«نیمشا راناسینگه» از دانشگاه ملی سنگاپور میگوید: «مردم معمولاً در حال به اشتراکگذاری تصاویر نوشیدنیهای خود در شبکههای اجتماعی هستند. چه میشد اگر میتوانستید طعم را نیز به اشتراک بگذارید؟ این کار هدف نهایی است.»
راناسینگه و گروه او از حسگر رنگ RGB و حسگر PH برای گرفتن رنگ و اسیدیتهی یک لیوان لیموناد تازه استفاده کردهاند. این دادهها به لیوان مخصوصی حاوی آب در مکانی دیگر فرستاده میشود. الکترودی که در اطراف لبهی لیوان قرار دارد، طعم لیموناد را با تحریک غدد چشایی فرد مصرف کنندهی نوشیدنی توسط پالس الکتریکی شبیهسازی میکند. چراغهای LED نیز رنگ لیموناد را شبیهسازی میکنند.
برای آزمایش کارایی لیوان دیجیتال، گروه محققین، ۱۳ نفر را برای امتحان کردن انواع لیمونادهای طبیعی و مجازی انتخاب کردند. داوطلبان نمیدانستند کدام نوشیدنی واقعی و کدام نوشیدنی مجازی است. لیمونادها در سه رنگ وجود داشتند؛ زرد، سبز و سفید کدر. از داوطلبان خواسته شد که هنگام نوشیدن زبان خود را روی لبهی لیوان قرار دهند که در این صورت آنها تحریک الکتریکی را دریافت میکردند. از آنها خواسته شد تا هر نوشیدنی را از لحاظ طعم و رنگ امتیازدهی کنند.
بهطور متوسط داوطلبان گزارش کردهاند که لیموناد واقعی ترشتر از لیموناد مجازی بوده است. به هر حال آنها لیموناد مجازی با رنگ سفید کدر را تنها بر اساس رنگ آن ترشتر تشخیص دادهاند که شاید بهخاطر روشنتر بودن چراغهای LED بوده است. محققین نتایج کار خود را در ماه مارس ۲۰۱۷ در کنفرانس «فعل و انفعالات ملموس، جاسازی شده و مجسم» در یوکوهامای ژاپن ارائه کردهاند.
سیستم کنونی هنوز قادر نیست عطر و بوی کاملی از نوشیدنی را انتقال دهد. «آمول بوندکار» از سازمان مرکزی ابزارآلات علمی هند میگوید: «عطر و بوی واقعی قابل بازسازی نیست، مگر اینکه حس بویایی را شبیهسازی کنید.» گروه محققین برنامه دارند تا عملکرد دیگری را به سیستم اضافه کنند. راناسینگه میگوید: «ما در حال کار بر روی یک کوکتل مجازی با بو، طعم و رنگ واقعی آن هستیم. ما میخواهیم قادر باشیم که هر نوع نوشیدنی را بسازیم.»
بنا به گفتهی راناسینگه، فراتر از به اشتراکگذاری در فضای مجازی، عطر و بوی مجازی به مردم کمک میکند تا از نوشیدنیهای شیرین دیجیتال بدون مصرف کالری و یا آسیب به دندانها استفاده کنند.