بررسی ذرات اولیه‌ای که سیاره‌ها را ساختند.
مجله علمی ایلیاد - تحقیقات جدید نشان می‌دهد که غبار کیهانیِ سازنده‌ی منظومه‌ی شمسی، از ستاره‌های AGB آمده است. دانشمندان ذراتی که گرد هم آمدند تا منظومه‌ی شمسی را بسازند، ردیابی کردند. این ذرات از «ستاره‌های شاخه‌ی غولی مجانبی»، یا اصطلاحاً AGB برخاسته است.
ستاره‌های AGB شش برابر بزرگتر از خورشید ما هستند و هزار برابر درخشندگی بیشتری دارند. این کوتوله‌های سرخ، با انبساط مواد داخل‌شان، لایه‌های بیرونی خود را از دست می‌دهند، به عبارتی پوست می‌اندازند. این مواد که از پوست‌انداختن کوتوله‌های سرخ حاصل می‌شود، تبدیل به ابر میان‌ستاره‌ای از گرد و غبار شده که مواد تشکیل دهنده‌ی ستاره‌های جدید و همچنین قرص پیش‌سیاره‌ای خواهد بود.
اگرچه اکثر این غبار بسیار قدیمی در طی شکل‌گیری سیارات از بین رفته است، درصد کمی از این گردوغبار همچنان در شهاب‌سنگ‌هایی که برسطح زمین برخورد می‌کنند وجود دارند و قابل بازیابی هستند. مدت طولانی‌ای می‌شود که دانشمندان اجزاء سازنده‌ی کهکشان راه‌شیری را از ستارگان AGB کشف کرده‌اند و روی این تئوری کار کرده‌اند. اما تحلیل‌های شیمیایی روی غبارهای میان‌ستاره‌ای قدیمی با گردوغبار AGBها که دانشمندان انتظارش را داشتند، مطابقت نداشت.
آخرین تحقیقات منتشر شده در مجله‌ی Nature Astronomyنشان می‌دهد که هم‌جوشی هسته‌ای در AGBها خیلی هم مطابق انتظارات ستاره‌شناسان رخ نمی‌دهد. فراوانی هم‌جوشی هسته‌ای بین دو پروتون و یک ایزوتوپ بسیار سنگین از اکسیژن، یعنی اکسیژن-17 دو برابر بیشتر از میزان تخمین زده‌شده، رخ می‌دهد.
تعداد دفعاتی که واکنش هم‌جوشی هسته‌ای در ستارگان AGB رخ می‌دهد، غبار موجود در شهاب‌سنگ‌های قدیمی را توجیه می‌کند. دانشمندان این نوع از واکنش هم‌جوشی هسته‌ای را در آزمایش‌های صورت گرفته در آزمایشگاه اخترفیزیک هسته‌ای زیرزمینی، که آزمایشگاهی واقع در ایتالیا است و حدوداً ۳،۴۰۰ متر زیر سطح دریا قرار گرفته است.
«ماریالویزا آلیوتا» از دانشگاه ادینبرگ در گزارشی خبری می‌گوید: «برای ما بسیار رضایت‌بخش است که توانستیم در حل معمای اصالت غبارهای سازنده‌ی سیارات، که برای مدتی دراز حل‌نشده باقی‌مانده بود، کمک کرده باشیم. تحقیقات ما بار دیگر اهمیت اندازه‌گیری دقیق واکنش‌های هسته‌ای که داخل ستارگان رخ می‌دهد را نشان داد.»
نوشته: بروکس های
ترجمه: مجله علمی ایلیاد