ترکیب عمدهی جو مریخ، ۹۵.۹ درصد دیاکسیدکربن، ۱.۹ درصد آرگون، ۱.۹ درصد نیتروژن و دیگر گازها نیز در آن وجود دارد. دیاکسیدکربن را میتوان به کربنمونواکسید و اکسیژن تبدیل کرد.
دکتر «واسکو گوئرا»، سرپرست این تحقیقات از دانشگاه لیسبون پرتغال در اینباره گفت: «پرتاب فضاپیماهای دارای سرنشین به مریخ، قدم بعدی ما برای اکتشاف فضا است. اگرچه ایجاد محیطی قابل تنفس چالش بزرگی محسوب میشود. تغییرشکل دیاکسیدکربن با استفاده از پلاسما، زمینهای نوظهور از تحقیقات دانشمندان است که مشکلات تغییرات اقلیمی و تولید سوخت خورشیدی از عوامل محرکهی این زمینه از تحقیقات بوده است. پلاسمای با دمای پایین یکی از بهترین روشها برای تجزیهکردن دیاکسیدکربن است که با برخورد الکترون و تبدیل انرژی الکترون به برافروختگی لرزشی است.»
سیارهی سرخ شرایط عالی برای تجزیهی محلی منابع را دارد. علاوه بر وجود دیاکسیدکربن، دمای پایین جو مریخ میتواند باعث ایجاد اثر لرزشی قویتری نسبت به زمین شود. همچنین دمای پایین جو میتواند باعث کندشدن واکنش شود که زمان کافی را برای جداسازی مولکولها فراهم میسازد.
دکتر گوئرا در اینباره گفت: «روش تجزیهی پلاسمایی میتواند شرایط را برای ارسال فضاپیمای سرنشیندار به مریخ هموارتر کند. این روش نه تنها میتواند منبعی پایدار و قابل اطمینان از اکسیژن را برای ما فراهم کند، بلکه میتواند مونواکسیدکربن مورد نیاز برای سوخت پیشنهادی جدید موشکی را فراهم کند.»
وی اینطور ادامه داد: «این روش میتواند آماد ماموریت مریخ را بسیار آسانتر کند. دیگر فواید این روش اتکای بیشتر به خود، کاهش خطر برای خدمه و کاهش هزینهی تجهیزات مورد نیاز برای انجام ماموریت است.»
نوشته: SciNews ترجمه: رضا کاظمی - مجله علمی ایلیاد