انتقال ویروسهای بیشتر از طریق رابطه‌ی جنسی
مجله علمی ایلیاد - با جستجویی در کتب، شواهدی مبنی بر وجود ۲۷ ویروس متمایز و از خانواده‌های مختلف به‌دست آمد که این ویروس‌ها قادر بودند با انتقال مایع منی به میزبانی جدید، سالم باقی بمانند. در حالی که تمام میکروب‌ها نمی‌توانند از راه رابطه‌ی جنسی منتقل شوند، بازبینی کتب توجه‌ها را به این مسئله جلب می‌کند که بیضه‌ها می‌توانند شرایط مناسبی را برای انتقال اغلب ویروس‌ها به میزبانی جدید فراهم کنند.
این تحقیقات از کشف RNA ویروس زیکا در مایع منیِ میزبان آلوده الهام گرفته شده است. دو محقق از دانشگاه آکسفورد و گروه حمایتی سلامت سریع عمومی از بریتانیا، جستجویی را بر روی مقالات موجود آغاز کردند تا شواهدی مبنی بر انتقال ویروسهای دیگر از راه مایع منی بیابند. محققان به‌منظور شناسایی مهمان‌های ناخوانده موجود در مایع منی، اقدام به جستجوی عبارات مرتبط از میان ۳،۸۰۰ مقاله در مجله‌ی PubMed کردند. نتیجه، یافتن ۲۷ ویروس، از جمله زیکا بود که توانایی زنده‌ماندن و آلوده‌کردن خون میزبان را داشتند. اسامی آشنایی مانند HIV، اِبولا و هپاتیت نیز در این میان به چشم می‌خورد.
هنوز مطالعاتی بر روی بسیاری از عوامل بیماری‌زای دیگر برای بررسی احتمال انتقال از راه ارتباط جنسی انجام نشده است. شایان ذکر است وارد شدن ویروس به بدن به معنای ایجاد عفونت در بدن نیست. وجود ویروس در جریان خون شما لزوماً به این معنی نیست که شما به بیماری مبتلا شوید. اما هنوز، جای فکر و نگرانی وجود دارد که چطور ویروسهای کاربردی ممکن است بر روی باروری و رشد جنین تاثیر بگذراند. نکته‌ی جالب این جستجو، وجود اسامی ویروسهای متنوع بود. از آن‌جایی که عوامل متعددی می‌توانند در این مسئله دخیل باشند، نمی‌توان روش خاصی را برای ورود ویروس‌ها به مایع منی مشخص کرد.
بیضه‌ها اندام مهمی در بدن محسوب می‌شوند. به‌منظور جلوگیری از اعلام جنگ با اسپرم‌ها و میکروب‌های موجود در آن‌ها توسط بدن، دیوار محکم سلولی به‌نام «سرتولی» بیشتر واکنش‌های ایمنی را دفع می‌کند و بافت را به نوعی منطقه‌ی ایمنی‌شناسی ویژه تبدیل می‌کند. این خبر بدی برای اسپرم و خبر خوبی برای ویروس‌ها محسوب می‌شود. ممکن است ویروس‌ها شانس زیادی برای تکثیر در بافت بیضوی به‌دست نیاورند، اما به دور از دسترس سیستم ایمنی، آن‌ها فرصت خوبی برای سفر به مکان‌های بهتر پیدا می‌کنند. دانشمندان حدس می‌زنند با وجود ویروسهای متعدد موجود در این هایپرلوپ انسانی، در آینده تغییرات زیادی در کتب پزشکی صورت خواهد گرفت.
ویروس بیماری‌های آنفولانزا، سارس و تب دنگی نیز در بیضه‌ها مشاهده شدند که این سوال را بر می‌انگیزد که این ویروس‌ها چقدر با راه آسان انتقال فاصله دارند. دو محقق، «پیتر هربی» و «الکس سلم» در مقاله‌ی خود اظهار داشتند: «کدام ویروس‌ها، به چه مقدار و چه مدتی در مایع منی جا خوش کرده‌اند؟» همچنین این نکته وجود دارد که آیا بیضه‌ها در مقابل درمان‌های شیمیایی مقاومت از خود نشان می‌دهند یا خیر؟ این تحقیقات بیشتر از یافتن پاسخ، به ایجاد سوال پرداخته است. اما با وجود ویروس زیکا در فهرست، ما باید در زمینه‌ی گسترش ویروس‌ها، خارج از چارچوب فکر کنیم.
نوشته: مایک رائه
ترجمه: رضا کاظمی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: رضا کاظمی - مجله علمی ایلیاد