فواید و معایب واقعیت مجازی از دیدگاه زیست‌شناسان
مجله علمی ایلیاد - واقعیت مجازی در اصل چیزی ندارد. باید از دانشجویان UC سانتا باربارا قضیه را جویا شد که اخیراً برای گوش دادن به آواز پرندگان سحرخیز قبل از طلوع آفتاب به جنگل رفته بودند. آن‌ها به‌عنوان بخشی از درس دانشگاهی خود مجبور به سفر به میان انبوهی از درختان جنگلی شده بودند و می‌بایست گونه‌های بسیاری را با صداهای‌شان شناسایی می‌کردند. پس از ۲۰ دقیقه، آن‌ها صدای شاهین شانه سرخی و دو دارکوب را که در میان درختان سر و صدا به پا کرده بودند، شنیدند. برخی شنوندگان تیز هم مرغ مگس‌خواری را دنبال کرده و به صدای آن گوش دادند.
در بحبوحه‌ی صحبت از پرندگان، هیچ‌کس انتظار ملاقات با پستانداری را نداشت. اما «داگلاس مک کولی» زیست‌شناس UCSB که همراه با «هیلاری یانگ» دانشیار گروه اکولوژی که تکامل و زیست‌شناسی دریایی را تدریس می‌کند، با موش جونده‌ای در دستش از میان بوته‌ها ظاهر شد. او اطلاعات کوتاهی در خصوص ویژگی‌های آن داد و سپس در جنگل رهایش کرد. تکرار آن دیدار ناگهانی و احساسی که به‌وجود آورد، در واقعیت مجازی امری ناشدنی است. این همان نوع رویداد غیرقابل پیش‌بینی است که طبیعت در انجام آن تبحر خاصی دارد و موجب تحیر و شگفتی ما می‌شود.
در مقاله‌ی جدید منتشر شده در مجله‌ی Science، مک کولی با بحث درباره‌ی فواید و معایب واقعیت مجازی و واقعیت AR به‌عنوان ابزارهای تدریس علوم زیست‌محیطی می‌پردازد. او گفت: «اگرچه این دو واقعیت جایگاهی در جعبه ابزار آموزشی دارند، اما جدیدترین فناوری‌ها لزوماً بهترین گزینه نیستند. مشخص نیست که آیا این فناوری‌ها بهتر از روش‌های قدیمی عمل می‌کنند یا خیر؟ روش‌هایی مثل بردن دانشجویان به فضای بیرون و قبل از طلوع آفتاب برای گوش دادن به پرندگان.»
پیشرفت‌های سریع در واقعیت مجازی و AR ژانر جدیدی به نام «سفرهای میدانی الکترونیکی» به‌وجود آورده است که طی آن دانشجویان به صورت مجازی به گردش، شیرجه زنی و سفر در طبیعت می‌پردازند. نیمی از اساتید USCB در درس کارهای میدانی در زیست‌شناسی مهره‌داران و آزمایشگاه مک کولی ثبت نام کردند؛ اما آنان اعلام کردند که تجربه‌ی دیدن استادشان با موشی جونده را با ماندن روی تخت خواب و استفاده از عینک‌های واقعیت مجازی برای بازسازیِ آن دیدار ناگهانی عوض نمی‌کنند. در واقع، بسیاری از افراد گفتند که سفر میدانی تجربه‌ی بسیار خوبی در چند سال اخیر برای‌شان بود، چرا که می‌توانستند در طبیعت آرام دقایقی را سپری کرده و به گوش دادن و یادگیری بپردازند. با این حال بر اساس گفته مک کولی، واقعیت‌های AR و VR قابلیت‌های بالقوه‌ای هم دارند؛ مثل سفر به گذشته یا آینده در زمان.
مک کولی افزود: «ما با بهره‌گیری از واقعیت مجازی می‌توانستیم دانشجویان را از سفر میدانی به سوی پرندگان به طلوع دل انگیز دوره‌ی پلیستوسن ببریم؛ دوره‌ای که ببرهای وحشی گرسنه و تنبل‌های زمینی چند متری در آن جولان می‌دادند. همچنین می‌توانستیم آن‌ها را به زمان آینده ببریم؛ در جایی که مهاجرت پرندگان به دلیل تغییر شرایط آب و هوایی با اختلال روبه‌رو شده است.»
مک کولی در مقاله‌ی خود بیان می‌دارد که قابلیت AR می‌تواند نویدبخش باشد، اگر به درستی از آن استفاده شود. شبیه‌سازی AR برکه‌ی سیاه ماساچوست دانشگاه هاروارد را در نظر بگیرید که در آن، کاربران می‌توانستند از جاندارن برکه عکس بگیرند، حشراتی را در دست بگیرند، هوای مجازی را اندازه بگیرند، داده‌های جمعیتی را جمع‌آوری کنند و از مواد شیمیایی آب نمونه‌برداری کنند.
مک کولی در پایان توضیح داد: «شما این فرصت را دارید تا آن چیزی را که نمی‌توانید در دنیای واقعی ببینید، با جزئیات کامل از طریق این فناوری مشاهده نمایید. من فکر می‌کنم این احتمال خوب وجود دارد که تجربه‌ی فضای بیرونی ارتقاء بخشیده می‌شود. اما با این فناوری، شما فرصت صحبت کردن با فرد کنارتان در طبیعت را از دست می‌دهید و نمی‌توانید طبیعت را با چشمان خودتان تجربه کنید و به صفحه‌ی نمایش دیجیتال بسنده می‌کنید.»
نوشته: جولی کوهن
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد