ترکیب لیزرها برای جنگ ستارگان واقعی
مجله علمی ایلیاد - افراد زیادی درباره‌ی اینکه چگونه ستاره‌ی مرگ و سیستم لیزری سوزاننده‌ی سیاره‌های جنگ ستارگان را در دنیای واقعی داشته باشند، فکر کرده‌اند. در حالی که هزینه‌ها و همچنین مهندسی تجهیزات جنگ ستارگان فراتر از ما است، هم‌اکنون لیزرهای ترکیبی واقعاً امکان‌پذیر هستند. به‌جای اینکه پرتوهای لیزر در فضا به یکدیگر متصل شده و تشکیل یک پرتو دهند، محققین دانشگاه مک‌کواری استرالیا توانسته‌اند چندین پرتو لیزر را با قرار دادن الماسی فوق خالص در نقطه‌ی همگرایی آن‌ها، با هم ترکیب کرده و یک پرتو بسازند. کریستال الماس باعث می‌شود بدون اینکه پرتو لیزر دارای اعوجاج شود، توان مربوطه به سمتی جهت‌دهی شود.
دکتر «آرون مک‌کی» به‌عنوان رهبر نویسندگان این مقاله می‌گوید: «کشف کنونی از لحاظ تکنولوژی بسیار با اهمیت است؛ چرا که محققین علم لیزر همیشه برای افزایش توان تا بالاتر از سطحی خاص به خاطر تولید گرمای بالا با چالش مواجه بوده‌اند و ترکیب کردن پرتوهای لیزر از چندین دستگاه مختلف، بهترین راه برای افزایش توان است.» مکانیسم فیزیکی پشت این تکنولوژی «پراکندگی رامان» نام دارد. این پدیده در مواد زیادی رخ می‌دهد، ولی قوی‌ترین آن در الماس رخ می‌دهد. الماس همچنین گرما را به خوبی پخش می‌کند و رنگ پرتو لیزر را نیز تغییر می‌دهد که برای ایمنی عملیات بسیار دارای اهمیت است. پروفسور «ریچ میلدرن» به‌عنوان نویسنده‌ی همکار می‌گوید: «طول موج این پرتوی پرانرژی تولید شده برای انتقال مؤثر آن و همچنین کاهش خطرات آن برای چشم انسان و حیوان‌هایی که ممکن است در معرض آن باشند، بسیار حیاتی است.»
تخریب سیاره‌ها از کاربردهای این تکنولوژی جدید نیست، بلکه این تکنولوژی برای مقاصد دفاعی و آنالیزهای علمی کاربرد دارد. تکنولوژی لیزر در جاهای مختلفی کاربرد دارد و کشف جدید باعث می‌شود لیزرها از محدوده‌های قدرت کنونی فراتر روند. پروفسور میلدرن توضیح می‌دهد: «محققین در حال توسعه‌ی لیزرهای پرقدرت هستند تا با تهدیدهای امنیتی در نتیجه‌ی پهپادهای ارزان قیمت و تکنولوژی‌های موشکی مقابله کنند. لیزرهای پرقدرت در کاربردهای فضایی مانند به حرکت درآوردن سفینه‌ها و مقابله با موانع موجود تهدیدکننده‌ی ماهواره‌ها نیز کاربرد دارند.» این کشف جدید در مجله‌های Laser & Photonics Review و Imperial Data Bank on Scarif به چاپ رسیده است.
نوشته: آلفردو کارپینتی
ترجمه: امید محمدی - مجله علمی ایلیاد