چشم‌انداز خیره‌کننده و جدید از سحابی خرچنگ
مجله علمی ایلیاد - سحابی خرچنگ که به نام‌های «Messier1»، «NGC1952» و «TaurusA» نیز شناخته می‌شود، در نتیجه‌ی انفجار ابرنواختری درخشان که توسط چینی‌ها، ژاپنی‌ها و منجمین بومی آمریکا مشاهده شده بود، ایجاد شده است. بقایای این ابرنواختر به اندازه‌ای درخشان است که با تلسکوپ‌های آماتور نیز قابل مشاهده است و در فاصله‌ی ۶،۵۰۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی ثور واقع شده است. این سحابی برای اولین بار در سال ۱۷۳۱ میلادی توسط ستاره‌شناس، دکتر و محقق انگلیسی، «جان بویس» شناسایی شد.
«چارلز میسیر» ستاره‌شناس فرانسوی، در سال ۱۷۵۸ میلادی در حالی که در جستجوی دنباله‌دارها بود، این سحابی مبهم را مجدداً کشف کرد. وی بعدها این جسم را در یادداشت‌های خود به نام Messier1 نام‌گذاری کرد و آن را دنباله‌داری مبهم به‌حساب آورد. در واقع نام این سحابی از نقشه‌هایی که منجمی ایرلندی به نام «لورد روز» در سال ۱۸۴۴ از آن کشیده بود، استخراج شده است. در مرکز این سحابی جسمی عجیب و غریب وجود دارد که ستاره‌ای نوترونی و در هر ۳۳ میلی‌ثانیه یک بار به دور خود می‌چرخد و به‌صورت منظم از خود پرتوهای نور، مانند فانوس دریایی و امواج رادیویی متصاعد می‌کند.
شکل پیچیده‌ی این سحابی در واقع به دلیل فعل و انفعالات جسم مرکزی عجیب و غریب آن «PSRB0531+21» است. باد تندی از ذرات از سمت این جسم ایجاد می‌شود و مواد به‌طور عمومی در اثر انفجار ابرنواختر و همچنین خود ستاره قبل از انفجار، به بیرون پرتاب می‌شوند. رصدخانه‌ی VLA، هابل و چاندرا از رصدخانه‌هایی هستند که همزمان در کار تهیه‌ی عکس بالا سهیم بوده‌اند. همه‌ی این‌ها تقریباً همزمان در نوامبر سال ۲۰۱۲ از این سحابی تصویری را ثبت کرده‌اند. دکتر «گلوریا دابنر» از شورای ملی تحقیقات علمی «CONICET» و دانشگاه بوینوس آیرس در آرژانتین و همکاران وی از آرژانتین، ایالات متحده، آفریقای جنوبی، کانادا و اسپانیا در مرحله‌ی بعد آنالیز جزئی از اطلاعات منتشر شده‌ی جدید انجام دادند تا دید جدیدی در مورد فیزیک پیچیده‌ی این سحابی پیدا کنند.
جزئیات جدیدی از این مطالعه در مجله‌ی Astrophysical Journal به‌چاپ رسیده است و اثر متقابل بین بادهای سریع حاوی ذرات و میدان‌های مغناطیسی مشاهده شده مانند ساختارهای موجود در خورشید را نشان داده است. همچنین ویژگی‌های دیگری که در طول موج‌های چندگانه مشاهده می‌شوند و ساختارهایی که ممکن است نشان‌دهنده‌ی مشخصات ستاره‌ی قبل از انفجار باشند را نیز نشان می‌دهد. دو جت جداگانه از مواد که از ناحیه‌ی مرکزی عجیب و غریب سحابی خارج می‌شوند در اشعه‌ی ایکس و تصاویر رادیوی قابل مشاهده هستند. دکتر دابنر می‌گوید: «با مقایسه‌ی این تصاویر جدید که در طول موج‌های متفاوتی ساخته شده‌اند، می‌توانیم جزئیات جدید بسیاری درباره‌ی سحابی خرچنگ به دست آوریم. از آن‌جا که این سحابی سال‌ها تحت مطالعه بوده است، هنوز چیزهایی زیادی وجود دارد که درباره‌ی آن یاد بگیریم.»
نوشته: SciNews
ترجمه: امید محمدی - مجله علمی ایلیاد