تا سال ۲۰۵۰، تامین برق کرهی زمین با انرژیهای تجدیدپذیر
مجله علمی ایلیاد - در صورتی که انگیزهی کافی وجود داشته باشد، برق تقریباً سهچهارم کشورها را تا سال ۲۰۵۰ میتوان از طریق انرژیهای تجدیدپذیر تامین کرد. این گفته بر اساس نقشهی راهی بلندپروازانه است که هدفش آیندهای خالی از انتشار گاز است و علاوه بر آن میلیونها شغل ایجاد میکند، تریلیونها دلار در هزینههای سلامتی و آبوهوایی صرفهجویی کرده و به حفاظت از سیارهمان از گرمایش جهانی کمک خواهد کرد.
این تخمینها که توسط گروهی شامل ۳۰ دانشمند زده شده است، بر اساس ارزیابیهای ظرفیت ۱۳۹ کشور برای انتقال صددرصدی به نیروهای خورشیدی، بادی و آبی در سه دههی آینده است. اگرچه تغییرات به این گستردگی در زیرساختهای انرژی کنونی فراتر از توافق آب و هوایی پاریس است، اما به گفتهی محققان دلایل قانع کنندهای وجود دارد که این کار به سرعت انجام پذیرد.
«مارک دلوچی» یکی از اعضای این گروه از دانشگاه برکلی میگوید: «بر اساس یافتههای ما مزایای این کار به حدی زیاد است که انتقال به نیروهای بادی، آبی و خورشیدی و بازنشسته کردن سیستمهای بر پایهی سوخت فسیلی تا حد ممکن سریع باید انجام پذیرد.»
با این کار بیش از ۲۴ میلیون فرصت شغلی تمام وقت ایجا میشود، اما دلیل تاکید به این کار ایجاد شغلهای بسیار زیاد نیست. با این کار سوختهای فسیلی آلودهکنندهی اتمسفر کمتر شده و به زودی باعث سالمتر شدن انسانها میشود. دانشمندان این گروه اظهار میکنند کاهش آلایندهها در هوا به تنهایی میتواند میزان مرگ و میرهای ناشی از آلودگی را بهطور سالانه به میزان ۴.۶ میلیون نفر کم کند و مهمتر از اینها، این تغییر به تحقق هدف COP21 مبنی بر حفظ افزایش دمای جهانی به میزان کمتر از ۱.۵ درجهی سلسیوس بالاتر از دمای پیش از صنعتی شدن کمک کند.
این تحقیق که در مراحل اولیه به رهبران جهان در COP21 در سال ۲۰۱۵ ارائه شد، بر اساس نقشهی راهی فقط برای ایالات متحده است که به دنبال همان تغییرات در ۵۰ ایالت آمریکا تا سال ۲۰۵۰ بود. هر دو مطالعه توسط «مارک جیکوبسون» از دانشگاه استنفورد که بنیانگذار پروژهی سولوشنز است رهبری میشود.
جیکوبسون میگوید: «آنچه بیش از همه چیز در مورد این پروژه هیجان انگیز است آن است که تمام کشورهایی که ما بررسی کردهایم، منابع کافی برای تامین نیروهای مورد نیاز خود را دارد. اگرچه این طرح در مورد چند کشور کوچک با آلودگی بسیار بالا نیازمند وارد کردن انرژی از همسایههای خود یا استفادهی زیاد از انرژی ساحلی است. کشورهای بزرگتر با سرزمینهای بیشتر انعطاف بیشتری در پیدا کردن مکانهای مناسب برای ساخت مراکز بادی، خورشیدی و هیدرولیکی دارند.»
اگرچه نقشهی راه ۱۳۹ کشور تعهد بسیار بزرگی بوده است، اما این گروه در این نقطه متوقف نخواهد شد. جیکوبسون میگوید: «ما پس از آن به دنبال نقشهی راهی دیگر برای تکتک شهرها هستیم تا انرژی مورد نیاز آنها به طور صددرصد از منابع تجدیدپذیر تامین شود.» اگرچه در حال حاضر هزاران شهر دنیا بهصورت مستقل در حال جایگزین کردن تجهیزات انتشار گاز کربن دی اکسید هستند، اما تنها نقشهی راهی کلیتر میتواند به ساخت دنیایی بدون انتشار گازها کمک کند.
اگرچه پذیرش نیروهای تجزیهپذیر بسیار سریع صورت گرفته است، هنوز راهی طولانی تا رسیدن به ۱۰۰ درصد در پیش داریم؛ اما ما نقشهی راه و نیروی انسانی لازم را در اختیار داریم و میدانیم به کجا باید برویم. نتایج این تحقیقات در نشریهی Joule منتشر شده است.
نوشته: پیتر داکریل
ترجمه: معصومه رحیمی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: معصومه رحیمی - مجله علمی ایلیاد