به امید نقطه‌ی اوجِ زمین
مجله علمی ایلیاد - زمین در نقطه‌ای حیاتی از تکامل خود قرار دارد. به‌نظر می‌رسد در تغییرات آب وهوایی نقطه‌ی برگشتی در کار نیست و بهترین حالتی که انتظار می‌رود، رسیدن به نقطه‌ی اوج است. بر اساس مطالعاتی که اخیراً در Nature Climate Change منتشر شده است، به‌نظر می‌رسد زمین تا سال ۲۱۰۰ بیش از دو درجه‌ی سانتی‌گراد گرم‌تر خواهد شد.
این افزایش دو درجه‌ای مرحله‌ی برجسته‌ای در مقیاس گرمایش جهانی به حساب می‌آید. در سال ۱۹۷۷ اقتصاددانی از دانشگاه ییل پیشنهاد داد که افزایش دو درجه‌ی سانتی‌گرادی دمای هوا به‌عنوان آستانه‌ای در سنجش تغییرات آبوهوایی جهان تلقی می‌شود. همچنان که «اشلی استریکلند» از شبکه‌ی CNN می‌گوید گذشتن از نقطه‌ی آستانه، حیات بر روی زمین به شکلی که در حال حاضر می‌شناسیم را برای همیشه تغییر می‌دهد.
او می گوید: «افزایش آب دریاها، انقراض دسته جمعی، خشکسالی‌های عظیم، افزایش آتش‌سوزی‌ها، طوفان‌های عظیم، کاهش محصولات و آب شیرین و ذوب شدن قطب شمال اتفاقاتی هستند که انتظار داریم رخ دهند.» توافق آبوهوایی پاریس این آستانه را هنگام تنظیم توافق‌نامه ثبت کرده و افزایش ۱.۵ درجه را به‌عنوان هدف ذکر کرده است.
تغییرات بزرگ
واقعیت ممکن است بدتر از این هم باشد. مطالعه‌ای نشان می‌دهد که احتمال ۹۰ درصدی افزایش ۲ درجه‌ای دما وجود دارد که در این صورت افزایش دما در مجموع به ۴.۹ درجه‌ی سانتی‌گراد می‌رسد. «آدرین رافتری»، نویسنده‌ی ارشد این تحقیق از دانشگاه واشنگتون و پروفسور آمار و جامعه‌شناسی می‌گوید: «تحلیل‌های ما با تخمین‌های پیشین سازگار است، اما نشان می‌دهد که بیشتر حالات خوش‌بینانه احتمالاً رخ نخواهند داد. ما بیشتر از آنچه قبلاً فکر می‌کردیم در لبه قرار داریم.»
مرگ به دلیل تاثیرات افزایش دما نیز افزایش خواهد یافت. سازمان جهانی بهداشت تخمین زده است که ۱۲.۶ میلیون مرگ را می‌توان فقط ناشی از آلودگی دانست. آن‌ها همچنین پیش‌بینی می‌کنند که بین سال‌ها‌ی ۲۰۳۰ و ۲۰۵۰ تغییرات آبوهوایی دلیل اضافه شدن ۲۵۰،۰۰۰ مورد مرگ به این آمار در سراسر جهان خواهد بود.
بیرون آمدن ایالات متحده‌ی آمریکا از توافق پاریس شرایط را بهتر نخواهد کرد. با این وجود افراد و ایالت‌ها در حال جبران این سستی از طرف دولت آمریکا هستند. تا زمانی امیدی هر چند اندک برای جلوگیری از نقطه‌ی آستانه‌ی دو درجه‌ای وجود دارد، امیدی برای دست به دست هم دادن برای کم کردن صدمات آینده نیز وجود دارد.
نوشته: پاتریک کوگیل
ترجمه: معصومه رحیمی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: معصومه رحیمی - مجله علمی ایلیاد