«مارلا سوکولفسکی»، پروفسور دانشگاه تورنتو در کانادا، گفت: «کاری که تحقیقات ما میکند این است که این ژن را بهعنوان موجودیتی بسیار مهم برای خصایص حرکتی، خوراک و ذخیره چربی شناسایی میکند.»
برای این پژوهش، محققان به تفصیل شرح دادند که مگس میوه که «گردشگر» نیز نامیده میشود و مقدار زیادی از این ژن را دارد، تحرک بسیاری دارد، کم غذا میخورد و لاغر میماند، در حالی که مگسهایی که مقادیر کمی از این ژن دارند و «ساکن» نامیده میشوند، برعکس هستند. ژن کاوش برای غذا سلولی را کد میکند که به مولکولی که پروتئین «کیناز» وابسته به «cGMP» نامیده میشود، سیگنال میدهد.
محققان گفتهاند که همین نتیجه میتواند به چاقی در انسانها نیز اطلاق شود. سوکولفسکی گفت: «وقتی میگوییم ژن کاوش برای غذا یکسان است، به این معنا است که وقتی به دنبالهی دیانای انسان و مگس نگاه میکنیم شباهتهای بسیاری وجود دارد، به اندازهای که میتوانید ببینید که این نسخهی مگسی از ژنی است که انسانها دارند.»
علاوه بر این سوکولفسگی بیان داشت: «میتوانید تصور کنید که اگر شما مگس باشید، علاقمندی به شکر، تمایل به ذخیره مقدار زیاد چربی و میل به تحرک کم همگی میتوانند در میزان احتمال اینکه چاقتر شوید اثرگذار باشند؛ در صورتی که با میزان کمی از این ژن، لاغرتر میشوید.»