک پهپاد در بالای سر خود بفرستد.

یک پهپاد که با انرژی خورشیدی کار می‌کند، می‌تواند به‌صورت ایمن چندین کیلومتر را روی سطحی که دما و فشار آن مانند زمین است، بپیماید. بالن‌هایی که با گاز پر شده‌اند نیز نمونه‌ سنگ‌های برداشته شده و نوارهای ضبط شده را به سمت پهپاد حمل می‌کنند که پهپاد این یافته‌ها را نگهداری کرده و آن‌ها را به سمت فضاپیمای در حال چرخش می‌برد. فضاپیما نیز داده‌ها را در مرحله‌ی بعد به سمت زمین می‌فرستد.

طراحان در حال جستجوی راه‌های مختلف برای فرستادن اطلاعات به زمین هستند؛ ولی مفاهیم اساسی آن دارای داده‌های زمین‌شناسی است که ضبط شده و در ادامه توسط بالن‌های گازی به بالای ابرها فرستاده می‌شوند. یک روش ساده‌تر شامل انعکاس‌دهنده‌هایی است که سیگنال‌ها را از سطح زهره به بیرون منعکس می‌کنند.

در تاریخ، نمونه‌های زیادی از کامپیوترهای مکانیکی وجود داشته است؛ مانند «مکانیسم آنتی‌کیترای» یونان که تاریخ‌های خسوف و کسوف را ۲۰۰۰ سال پیش محاسبه می‌کرده است. کامپیوتر AREE لازم است تا دما، فشار، باد و اتفاقات زمین‌شناسی را رهگیری کند.

مانند مریخ‌پیمای کنجکاوی، دریل AREE نیز به دانشمندان اجازه می‌دهد تا درون و گذشته‌ی سیاره‌ی زهره را مشاهده کنند.

بادهای زهره پره‌های پروانه‌ی AREE را می‌چرخاند و انرژی تولید می‌کند که در یک فنر ذخیره می‌شود.

اخترشناسان اطلاعات کمی درباره‌ی درون زهره دارند که این موضوع درک آن‌ها را درباره‌ی نحوه‌ی شکل‌گیری این سیاره پایین می‌آورد. بنابراین یکی از اولین اهداف مأموریت، استقرار یک لرزه‌نگار بر روی سیاره‌ی دوقلوی زمین است تا بدین ترتیب فعالیت‌های زمین‌شناسی آن را اندازه‌گیری کنند.

«تئو جانسن» مجسمه‌ساز، سیستمی از پاها را طراحی کرده است که به طور طبیعی و فقط با نیروی باد راه می‌روند. طراحی او برای حرکت کردن در سواحل زمین به شهرت زیادی دست یافته است. این پاها منبع الهام طراحی پاهای AREE بوده‌اند.
 

نوشته: جاناتان کیت

ترجمه: امید محمدی - مجله علمی ایلیاد