شواهدی جدید از وجود آب در ماه
مجله علمی ایلیاد - تجزیه و تحلیل‌های جدید مواد آتشفشانی قدیمی در ماه حاکی از آن است که گوشته‌ی ماه در کمال تعجب غنی از آب است. هنگامی که اخترشناسان از مشاهدات ماهواره‌ای برای بررسی مواد حاصل از رسوبات آتشفشانی سطح ماه استفاده کردند، به غلظت بالایی از آب محبوس شده دست یافتند.
در سال ۲۰۰۸ میلادی، دانشمندان در دانه‌های آتشفشانی گردآوری شده از ماه در طی عملیات آپولو ۱۵ و آپولو ۱۷، موفق به شناسایی آب شدند. تحلیل‌های بعدی در سال ۲۰۱۱ نشان داد که حجم آب موجود در رسوبات ماه با حجم آب موجود در نمونه‌ی سنگ‌های بازالت در زمین برابری می‌کند.
«رالف ميليکن» استادیار علوم سیاره‌ای در دانشگاه براون در طی مصاحبه‌ی خبری گفت: «سؤال کلیدی این است که آیا نمونه‌های آپولو نشان دهنده‌ی شرایط درونی ماه هستند؟ یا نشان از نواحی غنی از آب غیرعادی و نابه‌هنجار در داخل گوشته‌ی خشک دارند. ما با بررسی داده‌های به‌دست آمده می‌توانیم رسوبات آتشفشانی بزرگ در سطح ماه را مورد آزمایش قرار دهیم. این واقعیت که تقریباً تمامی نمونه‌ها نشانه‌هایی از آب در خود دارند، نشان می‌دهد که نمونه‌های آپولو نابه‌هنجار نیستند. پس احتمال می‌رود بخش درونی ماه مملو از آب باشد.»
دانشمندان با شناسایی ترکیبات و مواد معدنی و اندازه‌گیری اینکه کدام طول‌موج‌ها با گردش ماه جذب و منعکس می‌شوند، قادر به درک ترکیب مولکولی سطح سنگی ماه بودند. از آنجا که سطح ماه در وسط روز گرم‌تر می‌شود، طیف‌سنج‌ها به اندازه‌گیری انرژی گرمایی و نشانه‌های طیفی سطح پرداختند. همین کار باعث پیچیده‌تر شدن فرآیند تجزیه و تحلیل گشت.
ميليکن خاطر نشان کرد: «تابش‌های گرمایی با همان طول‌موج‌هایی به وقوع می‌پیوندد که برای جستجوی آب به آن نیاز داریم. به‌همین منظور، برای اینکه با قطعیت بگوئیم آب در ماه وجود دارد، باید مؤلفه تابش گرمایی را در نظر گرفته و نسبت به حذف آن اقدام کنیم.» محققان برای تنظیم یا تصحیح مشاهدات دستگاه طیف‌سنج از تحلیل‌های مربوط به دانه‌های آتشفشانی سطح ماه استفاده کردند که قبلاً جمع‌آوری شده بود. یافته‌های آنان، وجود مقادیر قابل توجهی از آب را در رسوبات آتشفشانی سطح ماه تایید می‌کند.
آقای ميليکن در ادامه افزود: «توزیع این رسوبات غنی از آب، مسئله‌ای کلیدی است. این رسوبات در سراسر سطح پخش شده‌اند که به ما می‌گوید آب یافت شده در نمونه‌های آپولو اتفاقی نیست. به‌نظر می‌رسد رسوبات آتشفشانی سطح ماه غنی از آب هستند.» به باور بسیاری از دانشمندان، برخورد عظیمی که سنگ‌های ماه را تکه‌تکه کرد، آن‌قدر گرم بود که هیدروژن را از حق بقا محروم کرد. در نتیجه، محققان تصور کردند که گوشته‌ی ماه خشک و بی‌آب است. آخرین یافته‌ها در مجله Nature Geoscienceمنتشر شد.
نوشته: بروکس های
ترجمه: مجله علمی ایلیاد