راهکارهایی برای جلوگیری از فجایع تغییرات آب و هوایی
مجله علمی ایلیاد - مطالعه‌ای جدید، مرور جامعی از وضعیت جهانی کربن را ارائه می‌دهد و پیشنهاداتی را برای کاهش تغییر آب و هوا مطرح می‌کند. محققان کاهش مصرف سوخت فسیلی، افزایش وابستگی به انرژی تجدیدپذیر و حفاظت از رسوبات کربنی را توصیه کردند. تحقیقات زیادی درمورد عوامل انسانی تغییرات آب و هوا انجام شده است. سیاست‌های کاهش خطرات آب و هوایی عمدتأ بر اساس شواهد به‌دست آمده از این اجماع علمی بوده‌اند. به ویژه، توافقنامه‌ی آب و هوایی پاریس که در سال ۲۰۱۵ نهایی شد و در سال ۲۰۱۶ به امضا رسید، شاید جامع‌ترین سیاست در این زمینه باشد.
این توافقنامه‌ی تاریخی که به امضای ۱۴۳ کشور از مجموع ۱۹۷ کشور شرکت‌کننده رسیده، قصد دارد دی‌اکسیدکربن «CO2» و دیگر گازهای گلخانه‌ای در جو زمین را کاهش دهد. هدف این توافقنامه این است که افزایش میانگین دمای جهانی را تا 2 درجه‌ی سلسیوس بالاتر از دوران ماقبل صنعتی محدود کند و حتی این افزایش دما را تا ۱.۵ درجه‌ی سلسیوس محدود نماید.
هرچند، دستیابی به این اهداف به تک‌تک کشورها بستگی دارد. در اینجا مطالعه‌ای جدید انجام شده که موسسه بین المللی تحلیل سیستم‌های کاربردی «IIASA» آن‌را در مجله‌یNature Communications منتشر کرده است. محققانِ IIASA به رهبریِ مشاور بانک جهانی، «برایان والش»، از مدل جهانیِ سیستم کربن برای نظارت بر فعالیت‌های طبیعی و انسانی که منجر به جذب و انتشار کربن می‌شوند، استفاده کردند. والش در مصاحبه با خبرگزاری IIASA توضیح داد: «این مطالعه دی‌اکسیدکربن در اتمسفر را به‌خوبی توضیح می‌دهد. ما فقط انتشارات سوخت‌های فسیلی را در نظر نمی‌گیریم، بلکه کشاورزی، کاربری زمین، تولید غذا، انرژی زیستی و جذب کربن توسط اکوسیستم‌های طبیعی را نیز مد نظر قرار می‌دهیم.»
یافته‌ها نشان می‌دهد که برای تحقق اهداف توافقنامه‌ی آب و هوایی پاریس، تا سال ۲۱۰۰ منبع انرژی جهانی مبتنی بر سوخت‌های فسیلی فقط باید ۲۵ درصد باشد. با این حال، محدودسازی انتشارات گازی کافی نیست. علاوه بر آن، جنگل‌ها باید به گونه‌ای حفاظت شوند که بتوانند همچنان کربن جذب کنند. محققان دریافتند که کاربری زمین باید تغییر کند تا انتشارات جمعی گازها تا پایان این قرن تا ۴۵ درصد کاهش پیدا کنند.
به گفته «مایکل اوبرستینر»، مدیر برنامه‌ی مدیریت و خدمات اکوسیستم در IIASA: «اگر کشورها با یکدیگر کار کنند تا با کاهش مصرف سوخت فسیلی و کاربری زمینِ دوست‌دار محیط زیست بتوانند با تغییر آب و هوا مبارزه کنند، تا قبل از سال ۲۰۴۰ انتشارات گازی به‌دست بشر به صفر می‌رسند. این کار باعث می‌شود تا سال ۲۱۰۰ به هدف ۱.۵ درجه‌ی سلسیوس دست پیدا کنیم.
مدلِ انرژی تجدیدپذیر در آینده راه حلی بلندپروازانه، اما عملی را به ما نشان داد. در این سناریو، افزایش سالانه‌ی ۵ درصدی در وابستگی به انرژی تجدیدپذیر، در سال ۲۰۲۲ منجر به اوج انتشار کربن می شود. این سناریوای کاملأ ممکن است؛ به‌ویژه به این دلیل که مصرف انرژی تجدیدپذیر افزایش پیدا کرده است. هرچند، انرژی‌های تجدیدپذیر باید با تکنولوژی‌های انتشارات منفی تلفیق شوند؛ زیرا بدون آن‌ها، میانگین دمای جهانی هنوز تا ۲.۵ درجه‌ی سیلیسیوس افزایش پیدا خواهد کرد و اهداف توافقنامه‌ی آب و هوایی پاریس محقق نخواهد شد.
نوشته: دام گلئون
ترجمه: مجله علمی ایلیاد