گروه پرواز سپیدهدم چگونگی مانور این فضاپیما در مداری بیضوی جدید را مطالعه میکنند، زیرا ممکن است در نزدیکترین حالت به کمتر از ۲۰۰ کیلومتر از سطح سرس برسد. قبلأ، کمترین ارتفاع سپیدهدم ۳۸۵ کیلومتر بود.
اولویت دومین مأموریت سرس جمعآوری داده با اسپکترومتر نوترون و اشعهی گامای سپیدهدم است که تعداد و انرژی اشعههای گاما و نوترونهای سطح سرس را اندازهگیری میکند. این اطلاعات برای درک ترکیببندی بالاترین لایهی سرس و میزان یخ آن، حیاتی هستند. این فضاپیما همچنین با دوربینش عکسهای مرئی از هندسهی سرس میگیرد و اندازهگیریهای مواد معدنی موجود در سرس را با اسپکترومتر نگاشت مادون قرمز انجام میدهد.
مأموریت تداوم یافته در سرس به فضاپیمای سپیدهدم اجازه میدهد تا در مدار باشد، درحالیکه سیارهی کوتوله وارد حضیض خورشیدی، یعنی نزدیکترین فاصلهاش تا خورشید میشود. این حالت در آوریل سال ۲۰۱۸ رخ خواهد داد. در نزدیکترین فاصله تا خورشید، یخ بیشتری بر روی سطح سرس به بخار آب تبدیل میشود و به نوبت جوی زودگذر و ضعیف را ایجاد میکند که توسط رصدخانهی فضایی هرشل در موسسهی فضانوردی اروپایی تأیید شده است. بر اساس یافتههای سپیدهدم، گروه این فرضیه را مطرح کرد که ممکن است بخشی از بخار آب از ذرات پرانرژی خورشید که با یخ در سطح سایهی سرس در فعل و انفعال هستند، تولید شده باشد. دانشمندان دادههای رصدخانههای زمینی را با مشاهدات سپیدهدم ادغام میکنند تا این پدیدهها را با نزدیک شدن سرس به حضیض خورشیدی بیشتر بررسی کنند.
گروه ماموریت سپیدهدم در حال حاضر برای فصل بعدی و نهایی مأموریت برنامهریزی میکند. به دلیلی تعهدی که فضاپیمای سپیدهدم در محافظت از سرس در برابر آلودگی زمینی دارد، بر سطح سرس فرود نمیآید یا با آن برخورد نمیکند. در عوض، در مدار نهاییاش از تمام توان علمیاش استفاده میکند و حتی پس از اطمینان از عدم آلودگی میتواند در همانجا بماند. برنامهریزان مأموریت تخمین میزنند که این فضاپیما میتواند تا نیمه دوم سال ۲۰۱۸ به عملیات خود ادامه دهد.
ماموریت سپیده دم برای انجام دو مأموریت فضایی برنامهذیزی شده بود. این فضاپیما به مدت ۱۴ ماه از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲ در مدار سیارک غولآسای وستا گردش کرد، سپس از مارس سال ۲۰۱۵ در حال گردش به دور سیارک سرس است.