پیش‌بینی توانایی خواندن در کودکان از طریق DNA
مجله علمی ایلیاد - گروهی بین المللی از دانشمندان بریتانیایی، آمریکایی و سوئدی، با استفاده از تکنیک امتیازدهی ژنتیکی، تنها با استفاده از DNA عملکرد خوانش را طی دوران مدرسه پیش‌بینی کرده است. این مطالعه به سرپرستی «ساسکیا سلزم»، دانشجوی دکترای روان‌پزشکی رشد و ژنتیک اجتماعی در کالج کینگ لندن بریتانیا، نشان داده است که امتیاز ژنتیکی که حدود ۲۰،۰۰۰ واحدDNA گوناگون را در بر می‌گیرد، اختلافی ۵ درصدی را در عملکرد خواندن کودکان توجیه می‌کند.
در عملکرد خواندن دانش‌آموزانی که بیشترین و کمترین امتیازهای ژنتیکی را دارا هستند، به‌میزان دو سال کامل تفاوت وجود دارد. این یافته‌ها بر امکان استفاده از امتیازات ژنتیکی به‌منظور پیش‌بینی نقاط ضعف و قوت یادگیری در کودکان تاکید دارد. سلزم و همکارانش می گویند: «این امتیازات روزی می‌توانند برای شناسایی و مهار زودهنگام دشواری‌های خوانش به کار روند، به‌جای آن‌که صبر کنیم تا در مدرسه این مشکلات در کودکان بروز پیدا کنند.»
این دانشمندان امتیازات ژنتیکی برای موفقیت تحصیلی را بین ۵،۸۲۵ نفر از اشخاص تحت بررسی در مطالعه، رشد اولیه‌ی دوقلوها و استعدادها مبتنی بر آن دسته از تفاوت‌های ژنتیکی که برای موفقیت آموزشی مهم هستند، محاسبه نمودند. سپس آن‌ها این امتیازات را با توجه به توانایی خوانش بین سنین ۷ تا ۱۴ سال در قالب نقشه‌ای به‌تصویر در آوردند. محققان توضیح دادند: «حال این امکان وجود دارد تا امتیازات ژنتیکی انفرادی معینی، تحت عنوان امتیازات چند عاملی گسترده ژنوم به‌نام «GPS» پدید آوریم.
ما با استفاده از معیار GPS در سال‌های تحصیلی، توانایی خواندن را در مقاطع تحصیلی برنامه آموزشی رسمی بریتانیا، یعنی مقطع اول(هفت سالگی)، مقطع دوم(دوازده‌سالگی)، مقطع سوم(چهارده سالگی) و همچنین از آزمایش‌های خوانشی که از ۵،۸۲۵ نفر بریتانیاییِ بی‌ارتباط به یکدیگر گرفته شده بود، پیش‌بینی نمودیم.» این امتیازات ژنتیکی تا پنج درصد تفاوت را در توانایی خوانش و تفسیر کودکان به نمایش گذاشتند. این ارتباط بین ژنتیک و توانایی خوانش، حتی بعد از به‌حساب آوردن معیارهایی از قبیل توانایی شناختی و وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده همچنان اهمیت خود را حفظ نمود.
بنیان‌گذاران این پژوهش اظهار داشتند: «اگرچه ممکن است پنج درصد مقدار نسبتاً کمی محسوب شود، در مقایسه با سایر نتایج به‌دست آمده در رابطه با خوانش، قانع کننده‌تر است. برای مثال تفاوت‌های جنسیتی تنها کمتر از ۱ درصد از تفاوت‌های خوانش را در بین کودکان توجیه می‌کند.» سلزم افزود: «اهمیت امتیازات چند عاملی در این است که امکان پیش‌بینی خطر ژنتیکی و برگشت‌پذیری را در سطح فردی، فراهم می‌سازد. این امر با مطالعه‌ی دوقلوها تفاوت دارد؛ مطالعه‌ای که تاثیر کلی ژنتیک را در بین گروه بزرگی از افراد بیان می‌دارد. ما بر این باور هستیم که این پژوهش نقطه‌ی آغازین مهمی را برای کاوش تفاوت‌های ژنتیکی در خوانش، با استفاده از امتیازات چند عاملی در اختیار ما قرار می‌دهد. برای مثال؛ این امتیازات، می‌توانند تحقیق بر روی انعطاف‌پذیری به‌منظور متحول ساختن مشکلات خوانش و نحوه‌ی پاسخ فرد به فرد کودکان به مداخله‌های مختلف را میسر سازد.»
بنیان‌گذار ارشد پژوهش، پروفسور «رابرت پلومین» که وی نیز در کالج کینگ فعالیت دارد، بیان داشت: «ما امیدواریم این یافته‌ها به اتخاذ تصمیمات سیاسی بهتری منجر شود که تفاوت‌های ژنتیکی کودکان در خوانش را شناسایی کرده و به آن‌ها احترام می‌گذارد.» این یافته‌ها به‌صورت آنلاین در مجله‌ی Scientific Studies of Reading به چاپ رسیده است.
نوشته: News Staff
ترجمه: مجله علمی ایلیاد