رصدخانهی دینامیک خورشیدی ناسا در روز ۱۹ دسامبر سال ۲۰۱۴، شعلهی خورشیدی از ردهی X که در حال فوران روی خورشید بود را مشاهده کرد. این تصویر دو طول موج نور شدید UV، ۱۷۱ (طلایی) و ۱۳۱ (بنفش) داشت. فعالیت خورشید، از جمله فعالیت لکههای روی آن، میزان تابش و بیرونرانی مواد، به دلیل تغییرات در میدان مغناطیس آن، در چرخهی ۱۱ ساله تغییر میکند. دیگر ستارههای نوع خورشیدی نزدیک، چرخههای خاص خود را دارند، اما به نظر میرسد که خورشید با رفتار آنها مطابقت ندارد. پی بردن به چرخهی خورشید یکی از بزرگترین مشکلات برجسته در فیزیک خورشیدی است.
پژوهشگر دانشگاه مونترال، «آنتونی استراگارک» و همکارانش در یک سری شبیهسازی میدان مغناطیسی ستارهای پی بردند که چرخهی مغناطیسی خورشید بهسرعت چرخش و نوردهی آن بستگی دارد. آنها گفتند: «این رابطه را میتوان به وسیلهی عدد روسبی توضیح داد. آنچه که ما نشان دادیم این است که چرخهی مغناطیسی خورشید به نسبت معکوس این عدد است.»
سپس محققان نتایج شبیهسازیهای خود را با مشاهدات موجود فعالیت چرخهای در نمونهای از ستارههای خورشیدی نزدیک مقایسه کردند. آنها دریافتند که دورههای چرخهای خورشید و سایر ستارههای نوع خورشیدی همگی از ارتباط با عدد روسبی پیروی میکنند. این نویسندگان توضیح دادند: «میدان مغناطیسی ستاره، انرژی خود را از جریانهای مادهای که درون خودش را تحریک میکند، میگیرد. به لطف شبیهسازیها، اکنون میدانیم که چرخش ستاره بر کارایی انتقال انرژی بین این جریانهای آشفته و میدان مغناطیسی تاثیر میگذارد.»
دانشمندان دانشگاه مونترال این چنین گفتند: «همان پدیده نیز دورهی چرخه را مشخص میکند؛ که نشان داده شده با کاهش عدد روسبی، یعنی عدد بدون بُعدی که در دینامیک سیالات ژئوفیزیک بهطور گستردهای به کار میرود، کاهش مییابد.» دینامیک سیالات ژئوفیزیک، تاثیرات نیروهای گریز از مرکز را اندازهگیری میکند.
آنها افزودند: «چنین قانون مقیاسگذاری برای دورهای از چرخهی مغناطیسی ستاره برای اولین بار در دنیا از شبیهسازیهای قائم بالذات متلاطم سهبُعدی کشف شد.» نتایج نشان میدهد که خورشید در واقع ستارهای از نوع خورشیدی است و همچنین درک دانشمندان را از اینکه ستارهها چگونه میدانهای مغناطیسی خود را تولید میکنند، افزایش میدهد. دانشمندان گفتند: «این نتایج، تفسیر نظری جدیدی از چرخههای مغناطیسی ستارهای ارائه میدهد و خورشید را اساس درک ما از پویایی ستارهها قرار میدهد.
محققان دانشگاه مونترال گفتند: «شبیهسازیهای ما با مشخص کردن مغناطیس ستارههای خورشیدی، بهویژه آمادهسازی بازگشت علمی از ماموریتهای اروپایی بعدی مدارپیمای خورشیدی و PLATO را امکانپذیر میسازد.»