بازسازی تصویر نهایی از هسته‌ی دنباله‌دارP67
مجله علمی ایلیاد - تصویر نهایی کاوشگر روزتا از دنباله‌دار «67P» معروف به «چوریوموف گراسیمنکو» مدت کوتاهی پیش از برخورد آن به سطح دنباله‌دار در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۶ گرفته شد. عملیات تاریخی روزتا یک سال پیش با فرود آن بر 67P (چوریوموف-گراسیمنکو) در ناحیه‌ای با چندین گودال به پایان رسید. این فضاپیما با نزدیک شدن به سطح دنباله‌دار یاد شده، طیف وسیعی از عکس‌های جامع و داده‌های علمی در خصوص گاز، گرد و غبار و پلاسمای آن به‌دست آورد. اما سورپرایز دیگری برای اعضای گروه دوربین «OSIRIS» روزتا باقی مانده بود، چرا که آن‌ها توانستند داده‌های دورسنجی نهایی را در قالب عکس واضح و باکیفیتی ارائه دهند.
دکتر «هالگر سیرکس» بازرس ارشد دوربین OSIRIS از موسسه‌ی تحقیقات منظومه‌ی شمسی ماکس پلانک آلمان بیان کرد: «ما تصویر کامل پایانی روزتا را قبل از برخورد آن به هسته‌ی دنباله‌دار مشاهده کردیم. بعدها، چند داده دورسنجی دیگر در اطلاعات‌مان پیدا کردیم و غرق در شگفتی شدیم، چرا که تصویر دیگری پیدا شده بود.»
اعضای گروه روزتا این چنین توضیح دادند: «در مورد آخرین تصاویر گرفته شده قبل از برخورد به هسته‌ی دنباله‌دار، داده‌های تصویری که شامل ۲۳،۰۴۸ بایت در هر تصویر می‌شد، به شش بسته تقسیم شدند. در آخرین تصویر و پس از دریافت کامل هر سه بسته، انتقال دچار اختلال گردید و در مجموع ۱۲،۲۲۸ بایت دریافت شد. نرم‌افزار پردازش خودکار این را به‌عنوان تصویر تشخیص نداد، ولی ما به تحلیل این اجزای داده‌ای پرداختیم تا تصویر را بازسازی کنیم. به پاس نرم‌افزار فشرده‌سازی نصب شده روی دوربین، داده‌ها نه به‌صورت پیکسل به پیکسل، بلکه به صورت لایه به لایه فرستاده شدند. در این شرایط، جزئیات بسیار بیشتری از هر لایه فراهم می‌شود. بنابراین، ۵۳ درصد داده‌های مخابره شده تصویر را با نسبت تراکم موثر ۱:۳۸ نشان می‌دهند. یعنی بعضی از داده‌های مهم از دست رفته‌اند.»
دوربین OSIRIS برای استفاده در زیر چند صد متر نسبت به سطح دنباله‌دار طراحی نشده بود، اما با استفاده از این دوربین در پیکربندی ویژه می‌توانستیم تصویر واضح‌تر و با کیفیت‌تری به‌دست آوریم. اگرچه این دوربین برای استفاده با فیلتر رنگی در پرتو نوری طراحی شده بود، اما آن فیلتر در تصاویر آخر حذف شد.
محققان گفتند: «همان‌طور که در تصاویر بازسازی شده که از ارتفاع ۱۷.۹ تا ۲۱ متری مشاهده می‌کنید، نزدیک شدن به میزان ۱۵ متر باعث بهتر شدن فوکوس و سطح جزئیات شده است. علاوه بر این، ارتفاع تصاویر آخر که قبلاً منتشر شدند، به ۲۳.۳ تا ۲۶.۲ متر اصلاح شد. عدم اطمینان ما از روش دقیق محاسبه‌ی ارتفاع و مدل شکل دنباله‌دار نشأت می‌گیرد. توالی تصاویر به دنبال هم می‌تواند جزئیات بسیار بیشتری از قسمت سطح فراهم آورد و محل برخورد روزتا را به شکل بهتری مجسم سازد.»
نوشته: SciNews
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد