تغییر در جسم و ذهن مهاجران مریخ
.webp)
مجله علمی ایلیاد - در سال ۲۰۱۶ میلادی، دو فضاورد حدود یکسال کار در ایستگاه فضایی بین المللی را به اتمام رساندند؛ «اسکات کلی» از ناسا و «میخائیل کرنینکو» از روسیه، تغییرات در سلامت جسمانی و روانی آنها به دقت و از نزدیک مورد بررسی قرار گرفت. ناسا این ماموریت را تحت توجه ویژه‌ای قرار داده است؛ چرا که بخشی از آن شامل، سفر به مریخ می‌شود و امید است که تا سال ۲۰۳۰ مسافران انسانی به این سیاره‌ی سرخ اعزام شوند. با این حال، نوشتاری که به تازگی در مجله‌ی SpacePolicy چاپ شده است، استدلال می‌کند که سطح‌نشین مریخی از جنبه‌های بسیاری شبیه‌سازی پارامتر‌های زمینی را غیرممکن می‌سازد.
«کنراد اسزوکیک»، دانشمند علوم شناختی در دانشگاه فناوری اطلاعات و مدیریت شهر ژشوف لهستان و نویسنده‌ی اصلی این نوشتار در ایمیلی توضیح می‌دهد: «ما نمی‌توانیم شرایط محیطی و فیزیکی مشابهی را برای از نو شکل دادن محیط مریخی، شبیه‌سازی کنیم. منظور من با توجه به برخی از ویژگی‌هایی نظیر ریزگرانش یا تابش پرتو است که در مریخ وجود دارد. در نتیجه؛ ما قادر به پیش‌بینی آثار فیزیکی و زیستی ناشی از زندگی انسان بر روی مریخ نیستیم.» وی چنین استدلال می‌کند: «آگاهی از سفری یک‌طرفه و تماماً خطرناک، با شبیه‌سازی بر روی ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) یا حتی قطب جنوب که یکی از دور افتاده‌ترین نقاط زمین و منطقه‌ای مکرراً نام برده شده در مطالعات، دقیقاً امکان‌پذیر نیست.» اسزوکیک می‌گوید:«ساکنان قطب جنوب به اندازه‌ی فضانوردان به حفظ حیات مصنوعی متکی نیستند.»
اسزوکیک اشخاصی را که به زندگی در شرایط سخت خو کرده‌اند، بهترین گزینه برای سفر به مریخ می‌داند. این بدان معنا نیست که بگوییم ایستگاه فضایی و یا قطب جنوب مکان‌های مناسبی برای تعلیم نیستند. بلکه، وی اظهار می‌دارد ضروری است که از شرایط این مکان‌ها نیز قدمی فراتر رفت و بدن و ذهن افراد را پیش از سفر مریخ تعدیل و تنظیم نمود. اسزوکیک در این راستا ارتقای الکترونیکی حواس انسان را و یا تجویز دارویی که شاید از واکنش‌های احساسی در لحظات بحرانی بکاهد، پیشنهاد می‌دهد. البته نحوه‌ی دقیق عملی کردن این کار، تا حد زیادی در حوزه علمی-تخیلی قرار می‌گیرد. اسزوکیک نگرانی عمیق خود را نسبت به اینکه مستعمره‌ی مریخی چگونه عمل خواهد کرد، ابراز می‌دارد. در حالی که بخش عمده‌ی گفت و گوهای پیرامون مهاجرنشین‌ها بر چالش‌های مالی و فنی ساخت و پا برجا نگه داشتن آنها جریان دارد، مطالعات کمتری بر جنبه‌های اجتماعی قرار دادن انسان در مستعمره‌ی مریخی انجام شده است.
وی می‌گوید: «انسان، حیوانی اجتماعی است و به‌صورت گروهی زندگی می‌کند. مشکلات جمعی به بسیاری از چالش‌ها و دردسرها منجر می‌شود و حال باید در نظر بگیریم، چطور می‌توان از چنین مشکلات بارز انسانی نظیر کشمکش، جنگ، خیانت و ... جلوگیری نمود.» اسزوکیک همچنین نسبت به تولید‌مثل در مریخ نگران است؛ امری که نه تنها از نظر فنی و پزشکی به سیستم کمکی نیاز دارد؛ بلکه خواهان مستعمره‌ای به حد کفایت بزرگ است تا از ریسک خویش‌آمیزی پرهیز شود. وی جمعیتی بالغ بر دست‌کم ۵۰۰ بزرگسال را برای این سیاره توصیه می‌کند. اسزوکیک علاوه بر آن خواهان توجه بیشتر مسئولان پزشکی به چگونگی کاهش نرخ احتمالی مرگ و میر ناشی از بیماری، نقص‌های فنی محتمل و تشعشعات محیط مریخ، در کنار سایر فاکتور‌ها است. اسزوکیک سابقاً در مورد نحوه‌ی عملکرد مذهب به‌عنوان نخستین تاخت و تاز به حیطه‌ی پیش بینی رفتار انسان در مریخ و نحوه تأثیرپذیری ذهن انسان مطالبی نوشته‌است؛. اصل این مطلب در مجله‌ی seeker به چاپ رسیده‌است.
نوشته: الیزابت هاول
ترجمه: مجله علمی ایلیاد