حمایت ناسا از مفاهیم خلاقانه‌ی جدید
مجله علمی ایلیاد - از کاوشگر پلوتو که مانند کرم حرکت می‌کند تا لوله‌ای که فضانوردان را می‌لرزاند تا گرانشی مانند زمین را شبیه‌سازی کند، ناسا در حال سرمایه‌گذاری بر روی داستان‌های علمی آینده‌ی ما است. ناسا در ششم آوریل ۲۰۱۷ اعلام کرده است که تحت برنامه‌ی مفاهیم پیشرفته‌ی نوآورانه (NIAC)، از ۲۲ تکنولوژی پیشنهاد شده حمایت مالی می‌کند. این برنامه‌ی ناسا به محققین اجازه می‌دهد تا ایده‌های دیوانه‌وار خود در زمینه‌ی مسافرت‌ها و تحقیقات فضایی را پیگیری کنند. امسال ۱۵ طرح مرحله‌ی اول حمایت خود را به میزان ۱۲۵،۰۰۰ دلار طی ۹ ماه دریافت کرده‌اند و ۷ پروژه نیز اکنون مرحله‌ی دوم حمایت مالی خود را تا مقدار ۵۰۰،۰۰۰ دلار در طول ۲ سال دریافت خواهند کرد.
همه‌ی پروژه‌هایی که توسط این برنامه‌ی ناسا حمایت مالی شده‌اند، هنوز در مراحل اولیه‌ی پیشرفت خود هستند. یک دهه یا بیشتر زمان لازم است تا از این مفاهیم در مأموریت‌های واقعی استفاده شود. «جیسون درلس»، مدیر اجرایی برنامه‌ی NIAC می‌گوید: «ما به آینده نگاه می‌کنیم که ببینیم چگونه مطالعه‌ای جدید توسعه داده می‌شود و ما چگونه جهان را کاوش می‌کنیم. خوشبختانه همه‌ی این مطالعات در جهت فعالیت‌های NIAC هستند؛ ممکن‌ها را تغییر می‌دهند.»
مراحل اولیه
چندین پروژه که در مرحله‌ی اول هستند، در رابطه با نحوه‌ی به جلو راندن فضاپیماها مطالعه دارند. یکی از آن‌ها به نام «معماری پیشرانه‌ی پیشرفته برای مأموریت‌های بین سیاره‌ای پیشرو» استفاده از لیزر عظیم فضایی برای دادن توان جهت کاوش سریع فضای منظومه‌ی شمسی و فراتر از آن را پیشنهاد داده است. برخی از طرح‌ها روش‌های جدیدی را برای کاوش جهان‌های دیگر ارائه داده‌اند. طرح «پلوتو، خزش، فرار و پرش» پروژه‌ی کاوش پلوتو است که از مزایای گرانش پایین دنیاهای کوچک بهره می‌برد تا بتواند عیناً حتی کیلومترها در آن واحد از روی سطح بلند شده، بپرد و فرار کند. این وسیله می‌تواند بین مناطق روی سطح سریع‌تر از پیماینده‌های دیگر جست و خیز کند و اندازه‌گیری‌های لازم را انجام دهد.
پروژه‌ای دیگر در مورد توسعه‌ی رباتی به‌شکل فلاپی فریزبی است که به سطح سیاره‌های اطراف می‌چسبد و سپس می‌تواند سنگ‌های روی سیاره را به بیرون پرتاب کند تا توسط فضاپیماهای در حال گردش دیگر گرفته شوند. تعداد کمی از طرح‌های NIAC با کاوش‌های فضایی انسان ارتباط دارند ولی «توربولیفت» امیدوار است تا بتواند به فضانوردان در سفرهای طولانی فضایی کمک کند تا از تأثیرات منفی گرانش پایین بر سلامت اجتناب کنند. سیستم‌های گرانش مصنوعی، شامل چرخش است که می‌تواند باعث گیجی و بیماری مرتبط با این حرکت شوند؛ ولی در عوض سیستم توربولیفت فضانوردان را به سمت بالا و پایین می‌لرزاند؛ به همان صورتی که گرانش ناشی از شتاب در آن جهت احساس می‌شود. طراحان این سیستم نوشته‌اند: «تجربه‌ی این کار به نظر مشابه پریدن آرام روی ترامپولین می‌آید.»
واقعاً امکان‌پذیر!
حین حمایت‌های مالی NIAC در مرحله‌ی اول، محققین مفاهیم مد نظر خود را ارائه می‌دهند و آنالیز می‌کنند که به‌طور کل آیا طرح مورد نظر بر اساس قوانین فیزیک و تکنولوژی‌های امروزی امکان‌پذیر است یا خیر؟ اگر ممکن بودن طرح تأیید شد، محققین می‌توانند درخواست خود مبنی بر دریافت مرحله‌ی دوم حمایت را ارائه دهند. از بین پروژه‌های مرحله‌ی دوم امسال، طرحی برای فرستادن کاوشگر به درون ابرهای داغ اتمسفر سیاره‌ی زهره نیز وجود داشته است. طرح «کاوشگر درونی زهره با استفاده از پیشرانه و توان در محل» اتمسفر سیاره‌ی زهره را عمیقاً کاوش می‌کند و با استفاده از گازهای یافت شده در آنجا و پانل‌های خورشیدی نیاز ندارد از زمین سوخت به همراه خود بردارد.
طرح «تصویربرداری پژواک ستاره‌ای از سیاره‌هایی که دور خورشید نمی‌چرخند» پروژه‌ی دیگری است که در مرحله‌ی دوم حمایت قرار دارد و هدف آن استفاده از نوسانات طبیعی ستارگان برای یافتن و یا حتی تصویربرداری از دنیای دوردست است. وقتی که ستاره‌ای نوسان می‌کند، نورهای خارج شده از سیاره‌های نزدیک آن تغییر می‌کنند و این فرصت ایجاد می‌شود که به وسیله‌ی پژواک صدا محل سیاره را که به دور ستاره‌ای نمی‌چرخد مشخص کرد. نحوه‌ی چرخش این سیاره‌ها به دور ستاره‌هایی غیر از خورشید، دیدن آن‌ها را برای ما با راه‌های دیگر غیر ممکن کرده است. از آنجا که برنامه‌ی NIAC از سال ۲۰۱۱ شروع شده است و پیشرفت در این نوع پروژه‌ها ممکن است دهه‌ها به طول بینجامد، راهی وجود ندارد که بفهمیم این ایده‌ها در دنیای واقعی چگونه مدیریت خواهند شد.
نوشته: لیا کران
ترجمه: امید محمدی - مجله علمی ایلیاد