خوردن یک انسان چند کالری دارد!
مجله علمی ایلیاد - احتمالاً درباره‌ی رژیم‌های باستانی چیزهایی شنیده‌اید. نام این رژیم مخفف عصر پارینه سنگی است و احتمالاً مواد غذایی انسان‌های ۱۰،۰۰۰ سال پیش در این رژیم‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. انسان‌های غارنشین معمولاً گوشت، غذاهای دریایی، خشکبار و تعدادی از میوه‌ها و سبزیجات را مصرف می‌کردند. علاوه بر این‌ها غذای دیگری نیز داشته‌اند که در رژیم‌های پروتئینی کنونی یافته نمی‌شود؛ انسان‌های دیگر!
باستان‌شناسان در اروپای غربی شواهدی در دست دارند که نشان می‌دهد اجداد انسان‌های مدرن کنونی در عصر پارینه سنگی، اطرافیان خود را می‌خورده‌اند. برخی از متخصصین شک دارند که آدمخواری برای زنده ماندن این انسان‌ها ضروری بوده یا اینکه بخشی از آیین‌های مذهبی آنان بوده است. اگر آدمخواری را به‌عنوان تغذیه‌ای در نظر بگیریم که انسان‌های عصر پارینه سنگی به آن نیاز داشته‌اند، بهتر است بدانیم چند کالری انرژی در ران یا گوش انسان وجود دارد.
آدمخواری: حقیقت و داستان
آدمخواری تابویی باستانی بوده است؛ ولی چقدر این اتفاق رخ داده است؟ «جیمز کول» باستان‌شناس از دانشگاه برایتون در انگلیس تصمیم گرفت جواب این سوالات را پیدا کند. جیمز با فکر کردن به شکل گاو و خوک که نشان دهنده‌ی قسمت‌های مختلف گوشت است، بدن انسان را قسمت‌بندی کرد و سپس میزان کالری موجود در هر قسمت را محاسبه کرد و نشان داد که در صورت مصرف کردن هر قسمت چقدر انرژی دریافت می‌شود. نتایج این مطالعه در مجله‌ی Scientific Reports به چاپ رسیده است. به‌عنوان مثال، ران انسان حاوی ۱۳،۳۵۰ کالری انرژی است در صورتی که طحال حاوی ۱۳۰ کالری انرژی است. اگر بیشتر به قسمت سر علاقه داشته باشید، حدود ۵،۴۲۰ کالری انرژی دریافت می‌کنید و قسمت بالای دست حدود ۷،۴۵۰ کالری انرژی درون خود ذخیره دارد.
به طور کلی بدن انسان بین ۱۲۵،۰۰۰ تا ۱۴۴،۰۰۰ کالری انرژی قابل مصرف دارد. ممکن است بعضی قسمت‌ها برای هضم شدن نیاز به زمان بیشتری داشته باشند، شما حدود ۱۰،۲۸۰ کالری فقط از پوست انسان دریافت می‌کنید؛ در صورتی که قسمت‌های دیگر انرژی کمتری دارند؛ مانند کلیه که کلاً حاوی ۳۸۰ کالری انرژی است. مغز، ستون فقرات و اعصاب با فرض بر اینکه آب‌پز کردن مناسب‌ترین روش پخت است، حدود ۲،۷۰۰ کالری انرژی فراهم می‌کنند و استخوان‌ها حاوی ۲۵،۳۳۰ کالری انرژی هستند. در ضمن آب‌گوشت حاوی قلم حیوانات، غذایی است که اکنون بیشتر مورد استقبال قرار می‌گیرد.
علیرغم این مباحث درباره‌ی عادات غذایی انسان‌های باستانی، کول نتیجه گرفته است که خوردن انسان‌های دیگر احتمالاً جزء انتخاب‌های انسان‌های پارینه سنگی نبوده است. در مقایسه با منابع غذایی موجود در آن زمان، خوردن انسان‌های دیگر در واقع ناامید کننده بوده است. به‌عنوان مثال، ماموت پشمالو حدود ۳.۶ میلیون کالری انرژی داشته است و می‌توانسته غذای کل یک قبیله را به مدت هشت هفته تأمین کند. در طرف دیگر یک انسان فقط غذای یک نصفه روز قبیله محسوب می‌شده است و همگی پس از خوردن آن باید به شام فکر می‌کردند!
کول نتیجه می‌گیرد که به‌خاطر کالری نسبتاً کم بدن انسان، انسان‌ها در واقع نه با هدف سلامتی بلکه با اهداف اجتماعی یا فرهنگی انسان‌های دیگر را می‌خورده‌اند. افرادی که امروزه این رژیم را به‌صورت مدرن دارند، احتمالاً خوشحال هستند که کتاب‌های مربوط به این رژیم، این غذای ویژه را از لیست غذاهایشان حذف کرده است.
نوشته: لئورا داو
ترجمه: امید محمدی - مجله علمی ایلیاد