توقف فاجعه آب و هوایی با راهکاری اقتصادی
مجله علمی ایلیاد - اقتصاددانان برجسته هشدار داده‌اند که اگر کشورها مالیات کربن را تا صد دلار در هر یک میلیون گرم بالا نبرند، خطر گرمایش جهانی تنها در ظرف ۱۳ سال به سطح فاجعه‌آمیز خواهد رسید. افزایش مالیات کربن تنها یکی از راهبردهایی است که جهان به آن نیاز دارد. «نيکولاس استرن» اقتصاددان ارشد بانک جهانی و «جوزف استيگليتز» برنده‌ی جایزه‌ی نوبل از جمله کارشناسان گروه پژوهشی هستند. اقتصاددانان تاکید کردند که دولت‌ها باید تا سال ۲۰۲۰ میلادی مالیات کربن دی‌اکسید را به ۴۰ تا ۸۰ دلار در هر تن افزایش دهند. این رقم باید تا سال ۲۰۳۰ به صد دلار در هر تن برسد تا از افزایش دو درجه‌ای دمای زمین جلوگیری گردد.
این ایده بخشی از گزارش صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی بود که نشان می‌داد اقتصادهای آسیب‌پذیر کشورهای فقیر می‌توانند مالیات‌های پایینی را در نظر بگیرند؛ ولی روند افزایش مالیات باید خیلی زود اتفاق بیفتد که شامل تمامی کشورهای جهان می‌شود. این تغییر می‌تواند یکی از گام‌های اساسی برای تحقق بخشی از اهداف توافق پاریس باشد. رهبران اروپایی در عین حمایت از اهداف توافق پاریس از سال ۲۰۰۵ با برنامه‌ای پیش رفته‌اند که زمینه را برای ندیده شدن اقدامات آلوده‌کنندگان اصلی هوا فراهم کرده است. آنها فقط مبلغ ۶.۷۱ دلار برای هر تن کربنی که به هوا تزریق می‌کنند، می‌پردازند. البته این مبلغ بیشتر از مبلغ مالیات پرداختی در آمریکا است. آمریکا این موضع را اتخاذ کرده که مالیات کربن به مشاغل این کشور آسیب می‌زند و حمایت از آن امکان‌پذیر نیست. مالیات کربن چه پایین باشد و چه وجود نداشته باشد، انتقاد وارد شده همان است؛ آلوده کردن هوا ارزان‌تر از تغییر رفتار است.
ایده‌های دیگری نیز برای مهار تغییر وضعیت آب و هوا وجود دارد. مالیات کربن تنها راه حل نیست، اگرچه تقریباً همه‌ی کارشناسان بر سر این موضوع توافق نظر دارند که مالیات کربن باید بخشی از راه حل باشد. مدیران صنعتی مثل «ايلان ماسک» با این ایده موافق‌اند؛ ايلان ماسک عصر کربن بدون مالیات را احمقانه‌ترین آزمایش تاریخ می‌داند. علاوه‌براین، کارشناسان تاکید داشتند که کاهش انتشار کربن دی‌اکسید کافی نیست. باید از جنگل‌ها نیز محافظت کرد تا کربن دی‌اکسید جذب گردد.
کشاورزان باید با انجام کارهای کشاورزی دوستدار محیط‌زیست سهم خود را در مبارزه علیه تغییر آب و هوا ادا کنند؛ اکنون محققان تایید می‌کنند که هوش مصنوعی می‌تواند با پیدا کردن راه‌هایی برای کاهش تقاضای انرژی و گزینه‌های برای استفاده کارآمد و پُربازده از انرژی، نقش موثری در جلوگیری از تغییر الگوی آب و هوا ایفا کند. در نهایت، کارشناسان نشان داده‌اند که ما می‌توانیم با احیای جنگل‌ها و خاک‌های فرسایش یافته و کاهش قطع درختان جنگل و سایر مصارف بی‌رویه از نواحی پوشیده از درخت نقش مفیدی در کاستن از کربن دی‌اکسید اتمسفر داشته باشیم. حرف آخر این است که تمامی این تلاش‌ها و اقدامات ضروری‌اند و حالا تغییر آب و هوا به نقطه بحرانی رسیده است.
نوشته: کارلا لانت
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد