انسان چه زمانی منظومه شمسی را ترک خواهد کرد؟
مجله علمی ایلیاد - هزار سال! این کمترین مدت زمانی است که طول می‌کشد تا با استفاده از روش‌های فعلی به نزدیکترین ستاره یعنی «پروکسيما» برسیم. اما از آن‌جا که کشف کرده‌ایم پروکسيما منزل‌گاه سیاره‌ای قابل سکونت است، دانشمندان بیش از پیش برای انجام سفرهای میان ستاره‌ای ابراز علاقه کرده‌اند. «گايلم آنگلادا اسکيود» که مدیریت گروه پژوهشی کاشف ستاره پروکسيما را بر عهده داشت، در مصاحبه‌ای خبری گفت: «واقعاً هوس‌انگیز است. حالا که می‌دانیم این سیاره در آن‌جا قرار دارد، می‌توانیم خلاقیت بیشتری به خرج دهیم. ما می‌توانیم درباره‌ی راه‌حل‌هایی برای فرستادن کاوشگرهای میان ستاره‌ای یا طراحی فضاپیمایى ویژه برای جستجوی این سیاره بیندیشیم.»
در حال حاضر، فاصله۴.۲ سال نوری بین ما و پروکسيما مقداری زیاد و مایوس‌کننده برای کاوشگران فضا است. شاید مدت زمان زیادی برای رسیدن به راه‌حلی مطمئن طول بکشد. ما از مخاطبان پرسیدیم که چه زمانی انسان موفق به ترک منظومه‌ی شمسی خواهد شد. ظاهراً این اتفاق به زمان زیادی نیاز دارد. گزینه‌ای که بیشترین آراء را به خود اختصاص داد، سال ۲۱۰۰ یا بعدتر بود. ۳۵ درصد پاسخ‌دهندگان این گزینه را انتخاب کردند. «چارلز هورنباستل» این‌طور توضیح می‌دهد: «با توجه به اینکه کاوش سیاره‌ی مریخ حداقل تا سال‌های ۲۰۳۰ به‌طول می‌انجامد، منطقی است که فرض کنیم انسان تا پایان قرن جاری به مدارهای نپتون و پلوتو نخواهد رسید.»
هورنباستل در خصوص آنچه که کشورها و شرکت‌های مختلف برای ارسال انسان به مریخ در ۱۰ تا ۱۵ سال آتی انجام می‌دهند، درست می‌گوید. همچنین، حق با اوست که محققان درصدد ساخت فناوری‌های جدید برای ارسال سریع فضاپیماها هستند. کارشناسان نیز در خصوص مکان فرود آن فضاپیماها دست به پیش‌بینی زده‌اند.
بعضی از علاقمندان به فضا در خصوص احتمال سفرهای میان ستاره‌ای ابراز خوش‌بینی کرده و می‌گویند: «اگر از همین الان سخت تلاش کنیم، می‌توانیم تا سال ۲۱۰۰ به ستاره‌ی پروکسيما برسیم.» اما بعضی دیگر مثل «مارکوس یانگ»، محقق آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی آمریکا با بدبینی به این مسئله نگاه می‌کنند. او در کنفرانس مشترک سال ۲۰۰۸ به شرکت‌کنندگان گفت که گروه پژوهشی‌اش هیچ گزینه‌ی موثری برای تحقق سفرهای میان ستاره‌ای پیدا نکرده است. یانگ در این کنفرانس اظهار داشت: «ایده‌های بسیاری وجود دارد که می‌گویند، می‌توانند موثر واقع شوند. اما پس از اندکی تحقیق درخواهید یافت که این طور نیست.»
اما یانگ به این نکته هم اشاره کرد که دانشمندان باید مشکلات مربوط به سفرهای میان ستاره‌ای را مورد مطالعه قرار بدهند. ایده‌های زیادی برای گریز از منظومه شمسی مطرح شده مثل موشک‌های همجوشى که شرکتی با کمک‌های مالی آن‌را بررسی می‌کند. با این حال، تشعشعات ناشی از این موشک‌ها می‌تواند آن‌قدر سمی باشد که نتوان انسان را با آن حمل کرد. البته امکان ساطع کردن پرتوهای لیزری بر آن‌ها وجود دارد؛ روشی که Breakthrough Starshot از آن استفاده می‌کند. هدف این پروژه، فرستادن کاوشگرهای کوچکی به منظومه‌ی قنطورس است، نه فضاپیماهای حامل انسان.
حتی اگر قادر به ساخت فضاپیمایى باشیم که بتواند ده یا بیست درصد سرعت نور را داشته باشد، همچنان با مشکل پیشگیری از آسیب‌های ناشی از ذرات فضا روبه‌رو هستیم. همچنین باید روش‌هایی هم برای کاهش سرعت، به محض رسیدن به منظومه‌ی قنطورس، طراحی شود. «ايلان ماسک» موسس SpaceX در مصاحبه‌ای به این نکته اشاره کرد. به اعتقاد ماسک، سفر میان ستاره‌ای کاملاً امکان پذیر است، اما در این مرحله امکان تحقق آن وجود ندارد.
ماسک در این مصاحبه گفت: «اگر خواهان ارسال چیزی به سایر منظومه‌های ستاره‌ای هستیم، باید تمرکز خود را برای تبدیل شدن به تمدنی چند سیاره‌ای معطوف کنیم. این گام بعدی است.» اگر حق با ايلان ماسک باشد، مشتاقان فضا دلیلی برای امیدواری دارند، چرا که فاصله‌ی چندانی با ایجاد جامعه‌ای در مریخ نداریم.
نوشته: کریستیانا ریدی
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد